O książkach Ilse Aichinger i Jenny Diski w Nowym

13 listopada (środa), godz. 19:00, Mała Sala Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, ul. Zachodnia 93 - spotkanie wokół książki Ilse Aichinger "Mój zielony osioł" poprowadzi Zdzisław Jaskuła.

"Mój zielony osioł "Ilse Aichinger to pierwszy w języku polskim zbiór twórczości jednej z najważniejszych współczesnych austriackich pisarek. Monumentalny, dziewięcioczęściowy tom, tłumaczony przez trzydziestu pięciu autorów pod okiem Jacka Burasa, obejmuje krótkie formy prozatorskie z lat 1949-1964, utwory poetyckie i dramaty pisane z myślą o słuchowiskach radiowych. Doświadczenia autorki - Żydówki, która przeżyła Holokaust, znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w tej twórczości.

Ilse Aichinger - pisarka. W 1948 roku opublikowała powieść opisującą lata wojny w Wiedniu pt. "Die größere Hoffnung" i swoje pierwsze słynne opowiadania. Za tę powieść, za wiersze, słuchowiska, opowiadania i inne utwory prozą, przełożone na wiele języków, otrzymała liczne wyróżnienia literackie, m.in. Nagrodę Grupy 47 (1952), Nagrodę im. Petrarki (1982), Nagrodę im. Franza Kafki (1983) i Austriacką Nagrodę Państwową w dziedzinie literatury (1995). Mieszka w Wiedniu.

15 listopada (piątek), godz. 18:00, Niebostan, Łódź, ul. Piotrkowska 17 - spotkanie wokół książki Jenny Diski "Lata sześćdziesiąte" z udziałem Zdzisława Jaskuły, Jerzego Jarniewicza i Macieja Świerkockiego poprowadzi Agnieszka Cytacka. https://www.facebook.com/events/611792888866316/?ref_newsfeed_story_type=regular&source=1

Wydawnictwo Officyna i Mała Literacka Teatru Nowego zapraszają na spotkanie wokół serii "Twarze kontrkultury" do Niebostanu.

"Lata sześćdziesiąte" to książka uważana za jedno z najważniejszych i najmądrzejszych w ostatnich latach spojrzeń na kontestację z perspektywy brytyjskiej. Osobiste, ale zdystansowane, realistyczne, bezpruderyjne i refleksyjne, choć pozbawione taniej nostalgiczności wspomnienia Jenny Diski z najważniejszej dla kontrkultury dekady, którą spędziła w Londynie, obracając się w kręgu "Swinging London".

Diski wiele pisze również o różnicach w stosunku do kontestacji pomiędzy Anglią i USA, o modzie, narkotykach, komunach i rewolucji seksualnej, wiele miejsca poświęca też ówczesnemu systemowi kształcenia i niezwykle popularnej w latach sześćdziesiątych antypsychiatrii, gdyż poniekąd właśnie dzięki urzeczeniu nią została w końcu nauczycielką.

Największą zaletą wspomnień Diski jest chyba ich chłodna, trzeźwa ocena kontestacji - mniej tu sentymentalizmu niż w większości stereotypowych memuarów z tamtych czasów, a więcej rzeczowości; zapewne dlatego jej wnioski są zarówno kontrowersyjne, jak i wyważone. Według Diski kontestacja przywiązywała większą wagę do złudzeń niż do autentycznej rewolucji - ale o The Sixties można powiedzieć, że to obraz kontrkultury "bez złudzeń".

Twarze kontrkultury - seria

Kontrkultura jako formacja kulturowa, a także jako zespół dzieł literackich, była dotąd traktowana w Polsce po macoszemu (nie licząc kilkunastu prac teoretycznych i kilkunastu podstawowych dla kontestacji utworów literackich, między innymi J. Kerouaka, A. Ginsberga, W. Burroughsa czy K. Keseya); brakuje dziś w polskim przekładzie dziesiątków, jeśli nie setek pozycji książkowych, niezbędnych do zrozumienia ruchów bitnikowskich, hippisowskich, punkowych i innych zjawisk subkulturowych, które niezwykle silnie wpłynęły na kształt kultury europejskiej i amerykańskiej XX wieku. Co więcej, są one - w różnej postaci - wciąż żywe w świadomości społecznej w wieku XXI. Wydaje się więc, że S. Grochowiak miał rację, mówiąc, że "bunt nie przemija, bunt się ustatecznia".

Jenny Diski - urodzona w roku 1947 pisarka angielska, nazywana czasem postmodernistką avant la lettre, autorka 18 powieści i książek z dziedziny literatury faktu, laureatka Thomas Cook Travel Book Award i J. R. Ackerley Prize for Autobiography (2003), członkini Royal Society for Literature. W młodości terminowała u Doris Lessing i bywa uważana za jej "wychowankę". Zaczęła pisać dość późno, bo w wieku 40 lat - pierwszą powieść Nothing Natural opublikowała w roku 1986, a wcześniej długo pracowała jako nauczycielka. Wieloletnia współpracowniczka "London Review of Books" jako recenzentka i eseistka. Główne motywy jej powieści to obłęd, sadomasochizm, depresja i chaos, a jej styl określa się jako elegancki, ironiczny, zabawny i mroczny zarazem, co znajduje potwierdzenie także w jej autobiograficznej analizie lat sześćdziesiątych, The Sixties.