O festiwalu i spektaklach

Teatr Sztuki "Akt 1925" zagra przedstawienie opowiadające o osaczeniu jednostki przez zbiurokratyzowany świat., Warszawskie Centrum Pantomimy w koprodukcji z czeskim Spitfire Company pokaże spektakl zainspirowany twórczością Brunona Schulza. Nola Rae, dama światowej pantomimy w tonacji komicznej opowie o królowej Elżbiecie I, a duet Bodecker&Neander pokaże serię najnowszych etiud. 

Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu organizowany co roku przez Teatr Na Woli im. T. Łomnickiego i działające na terenie teatru Warszawskie Centrum Pantomimy to przegląd teatrów pantomimy z całego świata. To jedno z najważniejszych wydarzeń tego gatunku teatru w Europie. Dyrektorem artystycznym Festiwalu od 2005 roku jest Bartłomiej Ostapczuk - mim, nauczyciel, reżyser przedstawień teatru pantomimy, autor choreografii w przedstawieniach teatrów dramatycznych. Pomysłodawca i założyciel Teatru Pantomimy Mimo oraz Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.

Festiwalowi towarzyszyć będzie wystawa archiwalnych afiszy i plakatów Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Zaprezentowane zostaną prace m.in. Jana Jaromira Aleksiuna, Włodzimierza Terechowicza, Andrzeja P. Bytora.

Program Festiwalu

18.08. /sobota/- "The Letter" - Paolo Nani - Włochy

19.08. /niedziela/ -"Poławiacze papieru"/"Dom Bernardy Alba" - Wrocławski Teatr Pantomimy - Polska

21.08. /wtorek/ - "Akt 1925" - Teatr Sztuk - Polska

23.08. /czwartek/- "13 miesiąc / Requiem dla Brunona Schulza" Spitfire Company / Warszawskie Centrum Pantomimy - Czechy/Polska

24.08 (piątek) - Wieczór Współczesnej Pantomimy - Międzynarodowy skład

25.08 (sobota) - "Elitabeth\'s Last stand" - Nola Rae - Anglia

26.08 (niedziela) - "Opus 4" - Bodecker / Neander Company - Niemcy

Bilety: 22 632 24 78, bilety@teatrnawoli.pl

Opisy spektakli 

 Paolo Nani

"The Letter"/ "List" - Włochy

"List" to historia opowiedziana na piętnaście różnych sposobów, między innymi: w narracji pijanego, w konwencji filmu niemego, bez użycia rąk, jako horror, od tyłu, na sposób cyrkowy, z zaskoczenia, wulgarnie, magicznie. Przedstawienie opiera się na prostocie: nie ma tu scenografii, specjalnych efektów świetlnych, fantazyjnych kostiumów.

"Paolo Nani w teatrze stosuje zasadę "mniej znaczy więcej". Stół i krzesło; papier i pióro; butelka, szklanka i zdjęcie; to wszystko, czego potrzebuje do zorganizowania absolutnie komicznego wieczoru dla tych szczęśliwców, którym udało się zająć miejsca w miejskim teatrze. Takie proste, a takie genialne" - pisał o spektaklu recenzent Porsgrunn Dagblad.

"List" zajął pierwsze miejsce w kategorii United Slapstick w konkursie o nagrodę European Comedy Award we Frankfurcie w 1994 roku oraz zdobył pierwszą nagrodę w konkursie Roner SurPris w 2005 roku we włoskim Bolzano.

Paolo Nani znany jest z synchronizacji, zabawnego i precyzyjnego języka ciała, ekspresji mimicznej oraz aktorstwa "kompletnego". Teatr Paolo Naniego powstał w Vordingborg w Danii w 1995 roku. "List" (\'The Letter\'), "Sztuka umierania" (\'The Art of Dying\') oraz "Jekyll i Hyde" (\'Jekyll&Hyde\') to trzy jego najbardziej popularne przedstawienia.

18 sierpnia, godz.19.00

Wrocławski Teatr Pantomimy

"Poławiacze papieru"/ "Dom Bernardy Alba"

"Poławiacze papieru"

K. to everyman, bohater zniewolony i zagubiony, który staje przed alegorią władzy i systemu urzędniczego. Przechodząc przez tryby machiny urzędniczej K., z każdym dniem pogrążasz się coraz bardziej w absurdalnej rzeczywistości. Walka z systemem zdaje się nie mieć końca. Przedstawienie zrealizowano w konwencji teatru absurdu. Jedną z głównych inspiracji była specyfika języka urzędniczego, jako środka komunikacji podatnego na nadużycia.

Scenariusz, reżyseria i oprac. muzyczne: Zbigniew Szymczyk

scenografia i kostiumy: Marek Tybur

obsada: K. - Mariusz Sikorski, Sędzia - Artur Borkowski, Komornik - Radomir Piorun,

Nowy - Zbigniew Szymczyk, Bliźniak I - Mateusz Kowalski, Bliźniak II - Robert Wieczorek

"Dom Bernardy Alba" na motywach dramatu Federica Garcii Lorki

Sztuka Lorki odczytana jako historia wyznaczania granic dozwolonych form seksualności oraz definiowania tego, co normalne, moralne i naturalne.

Matka stara się ograniczyć pragnienia seksualne u córki. W domu nie okazuje się rodzicielskiej miłości, nie ma pobłażania wybrykom młodości. Każda oznaka emancypacji zostaje brutalnie obalona. Niebezpieczna gra pomiędzy budzącym się pożądaniem, a zniewalającym wpływem matki rozpoczyna się wtedy, gdy w domu pojawia się mężczyznach.

scenografia: Marek Tybur

kostiumy: Wanda Kowalska

opracowanie muzyczne: Jacek Aumiller, Piotr Salaber, Zbigniew Szymczyk

rezyseria swiatła: Bary

asystent rezysera: Magdalena Górnicka

obsada: Bernarda Alba - Ewa Czekalska, Maria Josefa - Katarzyna Sobiszewska,

Angustias - Agnieszka Kulinska, Magdalena - Agnieszka Dziewa,

Amelia - Agnieszka Charkot, Martirio - Paulina Jozwin,

Adela - Monika Rostecka-Komorowska

Wrocławski Teatr Pantomimy założył Henryk Tomaszewski. Teatr od początku tworzony był wyobraźnią i wrażliwością jednego twórcy. Współpracował z najwybitniejszymi polskimi artystami m.in.: z Jadwigą Przeradzką, Aleksandrem Jędrzejewskim, Zofią de Ines, Władysławem Wigurą, Franciszkiem Starowieyskim, Krzysztofem Pankiewiczem, Andrzejem Majewskim, Kazimierzem Wiśniakiem. Cechami charakterystycznymi teatru były i są : zespołowość, znacząca rola oprawy plastycznej i muzycznej, kanwa literacka, wielokierunkowe poszukiwania formalne. Henryk Tomaszewski penetrował rozległe obszary kultury i estetyki, szukając inspiracji w mitach, literaturze, plastyce, muzyce, psychologii, źródłach i formach teatru, a także w istocie ruchu. Teatr wykształcił wielu znakomitych artystów, którzy prowadzą teraz swoje teatry, zajmują się pracą pedagogiczną w kraju i poza granicami: m. in.: Elżbieta Jaroszewicz, Ewa Czekalska, Paweł Rouba, Stanisław Brzozowski, Stefan Niedziałkowski, Jerzy Kozłowski, Marek Oleksy, Aleksander Sobiszewski. WTP był laureatem wielu nagród. Henryk Tomaszewski szczególnie cenił dwie z nich: złoty medal Swedish Dance Association, Sztokholm w 1963 roku i Złotą Gwiazdę (Etoile pour recherche corporelle) zdobytą na VIII Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Paryżu w 1970 roku. Po śmierci Tomaszewskiego w 2001 roku, Wrocławski Teatr Pantomimy na nowo próbuje określić swój charakter i swoje cele. Obecnie funkcję dyrektora naczelnego pełni Zbigniew Szymczyk, dyrektorem artystycznym teatru jest Marek Oleksy.

19 sierpnia, godz.19.00

Teatr Sztuk

"Akt 1925"

"AKT 1925" jest działaniem z pogranicza sztuk. Ekspresja aktorska jest wyrażana przez gest, pantomime i taniec. Spektakl chwilami wygląda jak ruchoma instalacja, innym razem niezwykle surowa forma, bez scenografii i rekwizytów. Spektakl zainspirowany twórczością Franza Kafki, pokazuje osaczenie jednostki. "Ciekawi bylismy na ile temat biurokracji i osaczenia jednostki zachował aktualnosć" - mówią autorzy spektaklu.

Spektakl pt. " Akt 1925" w rezyserii Eweliny Ciszewskiej i Roberta Balinskiego zdobył dwie pierwsze nagrody: za najlepszy spektakl i najlepsza reżyserię na VIII Miedzynarodowym Studenckim Festiwalu Filmowym i Teatralnym SKENA UP w Kosowie, który odbył się w dniach 3-10 grudnia 2010 roku.

Scenariusz i reżyseria: Ewelina Ciszewska i Robert Baliński

Kostiumy i scenografia: Ewelina Ciszewska

Reżyseria świateł i projekcja: Robert Baliński

Choreografia: Ewelina Ciszewska

Muzyka: Włodzimierz Kiniorski

Obsada: Łukasz Batko, Barbara Chodorowicz, Ewelina Ciszewska,

Anna Makowska - Kowalczyk (PWST), Michał Sabat, Johannes Stubenvoll

"Teatr Sztuk powstał w 2007 roku. () zrzesza ludzi, którzy odwaznie odnosza sie do otaczajacych nas zjawisk i przetwarzaja je na jezyk sztuki. Twierdzenie, ze wszystko juz było przewrotnie otwiera przed nami przestrzen do twórczego działania, prowokuje do polemizowania z tradycja, do stawiania pytan o naszą tozsamosc poprzez sztuke. Uznalismy, ze czas na wielowarstwowa integracje w mysleniu i działaniu. Czas na człowieka ze swoja dusza i umysłem"- mówią twórcy teatru.

21 sierpnia, godz.19.00

Spitfire Company / Warszawskie Centrum Pantomimy - Czechy/Polska "13 miesiąc / Requiem dla Brunona Schulza"

Spektakl inspirowany twórczością Brunona Schulza. W dialogu muzyki z ruchem tworzona jest alegoria tajemnicy upadajacego swiata, fałszywej mitologii, nagiego ciała, fetyszu i śmierci. Nie jest to klasyczna adaptacja sceniczna opowiadań Brunona Schulza, lecz autorska interpretacja, która odsłania nieprzewidziany rozmiar katastrofy. "Bruno Schulz jest dla mnie jednym z największych heretyków modernistycznej literatury światowej. Kiedy pierwszy raz czytałem Brunona Schulza w oryginale, pomyślałem o herezji jako narzędziu, które pozwala uchwycić ukryte kontury rzeczywistości. Ale co znaczy herezja dzisiaj? I czemu zaprzecza? Jan Patocka w ksiazce Eseje heretyckie w filozofii historii przypuszcza, ze ciemnosc i katastrofa sa siła napedowa historii. Tak samo i my jestesmy zmuszeni do postrzegania katastrofy jako integralnej czesci naszego czasu. A cóz moze byc katastrofa wieksza niz to, ze człowiek przestanie istniec. Byc moze jedynie to, ze człowiek stanie sie martwa lalka, manekinem prezentujacym ubrania na sprzedaz" - mówi Petr Bohác.

Obsada: Mirenka Cechová, Markéta Vacovská, Jindriška Krivánková, Cécile Da Costa,

Bartłomiej Ostapczuk, Paweł Kulesza

Muzycy: Epoque Quartet - Vít Petrášek, David Pokorný,

Vladimír Klánský, Vladimír Kroupa

Rezyseria, dramaturgia: Petr Bohác

Muzyka: Jan Kucera

Rezyseria swiateł: Andrzej Król, Martin Špetlík

Scenografia: Barbara Wojtkowiak, Petra Vlachynská

Kostiumy: Michaela Horejší

Produkcja: Aneta Kafková.

Warszawskie Centrum Pantomimy

Założone w 2008 roku w Teatrze Na Woli centrum działań związanych z teatrem pantomimy jest miejscem rozwoju sztuki mimu. Wśród głównych założeń Centrum znajdują się: utworzenie profesjonalnego zespołu teatralnego oraz produkcja spektakli. Projekt "13 miesiąc/ Requiem dla Brunona Schulza" to pierwsza międzynarodowa realizacja teatralna pod szyldem Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.

Spitfire Company

Spitfire Company to platforma artystyczna obejmująca teatr fizyczny, wizualny, muzyczny i tańca. Obecnie jest to jeden z najbardziej nowatorskich teatrów autorskich w Czechach. Charakterystyczny dla niego jest nacisk położony na fizyczna grę aktorską na scenie, eksperymenty z nowymi zjawiskami teatralnymi, egzystencjalny brak równowagi postaci, trend łączenia różnych gatunków i wyszukiwania nowych bodźców wizualnych.

23 sierpnia, godz.19.00

Wieczór Współczesnej Pantomimy 

Wieczór teatralny, który stał sie tradycja Festiwalu. Pomyslany jako konfrontacja technik, stylów i form obecnych w teatrze pantomimy. Do udziału w prezentacjach zostali zaproszeni artysci pochodzacy z róznych miejsc na swiecie, którzy zaprezentują charakterystyczne dla ich pracy krótkie formy teatralne. Ten wieczór swojego ostatecznego kształtu nabiera na kilka godzin przed sama prezentacja. Z cała pewnoscia mozna jednak powiedziec, ze spektakl, w którym zobaczymy ponad 20 artystów pokaże rózne oblicza współczesnej sztuki teatru pantomimy. 

Wystąpią m.in.: Nola Rae (UK), Gregg Goldston (USA), Radim Vizwary (Czechy), Przemysław Grządziela, Bartłomiej Ostapczuk, Iwona Cichosz, Mikołaj Wepriew, Dominika Jucha, Teatr Mimo, Studio Pantomimy w Teatrze Na Woli, Szkoła Współczesnej Pantomimy (Polska),.

24 sierpnia, godz.19.00

Nola Rae

"Elitabeth\'s Last stand"

Coś dziwnego dzieje się z Betty. Moze juz zbyt długo zyje samotnie? Mysli, ze przesladuje ją imperialny duch! Kim ona mysli, ze jest... jakas królowa? Betty przez całe zycie, az do teraz, pozostawała niezauwazona. Usiłujaąc stworzyć własny dwór w swym osobistym królestwie (w kawalerce), prezentuje nam komiczny spektakl elżbietańskich rozmiarów.

"Elizabeth Plast. Stand" to spektakl zainspirowany obrazem niezwyciezonej królowej angielskiej Elzbiety I stojacej przez 15 godzin w obawie, że jesli podda sie zmęczeniu, nigdy wiecej nie wstanie.

"Artyzm Noli Rae trzyma widownie w transie; to pokrzepiajaca sztuka" - pisał o spektaklu The Guardian

Projekt: Matthew Ridout;

Muzyka: Peter West

Nola Rae to światowej sławy artystka i jedna z najoryginalniejszych wykonawczyń współczesnego brytyjskiego teatru. Jej styl, będący mieszanką pantomimy, tańca, komedii i teatru lalek, w połączeniu z ciętym dowcipem dotyka i porusza widownię na wszystkich poziomach. Niewiele osób potrafi z tak absolutną łatwością panować nad sceną bez potrzeby wypowiedzenia choćby jednego słowa. Jej dokonania można było jak dotąd oglądać w 64 krajach. W 2008 roku Nola została uhonorowana przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi w dziedzinie sztuki dramatycznej i pantomimy.

25 sierpnia, godz. 19:00 

Bodecker / Neander Company 

"Opus 4"

Wyobraz sobie Romea nos w nos z kims, kto zajał miejsce Julii.

Wyobraz sobie partie szachów, w której nagroda za wygrana jest kawałek ziemi.

Wyobraz sobie Dyla Sowizdrzała, który przeszkadza Richardowi Straussowi w komponowaniu. "Opus 4" to kolekcja opowiastek-etiud Alexandra Neandera i Wolframa von Bodeckera.

W czwartej odsłonie (po "Silence", "Out of the Blue" i "Déj vu?"), para genialnych aktorów powraca by ukazać maestrię sztuki pantomimy.

Bodecker & Neander Company

Spadkobiercy i kontynuatorzy sztuki Marcela Marceau, jego najbliżsi współpracownicy, aktorzy i przyjaciele.

W 1996 roku, po studiach w Ecole Internationale de Mimodrame de Paris pod dyrekcja Marcela Marceau, Wolfram von Bodecker i Alexander Neander powołuja do zycia Théâtre Mimo Magique. Od 2006 roku posługuja sie nazwa Compagnie Bodecker publicznosci Berlin Audience Award. Para artystów prezentuje koncepcje "koncertu wizualnego": podczas wspólnych wystepów z duzymi zespołami muzyków, jak np. Suttgarter Kammerorchester, londynski Arditti Quartet czy lipski Gewandhaus-Oktett, łączą pantomimę i muzykę. We współpracy z rezyserem Lionelem Ménardem zespół przedstawia musical "Bonjour Monsieur Satie!"- spektakl oparty na muzyce francuskiego kompozytora Erika Satie, bedacy hołdem dla jego zycia i twórczosci. W listopadzie 2007 roku musical "Tulles et son ombre" debiutuje na scenie Philhamonie Luxembourg. Wolfram von Bodecker i Alexander Neander opowiadaja historie młodego Tullesa przy akompaniamencie United Instruments of Lucilin do muzyki współczesnego kompozytora Martina Matalona.

W lutym 2009 roku zespół odpowiada na zyczenie publicznosci: przedstawienie "Silence", które okazało sie sukcesem i weszło juz do klasyki Europejskiego teatru pantomimy, doczekało sie godnego następcy w postaci spektaklu "Deja-vu?".