Opowieść o świętym-nieświętym

"Franciszek, sen everymana" - reż. Jolanta Denejko - Wrocławski Teatr Lalek

"Franciszek, sen everymana" to spektakl zrealizowany według koncepcji prof. Dariusza Kosińskiego na podstawie scenariusza Mateusza Pakuły

"Franciszek, sen everymana" to spektakl zrealizowany według koncepcji prof. Dariusza Kosińskiego na podstawie scenariusza Mateusza Pakuły. Tekst czerpie z duchowości franciszkańskiej, ale pozostaje na wskroś współczesny. To opowieść o świętym z Asyżu, ale bardzo nietypowa, głównym jej bohaterem nie jest bowiem Franciszek, ale everyman, młody człowiek doświadczający w realiach współczesnego świata cierpień wyjętych niejako z biografii świętego Franciszka. Spektakl opowiada o duchowym  dojrzewaniu młodego człowieka, o próbie zmierzenia się z odrzuceniem, brakiem miłości, fałszem i okrucieństwem, o poszukiwaniu własnego miejsca w świecie i własnego imienia.

Święty Franciszek jawi się tu jako przyjaciel, przewodnik duchowy, którego postawa wobec poznanego bólu daje nadzieję i oparcie. Spektakl jest adresowany do młodzieży - gimnazjalnej, licealnej i studenckiej. Lalki i scenografię zaprojektowała - po raz pierwszy dla teatru lalek - wybitna scenografka Barbara Hanicka. Muzykę skomponował - po raz pierwszy dla teatru - znakomity wrocławski kompozytor Paweł Hendrich (laureat wielu nagród, nominowany do Paszportu "Polityki"). Reżyseria jest dziełem Jolanty Denejko (Wydział Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST).

Mateusz Pakuła – „Ciągle jeszcze studiujący dwudziestoparoletni dramatopisarz. Znam na razie jego dwie sztuki - drukowanego w "Dialogu" "Białego Dmuchawca" i wysłanego na konkurs Metafory Rzeczywistości "Księcia Niezłoma". Dawno nie było takiej dawki drapieżnego surrealizmu w polskim teatrze. Pakuła to taki Walczak na turbodoładowaniu, męskie wcielenie Masłowskiej. Czytasz jedną scenę z jego dramatu i za cholerę nie wiesz, co będzie w następnej. Bo wyobraźnia Pakuły pręży się ruchem konika szachowego, łączy to, co połączone, snuje obrazy z chorego snu i niezdrowej jawy. Jak zabierze się za nią teatr, zobaczycie szaloną jazdę żydowskich Babodziadów na rowerach, mordercze Turbo-laski z solarium i straszną polską prowincję z trupami pod podłogą. David Lynch wymięka.” (Łukasz Drewniak, „Dziennik”, 14 sierpnia 2009)

Jolanta Denejko – absolwentka filologii polskiej UW i reżyserii na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST, wyreżyserowała m.in. „Apokalipsę” w Teatrze Powszechnym w Radomiu, „Hamleta” w Studium Teatralnym w Warszawie, „Szczęśliwego Nowego \'68” w Teatrze Polskim we Wroclawiu, była asystentką Natalii Łapiny i Krystiana Lupy.

Paweł Hendrich – wrocławianin, uczył się gry na waltorni oraz kompozycji u Jerzego Filca i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, był na półrocznym stypendium w Kolonii u Yorka Höllera, jest objęty programem Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego. Autor m.in.: „Diversicorium” na siedmiu muzyków, „Multivalentis” na cztery instrumenty, „Heterochronii” na orkiestrę. W 2008 roku nominowany do Paszportu Polityki.

Barbara Hanicka – jedna z najwybitniejszych polskich scenografek. Urodziła się 4 grudnia 1952 roku w Krakowie. Jej debiut teatralny przypadł na rok 1982 (Nocy Tysiącznej Drugiej C. K. Norwida). Współpracowała przez wiele lat z Jerzym Grzegorzewskim. Spektakle z jej scenografią wystawiane były m. in. w Słupskim Teatrze Dramatycznym, warszawskim Teatrze Studio, krakowskim Teatrze Starym, Teatrze Polskim we Wrocławiu. W 2005 roku wydała powieść dla młodzieży „Ale teatr”.

Anna Hejno
Materiały Teatru
29 października 2009

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...