Okiem uczestnika

Ich uczestnicy rekrutują się zarówno spośród młodzieży, studentów, jak i osób, które od wielu lat zawodowo zajmują się dydaktyką taneczną i choreografią. Trzeciego dnia konferencji warto zasięgnąć opinii uczestników dotyczącej kształtu i kwestii organizacyjnych związanych z warsztatami. Podczas przerwy między wykładami udało mi się porozmawiać z dwoma uczestniczkami seminarium: Anna Dudą oraz Aleksandra Kranz. Obydwie respondentki są studentkami kulturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego. 

M.M: Jak trafiłaś na konferencję tańca?

Anna Duda: Kilka lat temu dostałam gdzieś ulotkę ze spektaklem odbywającym się w ŚTT. Przyszłam. Potem wzięłam udział w Akademii Młodego Lidera organizowanej także w ŚTT, a zaraz po jej zakończeniu odbywała się Moja pierwsza konferencją, więc wzięłam w niej udział.

M.M: Dlaczego postanowiłaś wziąć udział w konferencji?

A.K.: W zeszłym roku byłam tu wolontariuszką, a w tym roku pomyślałam, że warto spróbować czegoś nowego i wziąć udział w seminarium. Nie ukrywam, że uwielbiam tańczyć.

M.M: Kiedy zaczęłaś się interesować tańcem? w którym momencie zdecydowałaś, że zaczniesz tańczyć?

A.K.: Pięć lat temu. Przygodę z tańcem rozpoczęłam podczas dodatkowych zajęć w szkole baletowej, a potem brałam udział w lekcjach tańca współczesnego w Śląskim Teatrze Tańca.

M.M: Uczestniczycie w warsztatach pisania o tańcu, czy pisałyście już wcześniej jakieś recenzje?

A.K.: A.D.: Nie, zupełnie.

M.M.: W takim razie już jutro będziesz miała swój pisarski debiut, a reszta grupy dopiero w przyszłym tygodniu. Nie jesteście tu nowicjuszkami, ponieważ uczestniczyłyście w ubiegłorocznej edycji konferencji, w związku z czym czy mogłybyście powiedzieć, czym różni się tegoroczna konferencja od poprzedniej?

A.D.: Powtarzają się wykładowcy, treści także są podobne, ale wiadomo, że historii nie można zmienić i jest to konieczność.

A.D: Warsztaty są nieco inaczej poukładane tematycznie, w innej kolejności. W zeszłym roku już od pierwszego tygodnia odbywały się warsztaty pisania o tańcu, podczas których można było porozmawiać o spektaklach, zasięgnąć rady, opinii, natomiast w tym roku widnieją w grafiku obejmującym drugi tydzień konferencji. Takie zajęcia zdecydowanie pomagały w późniejszym odbiorze. Dostarczano nam materiały poglądowe. Poznawaliśmy tradycję i historię krajów, z których pochodzili wykonawcy. To wiele znaczy dla przyszłego odbiorcy.

M.M: Czy zatem takie warsztaty pomagają w jakiś sposób uczestnikom?

A.D.: Zdecydowanie tak, ponieważ wprowadzają w kontekst kulturowy. Jeśli czegoś nie rozumiem mogę się dowiedzieć, zapytać dlaczego tak jest? Zawsze znajdzie się ktoś, kto posiada odpowiednie kompetencje odbiorcze i wyjaśni kłopotliwe kwestie.

A.K.: Bardzo cieszmy się, że w tym roku teatr ofiarował uczestnikom seminarium bonus w postaci możliwości darmowego uczestniczenia w wybranych warsztatach tańca.

M.M.: Dziękuję za rozmowę i życzę udanych warsztatów oraz wielu emocji związanych z odbiorem spektakli festiwalowych.