Od niewinnego kłamstwa do lawiny absurdów

Sztuka w reżyserii Giovanny'ego Castellanos'a opowiada o perypetiach cenionego lekarza, stojącego u progu szansy na rozkwit kariery. Dr Dawid Mortimore – bo o nim mowa - jest neurologiem, który w pocie czoła przygotowuje się do wygłoszenia ważnego wykładu na zjeździe, który akurat pokrywa się z próbami do świątecznego przedstawienia organizowanego w jego szpitalu. Pech chciał, że tego samego dnia odwiedza go jego była kochanka i postanawia przekazać mu wiadomość, która odmieni jego życie na zawsze.

Okazuje się, że romans z czasów młodości Mortimore'a zaowocował narodzinami dziecka, o którym lekarz nie miał pojęcia. Oszołomiony neurolog stara się lawirować, ani myśląc o podjęciu odpowiedzialności za syna, który jest już prawie dorosły. Dodatkowo chłopak właśnie wdał się w konflikt z prawem. Wybryki zbuntowanego nastolatka zmuszają jego matkę do ostateczności - próby nawiązania kontaktu z jego ojcem.

Co na to Mortimore? Koncentrując się na długo wyczekiwanej konferencji, wyrzeka się prawdy i próbuje znaleźć sposób na wybrnięcie z tej, jakże niekomfortowej dla niego sytuacji. Prowadzi to do uruchomienia coraz to większej lawiny kłamstw. Intryga prowokuje masę absurdalnych sytuacji, które stopniowo zaczynają wymykać się spod kontroli.

Sztuka od samego początku wywołuje salwy śmiechu na widowni, a wszystko dzięki wartkim dialogom i zestawieniu ze sobą skrajnie różnych, przerysowanych osobowości każdej z kreowanej przez aktorów postaci. Będziecie mieli okazję śledzić metamorfozę niebywale układnego dr Huberta Bonney'a – starego kawalera mieszkającego z matką, poznacie ekscentrycznego dr Mike'a Connolly'ego, który nie ma problemu ze swoją niestandardową seksualnością, zobaczycie także tupeciarskiego Bill'a - seniora, który uwielbia, kiedy dużo się dzieje oraz wielu innych wyrazistych bohaterów, którzy dodają kolorytu sztuce.

Nowoczesna scenografia wizualizująca wnętrze londyńskiego szpitala pozwala na kreowanie wielu złożonych i szalonych scen, których widz nie jest w stanie przewidzieć. Element zaskoczenia jest obecny podczas trwania całego przedstawienia. Autor w groteskowy sposób wprowadza do scen absurdalne przerywniki, często nawiązujące do kultury masowej, pozostawiając widza w sytuacji bez wyjścia - wybuchy śmiechu gwarantowane.

Spektakl prezentowany na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie pozwala na podziwianie gry aktorskiej na wysokim poziomie. Kreacje artystyczne Katarzyny Kropidłowskiej, Grzegorza Jurkiewicza, Wojciecha Rydzio oraz Macieja Mydlaka zasługują na wyróżnienie. Wysiłki wszystkich aktorów biorących udział w przedstawieniu zostały nagrodzone owacjami na stojąco.

,,Wszystko w rodzinie'', to sztuka wielowymiarowa. Postawa głównego bohatera w kuriozalny sposób ukazuje sposób postępowania pochłoniętych swoją karierą ludzi, którzy uciekając przed podjęciem odpowiedzialności za innych, gotowi są posunąć się do wszystkiego. Równocześnie w ironiczny sposób ukazuje często niełatwe losy jej bohaterów, zachęcając tym samym do zdystansowania się do naszych własnych życiowych problemów.

Zaskakujące zakończenie w niejednoznaczny sposób ukazuje drugą stronę medalu i skłania do refleksji. Nasuwa się pytanie – być może w skomplikowane więzi międzyludzkie nie zawsze warto ingerować? Może warto zaakceptować pewne fakty i pozwolić na to aby nasze relacje miały rozmaite, nierzadko nieoczywiste oblicza?