Pippo Delbono
Włoski reżyser uważany jest za jednego z najciekawszych współczesnych twórców teatralnych.Urodzony w Varazze w 1959 r., rozpoczął tradycyjne studia teatralne. Przerwał je jednak i przeniósł się do Danii, zafascynowany teatrem wschodnim, aby tam zgłębiać zasady pracy z ciałem i głosem. Wkrótce w Niemczech poznaje Pinę Bausch, od której otrzymuje zaproszenie do współpracy.
Na początku lat 80. zakłada grupę Compagnia Pippo Delbono, z którą realizuje większość swoich spektakli – począwszy od Il tempo degli assassini (Czas zabójców, 1987) po Orchidee (Orchidee, 2013).
Przełomowym momentem w jego poszukiwaniach teatralnych okazało się spotkanie z ludźmi wykluczonymi ze społeczeństwa. Niektórzy z nich, jak głuchoniemy Bobo, który ponad czterdzieści pięć lat spędził zamknięty w szpitalu psychiatrycznym w Aversa, niedaleko Neapolu, stają się kluczowymi postaciami jego spektakli. W 1997 roku powstają Barboni (Bezdomni), następnie La rabbia (Złość), poświęcona Pasoliniemu, Guerra (Wojna), Esodo (Exodus), Urlo (Krzyk), Il silenzio (Cisza), Questi buio feroce (Te nieludzkie ciemności), La menzogna (Kłamstwo), Racconti di giugno (Czerwcowe opowiadania). Były one prezentowane w ponad 50 krajach na całym świecie, m. in. na Festiwalu w Awinionie, Theater Spektakel w Zurychu, Biennale w Wenecji, Festiwalu Malta w Poznaniu.
Opery w dorobku reżyserskim Pippo Delbono to Studio per Obra Maestra w Teatrze Sperimentale w Spoleto (2007) i Cavalleria Rusticana w Teatrze San Carlo w Neapolu (2012).
Pippo Delobno rozwija również swoją twórczą pasję filmową. Od 2003 r. kręci filmy, które są prezentowane i zdobywają wyróżnienia na międzynarodowych festiwalach: Guerra (Wojna) na Festiwalu Filmowym w Wenecji, Nagroda Donatella Włoskiej Akademii Filmowej w kategorii dokument; Grido (Krzyk) na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rzymie (2006) czy La Paura (Strach), nakręcony telefonem komórkowym, na Festiwalu Filmowym w Locarno (2009). Amore Carne (Miłość ciała) trafił w 2013 r. do dystrybucji w kinach we Włoszech i Francji, po premierze na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2011 r. Jego najnowszy film, Sangue (Krew, 2013), wygrał nagrodę Międzynarodowej Federacji Towarzystw Filmowych na Festiwalu Filmowym w Locarno.
Pippo Delbono znany jest również szerszej publiczności jako aktor. Wystąpił m. in. w filmie Io sono l'amore (Jestem miłością) Luca Guadagniniego, w którym partnerował Tildzie Swinton, Io e te (Ja i ty) Bernardo Bertolucciego, Goltzius and the Pelican Company Petera Greenawaya czy Pulce Non C'e (Pchełki tu nie ma) Giuseppe Bonito, który w 2013 r. był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino! w Poznaniu.
Jako autor książek, wydał m. in. Regards (Wydawnictwo Acted Sud) i Corti senza menzogna (Wydawnictwo Barbès). Na swoim koncie ma również eksperymenty muzyczne, by wymienić współpracę ze skrzypkiem Alexandrem Balanescu, Enzo Avitabile czy Laurie Anderson.
Wielokrotnie nagradzany, jest laureatem m. in. nagrody Premio UBU 2011, przyznawanej przez Włoskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Teatralnych, i wyróżnienia Nowe Rzeczywistości Teatralne, przyznanego w 2009 r. w ramach Europejskiej Nagrody Teatralnej twórcom kreującym nowy język teatru.
