Niespokojne zbłąkane dusze

Premiera spektaklu odbędzie się w Szczecinie, w Zamku Książąt Pomorskich, 10 lipca o godzinie 22:00 na  małym dziedzińcu, zaś jego pokaz przedpremierowy wpisany jest w program Festiwalu Spoiwa Kultury (9 lipca, godzina 15:00 - Piwnica przy Krypcie), organizowanego przez Ośrodek Teatralny Kana.

Monodram w wykonaniu Agnieszki Makowskiej to kompilacja wybranych dzieł wybitnych twórców literatury polskiej XIX i XX wieku, skupiających się wokół martyrologii narodowej, z autorskim scenariuszem Agaty Biziuk. Cytaty prowokują do wgłębienia się w ich sens, coraz odważniej postawione zostają pytania dotyczące tożsamości. Aktorka wciela się w niespokojne zabłąkane dusze, które łączy motyw wygnańca. Frazes zostaje postawiony naprzeciw autentycznym doświadczeniom. Fakty przeciw mitom. Odarty zostaje system manipulacji historią za pośrednictwem legend i narodowych mitów. Słodko-gorzka realizacja ma być swoistą odpowiedzią młodych twórców na otaczającą ich rzeczywistość, kakofonicznie traktującą pojęcie patriotyzmu, sztucznie mitologizowanego, pełnego bełkotu
i agresji.

„Jesteśmy jak organizm z upośledzony systemem immunologicznym – gdy brakuje nam zewnętrznych czynników, z którymi moglibyśmy walczyć... atakujemy sami siebie”.

Scenariusz wzbogacony o cytaty z utworów dotyczących martyrologii narodowej autorstwa Adama Mickiewicza, Bolesława Leśmiana, Czesława Miłosza, Leopolda Staffa, Cypriana Kamila Norwida, Stanisława Wyspiańskiego.

Informacje o Grupie

Nieformalna Grupa Avis łączy w sobie fuzje gatunków i osobowości o różnorodnym warsztacie twórczym. Została założona w 2007 roku przez absolwentki białostockiego Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
w Warszawie oraz Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Trzon zespołu tworzą: reżyserka Agata Biziuk, aktorki Agnieszka Makowska oraz Ewelina Stepanczenko.
Od początku cechą charakterystyczną grupy była zespołowość i dawanie pierwszeństwa podczas pracy aktorowi i jego emocjom. Ma temu sprzyjać ożywiony dialog reżysera z aktorami, silny pierwiastek improwizacji oraz tworzenie dużej części tekstu dopiero podczas prób. Odmienne teatralne i artystyczne doświadczenia członków zespołu sprawiają, że w projektach Grupy Avis zderzają się ze sobą różnorodne stylistyki teatralne i sposoby pracy. Członkowie zespołu postawili na poznanie, dialog i swego rodzaju „barter twórczy”, łączący artystów pochodzących z różnych estetyk, dziedzin sztuki. Każdy spektakl powstaje jako wynik takiego spotkania, fuzji energii, wspólnego eksperymentu, mającego na celu opatrzenie centralnego zagadnienia (stanowiącego punkt wyjścia do dalszej pracy) jak największą ilością znaków zapytania.
Naczelną zasadą zawsze pozostaje jednak unikanie dosłowności i konstruowanie wszystkich elementów scenicznego świata poprzez metaforę.
Nieformalna Grupa Avis funkcjonuje jako niezależny teatr od 2007 roku. Pierwsza realizacja – „Kukułka” (Teatr Wytwórnia w Warszawie / Teatr Nowy im. K. Dejmka
w Łodzi, 2007) była spektaklem dyplomowym jej twórców (zarówno aktorskim, jak
i reżyserskim). Następne spektakle – „Prometeusz” (Gliwicki Teatr Muzyczny, 2008), „Horror Vacui” (Teatr Nowy im. K. Dejmka Łodzi / Białostocki Teatr Lalek, 2009), „Fumum Vendere“ (Teatr Nowy im. K .Dejmka w Łodzi / Białostocki Teatr Lalek / Teatr Lalek „Pleciuga” w Szczecinie) utwierdziły twórców w przekonaniu o słuszności idei tworzenia produkcji niezależnych we współpracy partnerskiej z teatrami państwowymi. Zespół postawił sobie za cel jak najszerszą możliwość poznania, nabierania doświadczeń, przyjmując ryzyko, jakie niesie ciągłe podróżowanie po różnorodności estetyk i myśli. Jednak kluczowym elementem samorozwoju jest, według liderów Nieformalnej Grupy Avis, zadawanie pytań,
a nie dawanie odpowiedzi. Prowokuje to zespół do ciągłego ruchu, który dlatego też określa siebie mianem tułaczy.

Katarzyna Proniewska-Mazurek

Scenografka, rzeźbiarka, twórczyni obiektów animowanych. W latach 1989-92 studiowała na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, a w 1996 r. ukończyła Wydział Rzeźby (pracownia prof. Grzegorza Kowalskiego) Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, otrzymując dyplom z wyróżnieniem w dziedzinie scenografii pod kierunkiem prof. Andrzeja Sadowskiego. Zrealizowała scenografie do wielu przedstawień teatralnych, m.in.: „Makbet” Szekspira (Teatr Lalka w Warszawie, 1996; scenografia i kostiumy), „Rola żony” Ronalda Haymana (Teatr Polski w Warszawie, 1997; scenografia i kostiumy), „Sala numer sześć” Antoniego Czechowa (Teatr im. Kochanowskiego w Opolu, 1997; scenografia i kostiumy), „Casanova” Jerzego Żurka (Teatr Telewizji, 1998; scenografia i kostiumy), „Zemsta” Aleksandra Fredry (Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu, 1998; scenografia i kostiumy), „Wujaszek Wania” Antoniego Czechowa (Teatr Ateneum w Warszawie, 1998; scenografia i kostiumy), „Wiśniowy sad” Antoniego Czechowa (Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu, 1998; kostiumy), „Wieczór kawalerski” Robina Hawdona (Teatr Syrena w Warszawie, 1998; scenografia i kostiumy), „Pan Marimba” Marty Ptaszyńskiej (Teatr Wielki w Warszawie, 1998; scenografia i kostiumy), „Skąpiec” Moliera (Teatr Powszechny w Łodzi, 1999; kostiumy), „Epoka śmiechu” Ödöna von Horvátha (Teatr Bagatela w Krakowie, 1999; scenografia i kostiumy), „Księżyc nad Buffalo” Kena Ludwiga (Teatr Syrena w Warszawie, 1999; scenografia), „Ogień w głowie” Mariusa von Mayenburga (Teatr im. Słowackiego w Krakowie, 2000; kostiumy), „Romeo i Julia” Szekspira (Teatr w Schwedt, Niemcy, 2000; kostiumy), „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego (Teatr Ludowy w Krakowie, 2000; scenografia i kostiumy), „Kronika wypadków miłosnych” Tadeusza Konwickiego (Teatr im. Horzycy w Toruniu, 2000; scenografia), „Stosunki na szczycie” Edwarda Taylora (Teatr Bagatela w Krakowie, 2000; scenografia i kostiumy), „Królowa i Szekspir” Esther Vilar (Teatr Telewizji, Warszawa, 2000; scenografia i kostiumy), „Nad złotym stawem” Ernesta Thompsona (Teatr Powszechny w Warszawie, 2001; scenografia i kostiumy), „Peleas i Melizanda” Claude Debussy\'ego (Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2002; scenografia i kostiumy), „Dzikie łabędzie”, H. Ch. Andersena, (Teatr Lalkowy w Olsztynie, 2002; lalki), „Historie zakulisowe” Antoniego Czechowa; reż. Z. Zapasiewicz (Teatr Powszechny w Warszawie, 2003; scenografia  i  kostiumy), „ Inspiracje – Kafka” Franz Kafka (Teatr Ochoty i Teatr w Schwedt, Niemcy, 2005; scenografia i kostiumy),  „Nad Złotym Stawem” E. Thompson (Teatr Telewizji, Warszawa, 2005; scenografia i kostiumy). Współpracowała z takimi reżyserami jak: Zbigniew Zapasiewicz, Maciej Wojtyszko, Marcin Jarnuszkiewicz, Adam Sroka, Cezary Morawski, Tomasz Konina, Jan Buchwald, Artur Tyszkiewicz, Reinchard Simon, Janusz Szydłowski, Sebastian Majewski.  Przygotowała też manekiny, rzeźby i obiekty animowane do wielu realizacji, takich jak: „Łagodna” Fiodora Dostojewskiego (Teatr Akademia, praca pod kierunkiem prof. Grzegorza Kowalskiego, 1994), „Łagodna” Dostojewskiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego (Skorpion Studio, 1995), „Sala numer sześć” Antoniego Czechowa (Teatr im. Kochanowskiego w Opolu, 1997), „Epoka Śmiechu” Ödöna von Horvátha (Teatr Bagatela w Krakowie, 1999), „Koty” A. L. Webbera, w reżyserii Wojciecha  Kępczyńskiego (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie, 2003), „Andrea Chenier”, w  reżyserii Mariusza Trelińskiego (Teatr Wielki, Poznań, 2004), „Wampiry” J. Steinman, w reżyserii Romana Polańskiego (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie, 2005). Jest laureatką licznych nagród i wyróżnień, miedzy innymi: Nagrody Specjalnej Centrum Scenografii Polskiej w III edycji Konkursu im. Z. Strzeleckiego na najlepszą pracę dyplomową w dziedzinie scenografii (1997), Certyfikatu Jakości przyznawanego przez Assitage, zaproszenia do reprezentowania Polski na Quadriennale Scenografii w Pradze (1998), Nagrody za projekty lalek na II Festiwalu „Nadzwyczajny Andersen” w Krakowie (2004), uzyskała podziękowanie od Ministra Kultury za realizację „Pana Marimby” w Teatrze Wielkim (1998). W roku 2000 była nominowana do Nagrody Papieskiej.

Agata Biziuk

Reżyserka, dramaturg i dramatopisarka. Urodzona 12.06.1984 w Białymstoku. Założycielka Nieformalnej Grupy Avis (2002). Absolwentka reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku).  Debiutowała w 2003 roku (jeszcze przed rozpoczęciem studiów reżyserskich) autorskim spektaklem „Przecież warto dla dwóch groszy” (wyróżnionym Nagrodą Ministra Edukacji i Sportu oraz „Złotą Maską” – Grand Prix Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Szkolnych w Poznaniu). W trakcie studiów pracowała m.in. jako dramaturg i asystentka reżysera przy spektaklu „Ondyna” (Opolski Teatr Lalki i Aktora im. A. Smolki, reż. Marian Pecko). W listopadzie 2007 roku, pod szyldem reaktywowanej Nieformalnej Grupy Avis, w Teatrze Wytwórnia w Warszawie odbyła się premiera kolejnego autorskiego spektaklu Agaty Biziuk „Kukułka” (spektakl ten trafił następnie do repertuaru Teatru Studyjnego w Łodzi, a w sezonie 2008/2009/2010 do repertuaru łódzkiego Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka). „Kukułka” zdobyła wiele ogólnopolskich nagród, m.in. Grand Prix na festiwalu „X-off” w Gliwicach oraz wyróżnienie w organizowanym przez TVP konkursie „Dolina Kreatywna”. W maju 2008 roku, w Teatrze Muzycznym w Gliwicach, odbyła się premiera spektaklu „Prometeusz”, inspirowanego „Prometeuszem w okowach” Ajschylosa w jej reżyserii i adaptacji (koprodukcja z teatrem Adama Walnego; wyróżnienie na Gliwickich Spotkaniach Teatralnych w konkursie „Nowe Inspiracje”). W czerwcu 2009 roku odbyła się premiera spektaklu „Horror Vacui”, będącego koprodukcją Teatru Nowego w Łodzi oraz Białostockiego Teatru Lalek, spektakl grany z powodzeniem w repertuarze dwóch teatrów. Od września do grudnia 2010 roku w trzech teatrach – szczecińskim Teatrze Lalek „Pleciuga”, Białostockim Teatrze Lalek oraz łódzkim Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka – premiery miał najnowszy spektakl spod znaku Nieformalnej Grupy Avis – „Fumum Vendere”.
Oprócz niezależnych projektów oraz projektów dla dorosłego widza, Agata Bizuk tworzy także spektakle dla dzieci i młodzieży w instytucjonalnych teatrach lalek. Jej ostatnimi przedsięwzięciami tego typu były: „CDN” Marty Guśniowskiej, zrealizowany w Białostockim Teatrze Lalek, „Tygryski” Joanny Papuzińskiej, zrealizowane w Teatrze Lalka w Warszawie (adaptacja tekstu dokonana wspólnie z Martą Guśniowską) – oba spektakle powstały w 2008 roku, a w 2010 roku „Białe Baloniki” Magdaleny Fertacz w Teatrze Pinokio w Łodzi, „Rejs na Jawę” – spektakl multimedialny, wystawiony w koprodukcji z Muzeum Kinematografii w Łodzi i w oparciu o własny tekst, a ostatnio „Na arce o ósmej” Ulricha Huba w warszawskim Teatrze Lalka. Agata Biziuk realizuje zwykle przedstawienia oparte na własnych tekstach lub dokonuje daleko posuniętych adaptacji. Na jednym biegunie jej twórczości znajdują się pełne poczucia humoru, atrakcyjne wizualnie, mieszające różnorodne techniki lalkarskie z teatrem ożywionej formy spektakle przeznaczone dla młodszej widowni. Drugi biegun to adresowany do widzów dorosłych, eksponujący aktora teatr symbolicznego psychologizmu.

Agnieszka Makowska

Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie, Wydziału Sztuki Lalkarskiej Białymstoku. Aktorka współpracująca z Teatrem Kompania Doomsday w latach 2007-2009, członkini zespołu aktorskiego Teatru Malabar Hotel od 2009 roku, współzałożyciel Nieformalnej Grupy Avis, występuje także gościnne w teatrzeA3/y.
Współpracowała z: Teatrem Roma w Warszawie, Teatrem Wytwórnia w Warszawie, Centralnym Basenem Artystycznym w Warszawie, Starą Prochoffnią w Warszawie, występowała także gościnnie w Teatrze Nowym im. K. Dejmka w Łodzi. Zadebiutowała w filmach Andrzeja Barańskiego „Księstwo” oraz Sławomira Kryńskiego „Koktail”. Obecnie współpracuje gościnnie z Teatrem Żydowskim w spektaklu „Księga Raju” w reżyserii Piotra Cieplaka. Bierze także udział w projekcie „Chór Kobiet” przy Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego. Na realizacje w ramach działalności Nieformalnej Grupy Avis otrzymała stypendium artystyczne miasta Białegostoku, miasta stołecznego Warszawy, oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej role na deskach teatrów niezależnych były wyróżnianie i nagradzane na Festiwalu X-Off w Gliwicach za rolę w spektaklu „Kukułka” w reż. Agaty Biziuk, „Lalka też człowiek” w Warszawie za rolę w spektaklu „Skrawki” według „Otella” w reżyserii Marcina Bartnikowskiego, „Roma Teatro Festiwal” w Rzymie za rolę w spektaklu „Kąsanie” w reż. Marcina Bikowskiego. Ma na swoim koncie występy na licznych festiwalach, między innymi: w Meksyku, Francji, we Włoszech, w Niemczech, w Czechach i na Słowacji.

Mateusz Czarnowski

Kompozytor, założyciel i wokalista zespołu Bubliczki. Laureat Pomorskiej Nagrody Artystycznej w kategorii Pomorska Nadzieja Artystyczna. „Bubliczki Cashubian Klezmer Band” to zespół, który w nowatorski sposób łączy kaszubską tradycję muzyczną z bałkańskimi, cygańskimi i żydowskimi motywami. Dzięki temu kulturowemu dialogowi powstaje zupełnie nowa jakość, bardzo interesująca i dojrzała, porywająca słuchaczy. Inspiracją do powstania zespołu było terminowanie w „Krebanach”, dzięki któremu zrozumiał, że kaszubska tradycja może zyskać przez połączenie z innym brzmieniem. Taki międzykulturowy dialog jest bardzo cenny – podkreśla. – Powinien istnieć, bo wtedy czuje się, że dochodzi do głosu nowy duch. Jako kompozytor teatralny zadebiutował jako współtwórca muzyki do „Historii Występnej Wyobraźni” Brunona Schulza w reż. Konrada Dworakowskiego. Jego następną samodzielną realizacją muzyczną była „Królowa śniegu”
w reż. zespołu Teatru Pinokio.