Opera na Zamku zaprasza

Opera na Zamku w Szczecinie serdecznie zaprasza na konferencję prasową na temat premiery dwuczęściowego spektaklu baletowego „Świecie dziwny / Coming Together” w choreografii wybitnych artystów: Roberta Glumbka i Kevina O’Daya, która odbędzie się 2 lipca (kolejne przedstawienie premierowe 3 lipca).

Libretto „Coming Together” zostało przetłumaczone po raz pierwszy w historii. Muzykę do tej części wieczoru wykona orkiestra Opery na Zamku pod kierownictwem Jerzego Wołosiuka.

Konferencja prasowa odbędzie się we wtorek 29 czerwca o 14.00 w sali kameralnej Opery na Zamku. Potrwa ok. pół godziny. Po konferencji możliwe są indywidualne rozmowy. Otwarte będzie wejście K.

W spotkaniu z mediami wezmą udział:

1. Przedstawiciel Urzędu Marszałkowskiego

2. Jacek Jekiel – dyrektor Opery na Zamku w Szczecinie

3. Jerzy Wołosiuk – dyrektor artystyczny Opery na Zamku w Szczecinie, kierownik muzyczny i dyrygent spektaklu

4. Robert Glumbek - choreograf części „Świecie dziwny"

5. Kevin O'Day - choreograf części „Coming Together"

6. Tijana Jovanovic - scenografia i kostiumy

Opis spektaklu „Świecie dziwny / Coming Together", Robert Glumbek, Kevin O'Day

Spektakl baletowy do piosenek Ewy Demarczyk, Marka Grechuty, Czesława Niemena, Frederica Rzewskiego.

Wszyscy znamy te teksty, jest w nich taka siła, moc. Utwór „Dziwny jest ten świat", w którym mowa o tym, jak człowiekiem gardzi człowiek, można uznać jako kwintesencję tego, co obserwujemy na świecie (...) Zamknąłem ludzi w jednym pomieszczeniu. Zwykłych, normalnie ubranych... Niczym specjalnie się nie wyróżniają. Scenografia też jest dość oszczędna, bo chcę skupić się na międzyludzkich relacjach – ale zawiera sporo symboli. (...) Chciałbym, żeby wszystko skończyło się dobrze. Taką też mam nadzieję. Że wyjdziemy kiedyś z konfliktów, dojrzejemy do akceptacji. „Że ludzi dobrej woli jest więcej" – jak śpiewał Niemen. Jestem idealistą. Wierzę w ludzi. Żyję na co dzień w Kanadzie, w kraju, w którym doszło do wielkich zmian. Każdy człowiek jest tam sobą, tym, kim chce być. Bez strachu wychodzi na ulicę, nie boi się, że coś złego go spotka za odmienność. Zatem tak, jest możliwe, że się zmienimy. W taki świat wierzę. Mam nadzieję, że uda mi się tym spektaklem dołożyć do tego swoją małą cegiełkę. - Fragmenty wywiadu z choreografem Robertem Glumbkiem.

Projekt „Coming Together" opiera się na koncepcji dotyczącej realnego poczucia wspólnoty. Naszym zadaniem jest akceptacja faktu, iż jesteśmy częścią pewnej grupy. Czasem ludziom łatwo jest być razem, a czasem okazuje się to niemożliwe. Są osoby, z którymi nawiązujemy relacje lekko i bez trudu, ale spotykamy także ludzi, z którymi nie znajdujemy wspólnego języka. Współdziałanie nie zawsze się udaje. Wiemy jednak, że dążenie do zjednoczenia pozostaje najwyższą ludzką wartością. Ponadto, tworząc spektakl, pracujemy m.in. nad utworem Amerykanina o polskich korzeniach, sami będąc kreatywnymi przedstawicielami obu kultur: amerykańskiej i polskiej. Choreograficznie bazujemy zarówno na estetyce baletu współczesnego, jak i klasycznego. Nacisk na zróżnicowanie stylów tanecznych to zasługa samych tancerzy. Ta współpraca bardzo nas do siebie zbliżyła. Był to proces niezwykle osobisty zarówno dla choreografów, jak i dla tancerzy. - Fragment wypowiedzi choreografa Kevina O'Daya.

"Coming Together" i "Attica" to utwory skomponowane przez Frederica Rzewskiego. Wydane w 1974 roku, pozostają ponadczasowe. Poddawane są różnorodnym interpretacjom — zarówno muzycznym, jak i tanecznym. Opera na Zamku także podejmuje próbę przybliżenia publiczności tych przełomowych dzieł sztuki awangardowej, tłumacząc libretto na język polski (za zgodą kompozytora) po raz pierwszy w historii.

Katarzyna Huzar-Czub: Możliwość przetłumaczenia tekstu, który posłużył za libretto Coming Together, to dla mnie zaszczyt. Przekład poetycki jest moim ulubionym rodzajem przekładu, musiałam jednak pamiętać o kontekście, w jakim ów utwór powstał. Melville napisał wiersz, nie zdając sobie z tego sprawy! To Frederic Rzewski, dzieląc zdania w specyficzny sposób, poszerzył nam, odbiorcom, pole do interpretacji. Przekład "Attiki" okazał się wyzwaniem. Proste zdanie okazało się zupełnie nieproste. Na szczęście tekst czyta Konrad Pawicki. Nie wypada się martwić!

Robert Glumbek

Po ukończeniu bytomskiej Państwowej Szkoły Baletowej Robert Glumbek dołączył do zespołu baletowego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie jako solista. Tu współpracował z Johnem Neumeierem, Maurice'em Béjartem, Hansem van Manenem, Johnem Butlerem i Konstantinem Siergiejewem. W 1987 roku wyjechał do Kanady, gdzie pracował w Theatre Ballet of Canada, Judith Marcuse Company, Myth Productions i Desrosiers Dance Theatre (do 2000 roku). W latach 2002–2004 występował w Niemczech w Mannheim Ballett, w zespole tym był także pedagogiem baletu. Następnie już jako niezależny artysta i choreograf wrócił do Kanady. Od tego czasu współpracował z: Kevinem O'Dayem, Billem Jamesem, Peterem Chinem, Michaelem Downingiem, Dominique Dumais, Christopherem House'em, Serge'em Bennathanem, Marie Josee Cartier, Holly Small, Learie McNicolls i Teddem Robinsonem.

Jego pierwsze projekty choreograficzne współtworzone z Robertem Campanellą to Nothing Twice, inspirowane twórczością Wisławy Szymborskiej i Nine Sentiments Michaela Ondaatje. W roku 2004 został współpracownikiem artystycznym ProArteDanza. W swoim dorobku artystycznym ma wiele uznanych dzieł, w tym m.in. dla Mannheim Ballett, Ballett Vorpommern, Ballet British Columbia, Toronto Dance Theatre, Opery na Zamku w Szczecinie, L'École supérieure de ballet du Québec, HCA, CCDT, Arts Umbrella oraz York University i Uniwersytetu Ryersona w Toronto, gdzie obecnie jest wykładowcą.

Był finalistą konkursów choreograficznych w Hanowerze i Stuttgarcie. Otrzymał wiele nagród, w tym tytuł Najlepszego Tancerza Roku (2006) przyznawany przez „Now Magazine", K.M. Hunter Artist Award i Clifford E. Lee Choreography Award. Był czterokrotnie nominowany do nagrody Dory Mavor Moore, którą w 2010 roku otrzymał wspólnie z Roberto Campanellą za ...in between.... W Polsce dwukrotnie otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa: za Ogniwa (część Pewnego razu teraz (2015) i Dzieci z dworca Zoo (2019) – wystawione w Operze na Zamku w Szczecinie.

Kevin O'Day

Amerykanin Kevin O'Day w 2002 r. został dyrektorem artystycznym Nationaltheater Mannheim Ballett, który zmienił nazwę na Kevin O'Day Ballett NTM. W latach 2013–2016 był dyrektorem baletu i zastępcą dyrektora operacyjnego. Na początku sezonu 2018/2019 zajmował stanowisko artysty rezydenta w Tanzcompanie Würzburg w Mainfranken Theater Würzburg.

Jako choreograf O'Day stworzył ponad siedemdziesiąt oryginalnych baletów. Wykonywał zlecenia między innymi dla The New York City Ballet, Ballet British Columbia, Hubbard Street Dance Chicago, Les Grands Ballet Canadiens, Stuttgarter Ballett, Les Ballets de Monte Carlo, Pacific Northwest Ballet, Pennsylvania Ballet, Pittsburgh Ballet, Ballet Argentino, The Royal Danish Ballet, ProArteDanza, BalletX, Ballett im Revier, Ballett Augsburg, Ballett Nordhausen i Visceral Dance Chicago. O'Day rozpoczął swoją pracę z tańcem w Joffrey Ballet School w Nowym Jorku. Po roku wstąpił do The Joffrey II, a w kolejnym roku został członkiem głównego zespołu The Joffrey Ballet. W 1984 r. rozpoczął wieloletnią współpracę z choreografką Twylą Tharp. W latach 1988-1991 był solistą w American Ballet Theatre, gdzie występował w różnorodnych rolach w repertuarze klasycznym jak i współczesnym. W 1991 r. przyłączył się do William Forsythe's Frankfurt Ballet, a w latach 1992 – 1995 był członkiem White Oak Dance Project Michaiła Barysznikowa. W tamtym czasie często występował gościnnie z The New York City Ballet. W 1994 r. Barysznikow zaprosił O'Daya do stworzenia nowej choreografii dla The White Oak Dance Project, co stanowiło jego choreograficzny debiut. W 1998 r. O'Day założył swój własny zespół, O'Day Dances, we współpracy z kompozytorem Johnem Kingiem. O'Day był wielokrotnie nagradzany i nominowany do nagród za swoje choreografie. W 2000 r. został nominowany do nagrody muzycznej MTV za najlepszą choreografię do teledysku So Pure Alanis Morissette. Full Bloom (Pełny rozkwit), utwór, do którego choreografię stworzyli O'Day, Robert Glumbek i Luches Huddleston Jr., był nominowany do kanadyjskiej Nagrody Dora Mavor Moore w 2010 r. W tym samym roku O'Day jako pierwszy otrzymał The Koerner Award kanadyjskiego Banff Centre.

 

Widownia jest ograniczona do 75% miejsc. Prosimy pamiętać o obowiązku zachowania dystansu społecznego oraz zakrywania ust i nosa podczas pobytu w operze. W związku z wydarzeniami biletowanymi na dziedzińcu Zamku Książąt Pomorskich dla Widzów opery uruchomione zostanie przejście boczne biegnące od ul. Korsarzy wzdłuż szczytu skarpy do wejścia F. Obsługa widowni wskaże drogę.

Magdalena Jagiełło-Kmieciak
Materiał Teatru
29 czerwca 2021

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...