Olbrzymi kłopot

Świat bohaterów (scenografia autorstwa Joanny Kinder) stworzony jest z makiet ogromnych drzew, płotu i traw. Odnajdziemy w nim na środku ogrodową ławkę, a obok niej metalowe beczki i trzepak. Na trzepaku siedzi chłopiec, a na beczkach dziewczynka – rodzeństwo (niesamowicie zgrani Joanna Wąż i Aleksander Stasiewicz), które bawi się w najlepsze, między innymi śpiewając (teksty piosenek: Tomasz Olczak, muzyka: Dorota Drozd, Mirosław „Kuba" Kaczmarek). Większość ich zabaw odbywa się w bajecznym wręcz ogrodzie – jego piękno ukazane jest za pomocą dynamicznych wizualizacji, za których stworzenie odpowiada Jakub Wantuła. Obrazy te współgrają doskonale z muzyką, tworząc niepowtarzalny klimat. W ten sielankowy czas jednak wielkimi krokami olbrzymich stóp wkrada się kres radosnych harców – Ogrodnik (Marek Sitarski) informuje bowiem, że wrócił właściciel. Ten zaś, nazywany przez dzieci Olbrzymem (lalkę - uosobienie Olbrzyma/właściciela animuje Marek Sitarski), zakazuje dzieciom wstępu do ogrodu.

Ta decyzja nie pozostaje bez konsekwencji, ponieważ wraz ze zniknięciem dzieci, do ogrodu wraca zima i rozgaszcza się tam na stałe. Zaniepokojony Olbrzym chce się jej pozbyć, ale... musiałby wiele zmienić, przede wszystkim w sobie. Ten olbrzymi frasunek kojarzy się mocno z wersem piosenki „W moim ogrodzie" grupy Daab, gdzie słyszymy „W moim ogrodzie, gdzie długa zima zmroziła wszystkie ciepłe uczucia" – i być może tutaj znajduje się podpowiedź, co mógłby zrobić, aby wróciła wiosna. Naturalnie w tym kontekście przychodzi do głowy także postać okrutnej Królowej Śniegu z baśni Hansa Christiana Andersena, której również obce były wszelkie serdeczne odruchy.

Ta piękna wizualnie i dźwiękowo, choć króciutka bajka poruszy serca zarówno młodszych, jak i dorosłych, widzów. Uniwersalność oraz miejsce akcji tej historii przywodzi na myśl obraz w reżyserii Agnieszki Holland „Tajemniczy ogród" (1993), będący ekranizacją powieści Frances Hodgson Burnett, gdzie praca nad zaniedbanym ogrodem odmienia nie tylko główną bohaterkę, ale i wszystkie osoby, które w to zaangażowała. Ogromnym atutem „Samoluba" jest dynamika wydarzeń oraz świetna zabawa głównych bohaterów. Nie da się nie zauważyć, że mający wyraźną frajdę z kreowania postaci, duet Wąż-Stasiewicz wcielając się w dziecięce role nie tylko bawi się, rapuje i śpiewa, ale też wciąga w tę grę publiczność. Dzięki ich niesamowitej energii młodzi widzowie z pewnością zapamiętują lepiej przesłanie płynące z tej opowieści.

Jeśli więc chcecie zobaczyć interesujący spektakl dla dzieci (i nie tylko) ze zwrotami akcji i świetnymi piosenkami, a do tego dowiedzieć się, czy olbrzymi kłopot z zimą i wstępem do ogrodu uda się przezwyciężyć – koniecznie wybierzcie się do Lubuskiego Teatru na „Samoluba" w reżyserii Michała Wnuka!