Obecność nasza w nieobecności Kantora

"Kantor. Nie/Obecność" – aut. Katarzyna Fazan - Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

W grudniu 2020 przypada 30 rocznica śmierci Tadeusza Kantora, a już teraz ukazała się książka Katarzyny Fazan omawiająca twórczość artysty. Warto też dodać, że przyznano jej Nagrodę Główną Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację książkową obejmującą wiedzę o dramacie, teatrze i widowiskach za rok 2019.

Nie bez powodu autorka umieszcza cytat otwierający jej badawcze rozważania nad istotą twórczości Tadeusza Kantora, który brzmi: „Kantor jest ciągle obecny wśród nas". Pochodzi on z publikacji „Kadysz. Strony o Tadeuszu Kantorze" Jana Kotta i odzwierciedla przesłanie dyskusji, do której zaprasza nas Katarzyna Fazan. I oczywiście obecny w niej jest sam Tadeusz Kantor.

Tekst podzielony na bloki tematyczne, nabiera wyrazistości w przekazie i w sposób niezwykle uporządkowany merytorycznie „opowiada" o artyście i jego twórczości. Bo jak zapowiada autorka w dziale „Powroty, powidoki, palimpsesty", „punktem wyjścia dla heterogenicznych spotkań ze sztuką Kantora, prowadzonych z kilku perspektyw i pokazujących jej potencjał silny, konfrontacyjny, manifestacyjny – oraz słaby, obezwładniany upływem czasu i zmiennymi okolicznościami kulturowymi, stanie się analiza praktyki używania nazwy „Cricoteka" i imienia Kantora dla rozwijania różnych form pamięci w samym ośrodku dokumentacji". Warto też podążyć tropem cytowanych słów Ewy Romańskiej: -„To, czego szukamy w przeszłości, zależy od tego, co gnębi współczesność". I w komentarzu do tych słów, Katarzyna Fazan wyjaśnia dalej. –„ Kantorowskie zmaganie się z przemijalnością własnej sztuki i własnej osoby może stać się pytaniem zarówno o jej aktualność, jak i o skuteczność naszej relacji z jej dzisiejszym widzeniem/widmem. Może prowadzić także do odkrywania i pogłębiania naszej obecności w jego nieobecności".

Takich stwierdzeń autorki można by cytować więcej, ponieważ stanowią one moc merytoryczną oraz specyficzny klimat wokół Kantora i jego twórczych działań, który tworzy. Bo jest to pozycja bardzo wymagająca. Wymagająca od czytelnika skupienia, prowokująca do przemyśleń, weryfikacji posiadanej wiedzy i wrażeń związanych z artystą. Porządkująca zasób doświadczeń i wrażeń o Kantorze, i co więcej, odkrywająca nieznane twórcze obszary z nim związane. Odwołująca się do doświadczeń własnych czytelników.
Warto tu dodać, że Katarzyna Fazan bardzo swobodnie czuje się w różnorodnych obszarach twórczości Kantora. Dla przykładu. W rozdziale Konfrontacje, w podrozdziale – Wyspiański/Kantor. Dyptyk w dźwiękach Requiem, znajduje się niewielka objętościowo część „Predella: Requiem – w pętli rymów". To w niej autorka razem z Kantorem prowadzi nas w sposób niezwykle ciekawy ku tropom muzycznym.

W dziale tym bardzo interesujące są teksty pod wspólnym tytułem: „Martwe/żywe. Od marionety do symulakrum", a w kolejnym „Ślady" na uwagę zasługują rozważania w dziale: „Maszyny i obiekty w przestrzeni muzeum".

I jeszcze jeden aspekt. Podobać się może sposób narracji autorki, a przede wszystkim odwoływanie się do klasyki, czy do wielu innych dzieł sztuki. Wspaniale kojarzone cytaty, odniesienia w powiązaniu z postacią Kantora, komponują w książce ciekawą przestrzeń erudycyjną. W tej samej części „Ślady", znajduje się dział: „Archiwum fotografii. Maszyna Pamięci i Śmierci". I tutaj autorka wychodzi od powieści „Austerlitz" W.G. Sebalda, w której to główny bohater, osierocony podczas II wojny światowej, odkrywa siłę i słabość fotografii. Ileż tu refleksji, przemyśleń, odkryć. A prowadzą one do samego Kantora i nas, jako spadkobierców jego archiwum. Czym są dla nas fotografie reprezentującego teatr artysty i zdjęcia poświadczające istnienie osoby? Warto wczytać się w te rozważania, zważywszy, że zamieszczone fotografie dopełniają w sposób istotny treść książki. Zamieszczone na kredowym papierze zachowują swoją wyjątkowo wysoką jakość. A jest ona bardzo ważna w tego rodzajach rozprawach badawczych. Każdy szczegół jest bardzo widoczny, czytelny, co ma ogromne znaczenie przy składaniu w całość utrwalonych działań scenicznych, czy wystaw.

Umieszczona na okładce fotografia Ewy Kulki przedstawia krzesło Tadeusz Kantora z przedstawienia „Niech szczezną artyści". Sam zaś projekt Agnieszki Kucharz-Gulis utrzymany w pastelowych tonacjach idealnie harmonizuje ze zdjęciem. I w jakże istotny sposób wiąże się z refleksjami na temat zjawiska Wszechobecności, której Katarzyna Fazan nadaje rangę konkluzji kończącej książkę.

___

Katarzyna Fazan: Kantor. Nie/Obecność; Projekt okładki: Agnieszka Kucharz-Gulis; Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego; Okładka: miękka ze skrzydełkami,; Format: 23,5 x 15,8 mm; Liczba stron: 628; Rok wydania: 2019; IBSN 978-83-233-4694-4.

Ilona Słojewska
Dziennik Teatralny Bydgoszcz
12 czerwca 2020
Portrety
Tadeusz Kantor

Książka tygodnia

Ziemia Ulro. Przemowa Olga Tokarczuk
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Czesław Miłosz

Trailer tygodnia

Dziadek do orzechów (P...
Rudolf Nuriejew
Zobacz arcydzieło baletu z Paryskiej ...