Outsiderzy nie są lepsi niż myśliwi

W przedmowie do wydanego w 1971 roku opowiadania pt. „Polowanie na outsidera", Martin Sperr pisał:
„Polowanie na outsidera" rozgrywa się na wsi, ponieważ uważam, że na podstawie tej stosunkowo małej jednostki można najlepiej pokazać proces społeczny, jakim jest nagonka na ludzi, którzy ze względu na okoliczności lub cechy własne żyją poza tą społecznością. Istotne było dla mnie to, że wieś nie jest zamieszkała przez potwory, lecz przez normalnych ludzi, którzy nie czują się myśliwymi, lecz obrońcami swojej formy życia. Działają wspólnie tylko wtedy, gdy uważają, że ich wspólny interes, najczęściej natury moralnej, uległ naruszeniu. Outsiderzy nie są lepsi niż myśliwi. Ich postawę określa wyłączenie ze wspólnoty, do której chcieliby przynależeć. Jeśli ktoś nie zostanie ponownie przyjęty do grupy, poluje na kogoś innego i kieruje swoje zachowanie przeciwko normom grupy.

W dramacie Sperr pokazuje mieszkańców małej wsi, w której obecność tego, kto nie przystaje do reszty, pociągnęła za sobą sekwencję przemocy – nagonka na innego popchnęła tu niepełnosprawnego intelektualnie do samobójstwa, a homoseksualistę do morderstwa. Polowanie na ofiarę trwało tak długo, aż w końcu wzięła ona odwet, sama stając się myśliwym.

Bohaterem Sperra jest społeczność oraz rządzące nią i wytwarzane przez nią prawa – intencją autora nie jest denuncjacja, ale próba rozpoznania mechanizmów. W 1967 roku Martin Sperr tłumaczył: „Chciałem pokazać, że człowiek może stać się przedmiotem nagonki w każdej sytuacji, jeśli tylko ktoś zechce tę nagonkę na niego prowadzić". W spektaklu Grażyny Kani na przykładzie jednostkowej historii widzimy społeczny proces dyskryminowania, wyłączania ze wspólnoty i drogę do zbrodni moralnie usprawiedliwionej przez społeczność.

Grażyna Kania

Reżyserka teatralna, tłumaczka, wykładowca. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz wydziału reżyserii Hochschule für Schauspielkunst „Ernst Busch" w Berlinie.
Jako reżyserka debiutowała w Schillertheaterwerkstatt oraz w Teatrze Maksyma Gorkiego w Berlinie (1999). Jej wieloletnia współpraca z Niemieckim Teatrem Narodowym w Weimarze zaowocowała kilkoma dużymi sukcesami, z których najbardziej kultowa była inscenizacja „Intrygii i miłości" Friedricha Schillera. Na polskich scenach debiutowała prapremierowym wystawieniem „Beczki prochu" Dejana Dukovskiego w gdańskim Teatrze Wybrzeże (2002). Przedstawienie to było wielokrotnie nagradzane i zapraszane na liczne festiwale.
Grażyna Kania pracuje w obu językach i obu krajach. Jej inscenizacje były wielokrotnie nagradzane i wyróżniane. Była też nominowana do prestiżowej Niemieckiej Nagrody Teatralnej FAUST. Jej ostatnia realizacja w Polsce to prapremiera dramatu Ödöna von Horvatha „Po sezonie" w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (2014).

Sabine Mader

Studiowała scenografię na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie u Karla Kneidla, u którego była studentką w klasie mistrzowskiej. Po ukończeniu studiów pracowała jako scenografka i kostiumografka dla teatru i opery m.in. w: Residenztheater München, Staatstheater Karlsruhe, Schauspiel Graz, Theater Bremen, Stadttheater Konstanz, Landestheater Linz, Saarl. Staatstheater Saarbrücken, Deutsches Theater Göttingen, Staatstheater Oldenburg, Schauspiel Bonn, Sophiensaele Berlin, Neumarkttheater Zürich, Staatsoper Hannover, Schauspielhaus Wien, Theatre National du Luxemburg, Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Jej kolejne premiery po premierze w Teatrze Polskim w Poznaniu odbędą się w Deutschen Oper w Berlinie i w Staatsoper w Hannoverze.

Katarzyna Śmielska

Ukończyła historię sztuki w Lublinie. Pracowała w galeriach sztuki i domu aukcyjnym w Warszawie i w Berlinie. Jako asystentka scenografki Karoliny Fandrejewskiej brała udział w produkcjach filmowych i projektach video art. W 2015 roku kuratorowała wystawę „Perelman i liczby pierwsze" do spektaklu „Nie trzeba" w reżyserii Kamili Michalak we Wrocławskim Teatrze Współczesnym.

Michał Głaszczka

Zajmuje się reżyserią światła, oświetleniem teatralnym oraz scenicznym. Współpracował m.in. z TVP 2, TR Warszawa, Nowym Teatrem w Warszawie, Teatrem Współczesnym w Warszawie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrem Studio Buffo, Teatrem Montownia, Teatrem Nowym w Poznaniu, Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem Ateneum w Warszawie, Teatrem WARSAWY, Teatrem Studio w Warszawie.

Aleksandra Henglewska

Absolwentka wiedzy o teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Producentka spektakli: „Karabiny Pana Youdego" − Kongres Kultury we Wrocławiu (2011), „Czy Pan to będzie czytał na stałe" − Teatr Polski we Wrocławiu (2012), „Krakowiacy i Górale" − Teatr Polski w Poznaniu (2015) oraz producentka wykonawcza Nurtu OFF 37. Przeglądu Piosenki Aktorskiej (2016). W 2015 r. kuratorka spektaklu „Reanimacja- Repatriant" prezentowanego w ramach Nowej Siły Kuratorskiej − festiwalu dyplomowego studentów poznańskiej teatrologii.

Dominik Strycharski

Polski kompozytor, flecista prosty, wokalista, improwizator, performer i publicysta. W każdej z uprawianych dziedzin samouk, wsparty studiami na Wychowaniu Muzycznym na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie.
Koncertuje i nagrywa z prowadzonymi przez siebie zespołami Pulsarus, Core 6 oraz Prophetic Fall. Komponuje muzykę do spektakli teatralnych. Jest wszechstronnym twórcą fascynującym się każdym przejawem muzyki. Jego dorobek artystyczny obejmuje płyty, koncerty i jednorazowe wydarzenia z muzyką jazz, improwizowaną, eksperymentalną, noise, klubową i posttaneczną, teatralną.
Tworzy również Doministry, wielowymiarowy solowy projekt, łączący współczesną muzykę elektroniczną, performance i elektro-ambient. Jest jednym z niewielu flecistów prostych zajmujących się jazzem i eksperymentalną muzyką improwizowaną. Wydał ponad dwadzieścia płyt z własnymi lub współliderowanymi projektami, przede wszystkim Pulsarus, ale także Rhplus, BandFx, Core 6 i Progrram/Kostas New Progrram. Pulsarus zagrał m.in. na: Warsaw Summer Jazz Days, Avant Festival, Art Depot, Slot Art Festival, Transvisualia, Kino na Granicy, na Festiwalu Malta, w Berlinie dla Centrum Kultury Polskiej, Era Nowe Horyzonty, w Recklinghausen, a także w wielu klubach (Hipnoza, Akwarium, Żak, Firlej, Rura, Harris). Stworzył muzykę do bardzo wielu spektakli teatralnych korzystając w niej z wielu gatunków i stylistyk. Współpracował m.in. z Michałem Zadarą, Wojciechem Klemmem, Katarzyną Raduszyńską, Janem Peszkiem, Wojtkiem Urbańskim, czy Teatrem Bretoncaffe.

Paulina Skorupska

Teatrolożka, absolwentka wiedzy o teatrze i kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, doktorantka w Katedrze Dramatu, Teatru i Widowisk UAM, gdzie prowadzi zajęcia w ramach specjalizacji Teatr społeczności lokalnych. W latach 2008-2015 związana z Teatrem Ósmego Dnia.
Współautorka scenariuszy przedstawień dokumentalnych, organizatorka licznych projektów społeczno-artystycznych. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kuratorka (wraz z Agatą Podemską) realizowanego od 2015 roku projektu „Performanse wspólne". Obecnie związana z Teatrem Polskim w Poznaniu.

Sława Lisiecka

Tłumaczka literatury niemieckiej. Od 2011 prowadzi wydawnictwo Od Do. Autorka przekładów prozy Thomasa Bernharda, Hermana Hessego, Uwe Johnsona, Josepha Rotha, Friedricha Nietzschego i wielu innych. Laureatka wielu nagród translatorskich, w tym prestiżowego wyróżnienia Literatury na świecie za przekład „Domniemań w sprawie Jakuba" Uwe Johnsona, a także nagrody Kunststiftung Nordrhein-Westfalen za całokształt twórczości przekładowej, ze szczególnym uwzględnieniem tłumaczeń dzieł Thomasa Bernharda.

Kornelia Trawkowska

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (2008). Zagrała w przedstawieniu dyplomowym „Marat/Sade" Petera Weissa w reż. Krystiana Lupy (Carolina Corday) oraz „Klątwie" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Anny Polony (Kaśka). W latach 2009–2011 była aktorką Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, na deskach którego debiutowała. Zagrała m.in. w „Orkiestrze Titanic" Christo Bojczewa w reż. Andrzeja Domalika (Ljubka), „Tango Piazzola" Anny Burzyńskiej w reż. Józefa Opalskiego (Maria), „Malavita. Ballady o Mafii" Anny Burzyńskiej w reż. Pawła Szumca (Donna Cicii). Współpracowała m.in z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (Urszula w „Gwałtu, co się dzieje!" Aleksandra Fredry w reż. Macieja Podstawowego; Czarownica/światłość w „Błękitnym Ptaku" Mauricea Maeterlincka w reż. Łukasza Zaleskiego); Teatrem Dramatycznym w Warszawie (Małgorzata i Urzędniczka w „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Magdaleny Miklasz; Maryna i Marysia w „Weselu" Wyspiańskiego w reż. Marcina Bartnikowskiego oraz w „Kabarecie na koniec świata" w reż. Kamili Michalak/ Wawrzyńca Kostrzewskiego); Teatrem Guido w Zabrzu („Frelki" w reż. Marcina Gawła). Grała w spektaklach Teatru Telewizji oraz współpracowała z Teatrem Polskiego Radia.
W zespole Teatru Polskiego w Poznaniu od maja 2016, gdzie można ją było zobaczyć w spektaklu „Ocalenie" w reż. Macieja Podstawnego (Maria-Kaleria). Obecnie gra w „EXTRAVAGANZIE o miłości" Joanny Drozdy, Jędrzeja Burszty, Wojciecha Kaniewskiego oraz *** w reż. Joanny Drozdy oraz w „Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani (Paula).

Konrad Cichoń

Student V roku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Ukończył również dwuletnią Policealną Szkołę Aktorską Art-play Doroty Pomykały i Danuty Owczarek. Kształcił się pod okiem Pawła Miśkiewicza, Jana Peszka, Doroty Segdy, Roberta Gancarczyka. Zagrał w przedstawieniu dyplomowym „Dogville" Larsa von Triera w reż. Aleksandry Popławskiej (Billy) oraz „Marii Stuart" Friedricha Schillera w reż. Szymona Kaczmarka (hrabia Leicester). Od września 2016 roku w zespole Teatru Polskiego w Poznaniu. Rola Rova w spektaklu „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani jest jego debiutem teatralnym.

Anna Biernacik

Studentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Rola Tonki w spektaklu „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani jest jej debiutem teatralnym.

Piotr B. Dąbrowski

Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, 2004). W sezonie 2003-2004 aktor Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. Od 2004 do 2009 aktor Teatru Baj Pomorski w Toruniu, gdzie zagrał w spektaklach: „Kandyd, czyli optymizm" Voltaire'a w reż. Pawła Aignera (Kandyd), „Ubu Król, czyli Polacy"Alfreda Jarry'ego w reż. Zbigniewa Lisowskiego (Mistrz Ceremonii), „Pinokio" Carla Collodiego w reż. Pawła Aignera (Pinokio), „Cudowna lampa Aladyna" wg Bolesława Leśmiana w reż. Petra Nosalka (Wezyr), „Podróże Guliwera" Jonathana Swifta w reż. Ondreja Spisaka (Guliwer), „Opowieści wigilijnej" wg Charlesa Dickensa w reż. Czesława Sieńko (Duch Marleya).Zagrał gościnnie w „Ofierze Wilgefortis" w reż. Piotra Tomaszuka w Teatrze Wierszalin oraz „Bracie naszego Boga" w reż. Pawła Aignera w Teatrze Rampa. W Teatrze Polskim w Poznaniu od 2010 r. Można go było zobaczyć w „Pomórniku. Kryminale ekologicznym" Olgi Tokarczuk w reż. Emilii Sadowskiej (Czarny Płaszcz / Wnętrzak), „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Woland), „Ich czworo. Obyczaje dzikich" Gabrieli Zapolskiej w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Fedycki - Kochanek), „Chłopcu malowanym" Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Żołnierz 2), „Wiecznym kwietniu" Jarosława Jakubowskiego w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Areczek), „Balladynie" Marcina Cecko w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Kirkor), „Trupie" Erica Coble'a w reż. Pawła Szkotaka (Dougie), „Amadeuszu" Petera Shaffera w reż. Pawła Szkotaka (Venticelli I), „Otellu" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Cassio, zastępca Otella), „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reż. Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Jackie Brown), „Samobójcy" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Siemion Siemionowicz Podsiekalnikow), „Śmierci pracownika" Michała Kmiecika w reż. Iwo Vedrala (w sprawie pracy), „Hamlecie" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Rosencrantz), „Mizantropie" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego (Akast), „Granicy" Zofii Nałkowskiej w reż. Szymona Kaczmarka (Zenon Ziembiewicz, dziennikarz, prezydent miasta), „Konstelacjach" Nicka Payne'a w reż. Agaty Biziuk (Roland), „Demokracji" Michaela Frayna w w reż. Pawła Szkotaka (Arno Kretschmann). Obecnie gra w: „Piszczyku" Jana Czaplińskiego i Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Zbyszek „Zigi" Bauer, przyjaciel, aktor), „Dr@cula. Vagina dentata" Agaty Biziuk i Agnieszki Makowskiej w reż. Agaty Biziuk, „Krakowiakach i Góralach" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Paweł, pan młody), „Ojczyźnie" Krystyny Miłobędzkiej w reż. Justyny Sobczyk (Dom) oraz w „Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Teresa Kwiatkowska

Absolwentka wrocławskiej PWST. Debiutowała rolą Ani w „Wiśniowym sadzie" Antoniego Czechowa (reż. W. Kępczyński) w Teatrze Dramatycznym w Płocku. Współpracowała z Teatrem Polskim im. H. Konieczki w Bydgoszczy oraz Teatrem im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Stworzyła niezliczoną ilość kreacji teatralnych, z których warto wymienić chociażby postać Siostry Ratched w „Locie nad kukułczym gniazdem" Dale Wassermana (reż. W. Adamczyk), Polly w „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta (reż. A.M. Marczewski), Ludmiły Simonow w „Rodzinie wampira" W. Sigariewa (reż. Paweł Szkotak). Jako Anna w spektaklu „Dwoje" Rona Elishy partnerowała Henrykowi Machalicy (reż. Artur Hofman). Aktorka jest artystką śpiewającą, współpracowała z Opera Nova w Bydgoszczy (rola Gołdy w „Skrzypku na dachu" J. Bocka i J. Steina). Za kunszt aktorski była wielokrotnie nagradzana. Zdobyła m.in.: w 1983 roku nagrodę aktorską na Festiwalu Komedii i Satyry w Zagrzebiu (Chorwacja) za rolę Myszki w sztuce Z. Skowrońskiego „W czepku urodzona", nagrodę aktorską na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu za rolę Ludmiły Simonow w sztuce „Rodzina wampira" W. Sigariewa (2003). Jest także laureatką czterech Złotych Masek oraz dwukrotnie - nagrody Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. Sukces przyniósł artystce VIII Międzynarodowy Festiwal Komedii „Talia" w Tarnowie (październik 2004), gdzie otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki „za viscomicę, naturalność i niezwykły wdzięk" w roli Ałły w przedstawieniu „Gąska" Nikołaja Kolady (reż. Karina Piwowarska). Aktorka wszechstronna, świetnie odnajdująca się zarówno w repertuarze komediowym, jak i tragicznym. Z Teatrem Polskim w Poznaniu związana jest od 2004 roku. Zagrała w „Hysterikonie" Ingrid Lausund w reż. Piotra Kruszczyńskiego (Kobieta w stroju od...), „Zwyczajnych szaleństwach" Petra Zelenki w reż. Pawła Szkotaka (Matka), „Mewie" Antona Czechowa w reż. Pawła Szkotaka (Irina Arkadina), „Zemście" Aleksandra Fredry w reż. Piotra Cieplaka (Podstolina), „Kiedy świat był młody" w reż. Pawła Kamzy (Marta, Wędkarz), „Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w reż. Artura Tyszkiewicza (Młodziakowa, Ciotka Hurlecka), Mykwie" Piotra Rowickiego w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Kobieta, Dziewczynka, Świadek), „Pomórniku. Kryminale ekologicznym" Olgi Tokarczuk w reż. Emilii Sadowskiej (Żona Prezesa), „Przyjacielu" Radosława Paczochy w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Matka), „Lamencie" Krzysztofa Bizio w reż. Pawła Szkotaka (Justyna), „Odwiedzinach" Jona Fosse w reż. Pawła Szkotaka (Matka), „Złodziejach" („Diebe") Dei Loher w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Pani Schmitt, Ida, Gabi Nowotna, Ira Davidoff), „Gąsce" Nikołaja Kolady w reż. Kariny Piwowarskiej, „Pannach z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Julcia), „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Kobieta z Filii Komisji Widowisk, Żona Siemplejarowa), „Ich czworo. Obyczaje dzikich" Gabrieli Zapolskiej w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Wdowa), „Balladynie" Marcina Cecko w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Wdowa), „Kwaśnym mleku" Maliny Prześlugi w reż. Uli Kijak (Pierwsza Komórka), „Trupie" Erica Coble'a w reż. Pawła Szkotaka (Sheila), „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reżyserii Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Celia Peachum / Stara Prostytutka), „Oblężeniu" Piotra Rowickiego w reż. Joanny Zdrady (Ona), „Samobójcy" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Serafima Iljiniczna), „Granicy" Zofii Nałkowskiej w reżyserii Szymona Kaczmarka (Cecylia Kolichowska). Obecnie można ją oglądać w: „Kotce na rozpalonym blaszanym dachu" Tennessee Williamsa w reż. Kuby Kowalskiego (Mamuśka), „Piszczyku" Jana Czaplińskiego i Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Janina Piszczyk, matka), „Krakowiakach i Góralach" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Dorota, druga żona młynarza), „Trojankach" Eurypidesa w reż. Kamili Michalak (Hekabe), „Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Ewa Szumska

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (2000) oraz Studium Piosenkarskiego w Poznaniu (1994). Odnosiła znaczące sukcesy piosenkarskie - w roku 1993 wystąpiła na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie oraz Festiwalu Piosenki Francuskiej w Lubinie. Laureatka XVII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w roku 1996, gdzie zdobyła drugą nagrodę. W latach 1994-1996 współpracowała z poznańskim teatrem alternatywnym Obok. Występowała też przez dwa lata wspólnie z kabaretem AFERA. Rolą tytułową w sztuce „Nazywam się Isabelle" Jeana-Claude Sussfelda (reż. Piotr Kruszczyński) zagraną w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu wywalczyła, na 40. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu, w roku 2000 jedną z głównych nagród. Od roku 2000 jest aktorką Teatru Polskiego w Poznaniu, gdzie zagrała wiele ciekawych ról, między innymi w spektaklach Pawła Łysaka (Feniksana w „Księciu Niezłomnym" Calderona/Słowackiego), Macieja Prusa (Gretka w „Hamlecie wtórym" R. Jaworskiego), Pawła Wodzińskiego (Dziewczynka w „Roberto Zucco" B. M. Koltesa), Grażyny Kani (Dziewczynka/ Zagubiona dziewczynka w „Krwi" Sergi Belbela), Pawła Szkotaka (Anna w „Lamencie" Krzysztofa Bizio, Masza w „Mewie" A. Czechowa), Piotra Kruszczyńskiego (Sonia w „Płatonowie i innych" wg A. Czechowa), Pawła Kamzy (Gośka/Alicja w „Opowieściach argentyńskich" na podstawie twórczości Witolda Gombrowicza), Moniki Dobrowlańskiej (Chalkiope, Kirke, Kreuza w „Mammie Medei" Toma Lanoye'a), Andrzeja Bartnikowskiego (Aneta w "Postępującym zaniku mięśni" autorstwa reżysera). Za rolę Szparki w „Torach" Mileny Marković (reż. Rafał Sabara) na 49. Festiwalu Sterijino Pozorje w Nowym Sadzie (Serbia) w roku 2004, zdobyła główną nagrodę aktorską. Ponadto zagrała w „Zwale" wg Sławomira Shutego w reż. Emilii Sadowskiej (Gocha , Baba 2), „Przyjacielu" Radosława Paczochy w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Siostra), „Złodziejach" („Diebe") Dei Loher w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Monika Tomason). Zagrała również w: Pannach z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Jola), „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Kochanka Siemplejarowa), „Ocaleniu" wg „Letników" Maksyma Gorkiego oraz „Stalkera" i „Ofiarowania" Andrieja Tarkowskiego w reż. Macieja Podstawnego (Julia), „Kwaśnym mleku" Maliny Prześlugi w reż. Uli Kijak (Mama), „Trupie" Erica Coble'a w reż. Pawła Szkotaka (Gina Yaweth), „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reż. Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Lucy Brown / Vixen), „Śmierci pracownika" Michała Kmiecika w reż. Iwo Vedrala (z offu), „Mizantropie" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego (Klitandra), „Granicy" Zofii Nałkowskiej w reż. Szymona Kaczmarka (Żańcia Ziembiewicz), „Samobójcy" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Maria Łukianowna). Obecnie aktorkę można oglądać w: „Kotce na rozpalonym blaszanym dachu" Tennessee Williamsa w reż. Kuby Kowalskiego (Margaret), „Krakowiakach i Góralach" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Marianna), „Ojczyźnie" Krystyny Miłobędzkiej w reż. Justyny Sobczyk (Droga), „Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii" Marina Sperra w reż. Grażyny Kani. Ewa Szumska jest dwukrotną laureatką stypendium Miasta Poznania dla młodych twórców (1996, 2003).

Barbara Prokopowicz

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (2005). Debiutowała w spektaklach: „Decydujące zwarcie czyli próby" na podstawie utworów B. Schaeffera w reż. W. Ziemiańskiego oraz „Moralności pani Dulskiej" G. Zapolskiej w reżyserii K.Dubiel-Hrydzewicz. Przez sześć lat była związana z Młodzieżowym Teatrem „Derywacje". Brała udział w Konkursie Piosenki Francuskiej w Lubinie oraz Ogólnopolskim Konkursie Prozy i Poezji Francuskiej w Bydgoszczy (III miejsce). We wrześniu 2005 zagrała Jewdochę w „Sędziach" S. Wyspiańskiego w reż. Anny Augustynowicz (Teatr im. J. Osterwy w Lublinie). Nominowana do Medalu Młodej Sztuki 2006. W zespole Teatru Polskiego w Poznaniu w latach 2005-2009. Można ją było zobaczyć jako Dziewczynę, która ma takie nagłe impulsy... w „Hysterikonie" Ingrid Lausund (reżyseria - Piotr Kruszczyński), Natalię Haldin w „W oczach Zachodu" wg Josepha Conrada (reżyseria - Mateusz Bednarkiewicz), Ninę Zarieczną w „Mewie" Antona Czechowa w reż. Pawła Szkotaka, Medeę w „Mamma Medea" Toma Lanoye'a w reż. Moniki Dobrowlańskiej, Krystynę Linde w „Norze" Henryka Ibsena w reż. Anny Augustynowicz, Klarę w „Zemście" Aleksandra Fredry (reżyseria - Piotr Cieplak), Paulę w „Amatorkach" Elfriede Jelinek (reżyseria - Emilia Sadowska), a także w spektaklu „Lament" Krzysztofa Bizio w reż. Pawła Szkotaka (Anna), „Odwiedziny" Jona Fosse w reż. Pawła Szkotaka (Dziewczyna/Siv), „Walizka" Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w reż. Piotra Kruszczyńskiego (Zrozpaczona Przewodniczka w Muzeum Zagłady), „Ocalenie" wg „Letników" Maksyma Gorkiego oraz „Stalkera" i „Ofiarowania" Andrieja Tarkowskiego w reż. Macieja Podstawnego (Adelajda), „Ich czworo. Obyczaje dzikich" Gabrieli Zapolskiej w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Mania - Doktorantka), „Wieczny kwiecień" Jarosława Jakubowskiego w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Syntia, Emilka), „Balladyna" Marcina Cecko w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Alina), „Otello" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Desdemona, córka Brabantia i żona Otella), „Hamlet" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Ofelia, córka Poloniusza), „Samobójca" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Raisa Filipowna), „Mizantrop" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego (Celimena), „Granica" Zofii Nałkowskiej w reżyserii Szymona Kaczmarka (Elżbieta Biecka, administratorka kamienicy, jego żona), „Reisefieber, czyli podróż w nieznane" Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka (Łysa / Dziewczyna / Tirówka / Barmanka / Dziewczyna-Wspomnienie / Królowa Autostopu). W zespole Teatru Polskiego w Poznaniu ponownie od 2012 r. Można ją oglądać w następujących spektaklach: „Kotka na rozpalonym blaszanym dachu" Tessessee Williamsa w reż. Kuby Kowalskiego (Mae), „Piszczyk" Jana Czaplińskiego i Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Barbara Skoczyńska, żona), „Trojanki" Eurypidesa w reż. Kamili Michalak (Helena), „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Barbara Krasińska

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Na Festiwalu Szkół Teatralnych w Bratysławie (1986) zdobyła I nagrodę aktorską za rolę Matki w „Matce" Stanisława Ignacego Witkiewicza. Współpracowała m.in. z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie, Teatrem STU, Teatrem Ludowym i Teatrem Lalki i Maski Groteska w Krakowie, Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem Rozmaitości w Warszawie. Występowała także za granicą, m.in. w: Norwegii (Oslo, Bergen), Wielkiej Brytanii (Londyn, Cambridge, Liverpool). Współpracuje z Teatrem Biuro Podróży, gdzie w spektaklu „Makbet. Kim jest ten człowiek we krwi" wg „Macbetha" Shakespeare'a, w reżyserii Pawła Szkotaka, zagrała Lady Makbet. Jej ważniejsze role to: Duniasza w „Ożenku" Mikołaja Gogola (reż. Włodzimierz Kaczkowski), Justysia w „Mężu i żonie" Aleksandra Fredry (reż. Jan Błeszyński), Archibalda w „Wiedźmie" wg M. Sędzikowskiej (reż. Paweł Kamza), Diabeł w „Kochankach piekła" Calderona/ J.M. Rymkiewicza (reż. Marek Fiedor), Polly w „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta (reż. Krzysztof Jasiński), Chłopiec w „Czekając na Godota" Samuela Becketta (reż. Krzysztof Jasiński), Balladyna w „Balladynie" Juliusza Słowackiego (reż. Rudolf Zioło), Sabina w „Czerwonych nosach" Petera Barnesa (reż. Włodzimierz Nurkowski), Amelka w „W małym dworku" Stanisława Ignacego Witkiewicza (reż. Tomasz Obara), Róża w „Bestii i Pięknej" Stanisława Grochowiaka (reż. Włodzimierz Nurkowski), Dama l w „Peepshow" Georga Taboriego (reż. Henryk Baranowski), Żona Geronta w „Lekarzu mimo woli" Moliera (reż. Tomasz Obara), Duch Nocny w „Dziadach cz. III" Adama Mickiewicza (reż. Łukasz Kos, Marek Wrona), Matka w „Kafce" Franzobela ( reż. Tomasz Wysocki). W Teatrze Polskim w Poznaniu zagrała w „Kobiecie sprzed dwudziestu czterech lat " Rolanda Schimmelpfenniga w reż. Marka Fiedora (Claudia), „W oczach Zachodu" wg Josepha Conrada w reż. Mateusza Bednarkiewicza (Madame de S.), „Zwyczajnych szaleństwach" Petra Zelenki w reż. Pawła Szkotaka (Sylwia), „Mewie" Antona Czechowa w reż. Pawła Szkotaka (Polina), „Kiedy świat był młody" w reż. Pawła Kamzy (Madame Stefani), „Szarańczy" Biljany Srbljanović w reż. Pawła Szkotaka (Żana, Ćma), „Pomórniku. Kryminale ekologicznym" Olgi Tokarczuk w reż. Emilii Sadowskiej (Duszejko), „Lamencie" Krzysztofa Bizio w reż. Pawła Szkotaka (Ona), „Pannach z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Kazia), „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Telegrafistka, Pielęgniarka), „Ich czworo. Obyczaje dzikich" Gabrieli Zapolskiej w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Żona), „Chłopcu malowanym" Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Matka Jacka), „Wiecznym kwietniu" Jarosława Jakubowskiego w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Matka, Pani Ala), „Trupie" Erica Coble'a w reż. Pawła Szkotaka (Roberta Phelps), „Otellu" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Emilia, żona Iaga), „Ene due rike fake" Marzeny Matuszak w reż. Joanny Grabowieckiej (Katy), „Samobójcy" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Margarita Iwanowna Pierieswietowa), „Hamlecie" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Gertruda, królowa Danii, matka Hamleta), „Mizantropie" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego (Arsena), „Granicy" Zofii Nałkowskiej w reżyserii Szymona Kaczmarka (Bogutowa). Obecnie można zobaczyć ją w następujących spektaklach: „Krakowiacy i Górale" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Stanisław August Poniatowski), „Ojczyzna" Krystyny Miłobędzkiej w reż. Justyny Sobczyk (Mowa), „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Piotr Kaźmierczak

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1994). Współpracował z Teatrem Studyjnym '83 w Łodzi, Teatrem Nowym w Łodzi oraz Teatrem Rh+ we Wrocławiu. W 1999 roku współtworzył zespół niezależnego Teatru Yest w Łodzi. Jego bardziej znaczące role to: Billy Bibbit w „Locie nad kukułczym gniazdem" wg K. Kesey'a, Cuccuredu w „Przedstawieniu pożegnalnym" P. Mullera (reż. Z. Jaskuła - Srebrna Łódka 1995/1996), Bob w „Splendid's" J. Geneta (reż. A. Urbański), Kleant w „Chorym z urojenia" Moliera (reż. M. Siudziński), Pankracy w „Nie-Boskiej komedii" Z. Krasińskiego (reż. Z. Jaskuła - Srebrna Łódka 1996/1997), Faust w „Fauście" Goethego (reż. Z. Jaskuła), Kreon w „Antygonie" Sofoklesa (reż. G. Szwalbe). Od 2000 roku związany z Teatrem Polskim w Poznaniu. Brał udział w takich spektaklach jak: „Dziady " Adama Mickiewicza w reż. M. Prusa (Frejend), „Książę Niezłomny" Calderona / Słowackiego w reż. P. Łysaka (Król Alfons), „Krąg personalny 3:1" L. Norena w reżyserii P. Chołodzińskiego (Bezrobotny), „Entartete Kunst" I. Villqista w reż. autora (Oficer I), „Helmucik" I. Villqista w reż. P. Łysaka (Rotmistrz), „Roberto Zucco" B.-M. Koltesa w reż. P. Wodzińskiego (Brat), „Płatonow i inni" wg Antona Czechowa w reż. P. Kruszczyńskiego (Bugrow), „Stary Franka Hernera" Jánosa Háya w reż. Iwony Kempy (Béla Krekács), „Zemsta" Aleksandra Fredry w reż. Piotra Cieplaka (Rejent), „Biesy" Fiodora Dostojewskiego (Aleksiej Kiryłow), „Proces" Franza Kafki (Block), „Wyszedł z domu" Tadeusza Różewicza (Henryk), „Gdy rozum śpi, budzą się demony" Antonio Buero Vallejo (Duaso) w reż. Marka Fiedora, „Zwał" wg Sławomira Shutego w reż. Emilii Sadowskiej (Bigos), „Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w reż. Artura Tyszkiewicza (Hopek, Żebrak), „Szarańcza" Biljany Srbljanović w reż. Pawła Szkotaka (Milan), „Martwa Królewna" Nikołaja Kolady w reż. Pawła Szkotaka (Witalij), „Pomórnik. Kryminał ekologiczny" Olgi Tokarczuk w reż. Emilii Sadowskiej (Dentysta), „Przyjaciel" Radosława Paczochy w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Śledczy), „Portugalia" Zoltana Egressyego w reż. Iwony Kempy (Burak), „Krawiec" Sławomira Mrożka w reż. Artura Tyszkiewicza (Onucy), „Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Bengalski / Doktor Strawiński / Bufetowy Sokow / Nikołaj Iwanowicz), „Ocalenie" wg „Letników" Maksyma Gorkiego oraz „Stalkera" i „Ofiarowania" Andrieja Tarkowskiego w reż. Macieja Podstawnego (Aleksander), „Balladyna" Marcina Cecko w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Grabiec), „Amadeusz" Petera Shaffera w reż. Pawła Szkotaka (Baron Gottfried van Swieten), „Otello" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Gratiano, brat Brabantia), „Opera za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reż. Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Jonatan Jeremiasz Peachum), „Samobójca" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Aleksandr Pietrowicz Kałabuszkin), „Hamlet" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Klaudiusz, król Danii), „Mizantrop" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego (Alcest), „Reisefieber, czyli podróż w nieznane" Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Duduś 2 / Kazik), „Demokracja" Michaela Frayna w w reż. Pawła Szkotaka (Herbert Wehner). Obecnie można go zobaczyć w następujących spektaklach: „Szczaw, frytki" Zoltána Egressyego we własnej reżyserii (Sędzia liniowy I), „Piszczyk" Jana Czaplińskiego i Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Zygmunt Florczak-Wieniawski, były oficer SB), „Krakowiacy i Górale" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Bryndas, góral, narzeczony Basi), „EXTRAVAGANZA o miłości" Joanny Drozdy, Jędrzeja Burszty, Wojciecha Kaniewskiego oraz *** w reż. Joanny Drozdy, „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Jakub Papuga

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (2000). Laureat wyróżnienia na Festiwalu Szkół Aktorskich w Łodzi (2000) za rolę Denka w „Śnie nocy letniej" Williama Shakespeare'a w reżyserii Krzesisławy Dubiel oraz za rolę Sąsiada w „Rodzinie Totów" w reżyserii Krzysztofa Dracza. W roku 2005 otrzymał Stypendium Artystyczne Miasta Poznania. Artysta jest także aktorem filmowym. Zagrał m.in. w „Syzyfowych pracach" w reżyserii P. Komorowskiego, „Zabij ich wszystkich", „Głośniej od bomb" w reżyserii P. Wojcieszka, „Requiem" w reżyserii W. Leszczyńskiego, „Nocy generałów" (filmie produkcji niemieckiej), serialu „M jak miłość". Od 2000 roku związany jest z Teatrem Polskim w Poznaniu. Stworzył m.in. role: Sobolewskiego w „Dziadach drezdeńskich" Adama Mickiewicza (reż. M. Prus), Rolfiego w „Córkach King Konga" T. Walser (reż. R. Sabara), Henryka w „Księciu Niezłomnym" Calderona / Słowackiego (reż. P. Łysak), Karola we „Freiheit - Wolność" wg Leona Kruczkowskiego (reż. P. Łysak), Hamleta w „Hamlecie Wtórym" Romana Jaworskiego (reż. M.Prus), Mieszkańca / Wędkarza w „Torach" M. Marković (reż. R. Sabara), Mikołaja w „Płatonowie i innych" wg Antoniego Czechowa w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego, Artema Gaganowa w „Biesach" Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Marka Fiedora, Joski Papiego w „Starym Franka Hernera" Jánosa Háy'a w reżyserii Iwony Kempy ), Klubowicza, Narzeczonego, Bezrobotnego, Oskarżonego w „Procesie" Franza Kafki w reżyserii Marka Fiedora, Iona w „Twój, Twoja, Twoje..." Przemysława Nowakowskiego w reżyserii Moniki Pęcikiewicz , Siemiona Miedwiedienki w „Mewie" Antona Czechowa w reż. Pawła Szkotaka, NIkodema w „Postępującym zaniku mięśni" Andrzeja Bartnikowskiego w reż. autora, Wacława w „Zemście" Aleksandra Fredry w reżyserii Piotra Cieplaka, „Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w reżyserii Artura Tyszkiewicza (Józio Kowalski), „Szarańczy" Biljany Srbljanović w reż. Pawła Szkotaka (Urzędnik, Bywalec klubu), „Mykwie" Piotra Rowickiego w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Mendel, Ksiądz), „Zwale" wg Sławomira Shuty w reżyserii Emilii Sadowskiej (Mirek), „Pomórniku. Kryminale ekologicznym" Olgi Tokarczuk w reż. Emilii Sadowskiej (Dyzio), „Złodziejach" („Diebe") Dei Loher w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Tomasz Tomason), „Portugalii" Zoltana Egressyego w reżyserii Iwony Kempy (Czaruś), „Mistrzu i Małgorzacie" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Behemot), „Trupie" Erica Coble'a w reż. Pawła Szkotaka (Leon / Mężczyzna z mikrofonem), „Otellu" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Montano, poprzednik Otella na stanowisku gubernatora Cypru), „Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reżyserii Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Filch / Robuś), „Samobójca" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Aristarch Dominikowicz Grand-Skubik), „Śmierć pracownika" Michała Kmiecika w reż. Iwo Vedrala (przed awansem), „Hamlet" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Guildenstern), „Granica" Zofii Nałkowskiej w reżyserii Szymona Kaczmarka (Marian Chąśba), „Reisefieber, czyli podróż w nieznane" Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka (Poldek), „Demokracja" Michaela Frayna w w reż. Pawła Szkotaka (Horst Ehmke). Obecnie aktora można oglądać w następujących spektaklach: „Szczaw, frytki" Zoltána Egressyego w reż. Piotra Kaźmierczaka (Sędzia liniowy II), „Kotka na rozpalonym blaszanym dachu" Tennessee Williamsa w reż. Kuby Kowalskiego (Gooper), „Krakowiacy i Górale" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Bardos, student z Krakowa), „EXTRAVAGANZA o miłości" Joanny Drozdy, Jędrzeja Burszty, Wojciecha Kaniewskiego oraz *** w reż. Joanny Drozdy, „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.

Andrzej Szubski

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1987). W latach 1993-1998 aktor Teatru im. H. Modrzejewskiej w Legnicy. Do roku 2008 aktor Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Do jego ważniejszych ról teatralnych należą rola Dale'a Hardinga w „Locie nad kukułczym gniazdem" Kena Kesey'a w reż. Mai Kleczewskiej, Naczelnika w „Rewizorze" Mikołaja Gogola w reż. Jana Klaty (również w wersji telewizyjnej), Piotra w „Czyż nie dobija się koni?" Horace'a McCoy'a w reż. Mai Kleczewskiej, Wiesława w „Ja jestem zmartwychwstaniem" Przemysława Wojcieszka w reż. autora. Zagrał również Mężczyznę w „Psie, kobiecie, mężczyźnie" Sibylle Berg w reż. Marianne Wendt, Szambelana w „Iwonie księżniczce Burgunda" Witolda Gombrowicza w reż. Artura Tyszkiewicza, Wasilija Solonego w „3 siostrach" Antoniego Czechowa w reż. Julki Wiktoriańskiej, Antonia w „Burzy" Williama Szekspira w reż. Arkadiusza Tworusa. Od dwudziestu lat pracuje z młodzieżą prowadząc warsztaty teatralne. W zespole Teatru Polskiego w Poznaniu od września 2008 r. Zagrał w przedstawieniach: „Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w reż. Artura Tyszkiewicza (Dyrektor Piórkowski vel Bladaczka, Sługa Franciszek), w „Szarańczy" Biljany Srbljanović w reż. Pawła Szkotaka (Maks), „Mykwie" Piotra Rowickiego w reż. Moniki Dobrowlańskiej (Żołnierz, Świadek),„Portugalia" Zoltana Egressyego w reż. Iwony Kempy (Bittner), „Krawiec" Sławomira Mrożka w reż. Artura Tyszkiewicza (Klient Ekscelencja / Klient Mnich / Klient Czeladnik), „Panny z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Krzysztofa Rekowskiego (Kawecki, mąż Julci), „Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa w reż. Grigorija Lifanowa (Lichodiejew), „Ich czworo. Obyczaje dzikich" Gabrieli Zapolskiej w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Mąż - Profesor), „Ścianananaświat" Serge Kribusa w reż. Katarzyny Michałkiewicz (Ojciec), „Wieczny kwiecień" Jarosława Jakubowskiego w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur (Ojciec, Ksiądz Grzesiu), „Kwaśne mleko" Maliny Prześlugi w reż. Uli Kijak (Podstawowa Komórka Społeczna), „Amadeusz" Petera Shaffera w reż. Pawła Szkotaka (Hrabia Johann Killian von Strack), „Otello" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Rodrigo), „Opera za trzy grosze" Bertolta Brechta z muzyką Kurta Weilla w reżyserii Pawła Szkotaka, kierownictwo muzyczne Agnieszka Nagórka (Jimmy / Żebrak), „Samobójca" Nikołaja Erdmana w reż. Grigorija Lifanowa (Nikifor Arsientiewicz Pugaczow, rzeźnik), „Hamlet" Williama Szekspira w reż. Pawła Szkotaka (Marcellus, oficer / Aktor / Ksiądz), „Reisefieber, czyli podróż w nieznane" Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka (Duduś 3 / Prezes), „Demokracja" Michaela Frayna w w reż. Pawła Szkotaka (Helmut Schmidt). Obecnie aktora można oglądać w następujących spektaklach: „Kotka na rozpalonym blaszanym dachu" Tennessee Williamsa w reż. Kuby Kowalskiego (Ksiądz), „Piszczyk" Jana Czaplińskiego i Piotra Rowickiego w reż. Piotra Ratajczaka (Kolega z PZPR), „Krakowiacy i Górale" Wojciecha Bogusławskiego w reż. Michała Kmiecika (Wawrzyniec), „Trojanki" Eurypidesa w reż. Kamili Michalak (Menelaos), „Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" Martina Sperra w reż. Grażyny Kani.