O spektaklu...
"Sen nocy letniej" - reż. Monika Pęcikiewicz - Teatr Polski we WroclawiuW postseksualnym i postuczuciowym świecie partner w relacji wykorzystywany jest tylko do intensyfikacji przyjemności zmysłowej. Staje się narzędziem, obiektem manipulacji, traci podmiotowość. Poszukiwania adekwatnej formy artystycznej przedstawienia są dokonywane przez twórców z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych i z nieoczywistym użyciem światła
Zamiast lasu ateńskiego bohaterowie znajdują się w rzeczywistości planu filmowego, który dokłada kolejne piętra zapisanych przez Shakespeare’a relacji, tutaj jeszcze relacjonowanych przez ciągle pracującą kamerę: postać – postać, aktor – aktor, aktor – postać, człowiek – postać, człowiek – aktor, człowiek – człowiek. I widz. W postindustrialnym świecie prawdziwy las oznacza jego imitację zbudowaną w studiu filmowym. Naturę zastąpiła technika.
Twórcy przedstawienia przybliżają nowe formy życia wspólnotowego, włączając w to zarówno świat ludzki, jak i naturę. Idea spektaklu rodzi się z myśli Shakespeare’a, że wszelkie relacje – miłosne, seksualne, wspólnotowe – mają charakter przypadkowy. W końcu to niezbyt przemyślane operacje na zmysłach i wyobraźni, dokonywane przez Oberona i Puka, prowokują dynamiczne metamorfozy w ateńskim lesie.
W zapisanej przez Shakespeare’a wizji wyraża się sprzeciw wobec sentymentalizmu platońskiej wersji świata idei i miłości. Shakespeare pokazuje fałsz tej koncepcji. Tworzy rzeczywistość snu, w której wszystko staje się możliwe, potencjalne, otwarte.
