Pokaz filmów

Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Od 7 maja do 18 czerwca pokaz kilku filmów w ramach cyklu "Kino Teatralne: Ciało tańczące".

7, 14, 21 maja, 4, 11, 18 czerwca 2014 - Sala Kinowa
Wstęp wolny

7 maja 19:00

Tańce, których nikt nazwać nie chciał: NO*20 Zapis spektaklu Teatru Tańca Arka

Reżyseria, choreografia Jacek Gębura; występują Jacek Gębura, Maćko Prusak i Piotr Stawiński, 29'

Cykl Tańce, których nikt nazwać nie chciał jest wynikiem przemyśleń i badań Teatru Tańca Arka na gruncie teatru ruchu i jego źródła. Na przełomie 2005 i 2006 roku powstało w ramach cyklu sześć przedstawień, których nie poprzedzały opisy i programy wyjaśniające ich treść.

Pytanie brzmi: czy nie dałoby się przezwyciężyć ogłupiających pseudoznaczeń świata? Zedrzeć z niego znakowość, stanąć oko w oko z rzeczywistością zdezinterpretowną? Tę możliwość ma stworzyć nasz spektakl. Zgromadzimy przedmioty i teksty odarte ze swoich pierwotnych funkcji, uzyskamy dzikie zbitki zdań z rozmaitych sztuk, gesty niewytłumaczalne, choć jeszcze wczoraj coś znaczące. Stworzy to wszystko konglomerat rozbitych znaków, w których może powstanie, obok bezsensownych asocjacji, konstrukcja będąca znaczeniem w najgłębszym sensie tego słowa (co nie oznacza, że dałoby się ono sformułować za pomocą tradycyjnego języka - raczej nie, skoro wymaga zobaczenia najpierw świata w całej jego totalności). Jeśliby nawet ta próba miała skończyć się niepowodzeniem, będzie jednak udana, gdyż pozostanie po niej wiara, że gdzieś istnieje to znaczenie, do którego nie udało się nam dotrzeć. (Jerzy Sosnowski: Wielościan)

14 maja 19:00

Orzech. Wiewiórka

Zapis spektaklu Grupy Artystycznej Koncentrat

Koncept, choreografia Rafał Dziemidok; występują Piotr Chudzicki, Rafał Dziemidok, Magdalena Jędra, Agnieszka Noster, Krzysztof Skolimowski i Karol Tymiński; współpraca choreograficzna Jacek Owczarek; światło, przestrzeń i kostiumy Ewa Garniec; muzyka Piotr Czajkowski, Alexander Balanescu; producenci Art Stations Foundation (Poznań), Teatr Wielki (Poznań), Teatr Wytwórnia (Warszawa), Staromiejski Dom Kultury (Warszawa), premiera 25 sierpnia 2010, 49'

Chociaż wydaje się to nieprawdopodobne, na początku miał być duet. Poszukując jego treści, formuły, esencji, tego, czym na scenie duet być może, a czym nie, dotarliśmy do przebogatej tradycji baletu klasycznego, a w jego obrębie do niesamowitego świata Dziadka do orzechów, baletu-instytucji, baletu-symbolu. Temat duetu ustąpił wtedy miejsca tematowi monumentalnego rytuału, który stanowi Dziadek do orzechów - zarówno jako granie baletu, jak i chodzenie na niego. Jest on bowiem najpopularniejszym baletem wszech czasów, popularniejszym nawet niż Jezioro łabędzie (także Piotra Czajkowskiego). Grywany zazwyczaj w okresie świąt Bożego Narodzenia, opowiada historię wigilijnego wieczoru w mieszczańskim domu i następującej po nim podróży bohaterów po magicznym świecie słodyczy, wróżek, tańczących kwiatów i płatków śniegu - nieodmiennie ściągając do gmachów oper tłumy publiczności na całym świecie.

Historia i libretto różnią się niekiedy wręcz fundamentalnie, w zależności od inscenizacji. W świecie baletu fabuła i postaci traktowane są, jak się okazuje, ze swobodą, rygorystycznie zaś podchodzi się do muzyki i tańca, połączonych ze sobą w nierozerwalnym związku. Podejście takie różni się od reguł pracy w tańcu współczesnym, co z jednej strony jest odświeżające, z drugiej zaś stanowi bardzo konkretne wyzwanie. Orzech. Wiewiórka to koniec procesu przetwarzania takiego wyzwania.

Atmosfera świąt, wigilia, bajkowa podróż, taniec i muzyka sprzęgnięte w duet to koncepcje, tematy nad którymi pracowaliśmy. Proces ten sprowadzał się w dużej mierze do stawiania pytań: jaka atmosfera? jaka wigilia? jaka muzyka, jaki taniec? Wreszcie, kto jest orzechem, a kto wiewiórką? (Co jest próbą odniesienia się do siły płci kulturowej określanej przez kostium baletowy.) W efekcie otrzymaliśmy taniec, obraz świąt i świętujących inne od klasycznych, ale może za to bliższe doświadczeniom widza.

21 maja 19:00

Stand by

Film taneczny w reżyserii Nataszy Ziółkowskiej-Kurczuk

Reżyseria i scenariusz Natasza Ziółkowska-Kurczuk; występują tancerze Lubelskiego Teatru Tańca: Beata Mysiak, Anna Żak, Ryszard Kalinowski i Wojciech Kaproń, we współpracy z zespołami Karen Foss Quiet Works, Nanohach; choreografia Karen Foss; muzyka Jrgen Knudsen; wizualizacje Alan Lucien yen; zdjęcia Tomasz Michałowski; operatorzy kamer Jacek Grzelak i Dariusz Piłat; dźwięk Andrzej Jarski; montaż Zbigniew Gustaw; producent Centrum Kultury w Lublinie, Telewizja Polska Oddział w Lublinie, 2011, 52'

Film porusza problem zarówno bytu tancerza na scenie, jak i bytu człowieka w życiu i w świecie. Inspirację do filmu stanowi spektakl Gracerunners autorstwa norweskiej choreografki Karen Foss. Wypowiadane na przemian przez tancerzy w spektaklu zdania: "Jestem zmęczony", "Jestem gotowy", przenoszą się również na życie każdego człowieka. Stąd główne elementy występujące w filmie to bieg, nagłe zatrzymania i spowolnienia ukazujące zmaganie się człowieka ze swoimi ograniczeniami, również fizycznymi, a także zmaganie się tancerza z choreografią, z przestrzenią, z ciałem, ze zmęczeniem.

Film został opowiedziany w kilku sekwencjach, które wzajemnie się ze sobą łączą, montują, niezależnie od choreografii i muzyki.

Wiele jest w filmie ruchowej improwizacji, w której ważną rolę gra chropawa i nieprzewidywalna przestrzeń, niezwykle interesująca wizualnie. Tancerze zmagają się z jej oryginalnym urokiem. Sceny ułożone są według abstrakcyjnej dramaturgii, według różnicy napięć i nastrojów, prowadząc do kulminacji i rozładowania.

4 czerwca 19:00

Taniec Lasu

Zapis spektaklu Teatru Chorea i Teatru Limen

Reżyseria, choreografia, światło Kan Katsura; muzyka Tomasz Rodowicz i zespół Teatru Chorea; występują Beata Ciecierska-Zajdel, Gabriella Daris, Wioletta Gwóźdź, Sylwia Hanff, Małgorzata Lipczyńska, Floriana Lombardo, Ofelia Śliwa, Elina Toneva, Iwona Wojnicka, Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Krzysztof Jerzak, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Massimo Pierani i Łukasz Wójcicki, premiera 11 września 2006, 88'

Ten nowatorski spektakl łączy doświadczenia i metody pracy wybitnych twórców, badaczy i artystów, Kana Katsury i Tomasza Rodowicza. Obydwaj są prawdziwymi mistrzami - magikami ruchu i dźwięku. Mają na swoim koncie liczne zrealizowane projekty, wielokrotnie byli nagradzani za swoje osiągnięcia. W projekcie biorą także udział tancerze but związani z Teatrem Limen z Warszawy. But, nazywany tańcem ciemności, powstał w Japonii na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych jako opozycyjna wobec obowiązujących wzorów europejskich i amerykańskich form teatru tańca współczesnego. Choreografia Kana Katsury, realizującego ideę globalnego but, i udział Chorei, powołującej do życia formę współczesną inspirowaną estetyką grecką, to wyjątkowe zdarzenie artystyczne.

11 czerwca 19:00

Bóg Niżyński

Zapis spektaklu Teatru Wierszalin

Reżyseria i scenariusz Piotr Tomaszuk; występują Rafał Gąsowski, Katarzyna Siergiej, Dariusz Matys, Paula Czarnecka i Miłosz Pietruski; scenografia Eva Farkasova i Jano Zavarski; muzyka Piotr Nazaruk; premiera 29 września 2006, 103'

Diagilew nie żyje... Tymi słowami zaczyna się Bóg Niżyński. W opuszczonej kaplicy szpitala dla obłąkanych w Kreutzlingen zaczyna się przedziwna panichida. Nabożeństwo żałobne za swego promotora i kochanka odprawia Wacław Niżyński. Dowiedział się, że słynny twórca Baletów Rosyjskich, Siergiej Diagilew, zmarł w Wenecji. Kiedyś obiecał mu: "Serioża, zatańczę na twoim grobie". I tańczy, błogosławiąc swym wyznawcom - grupce pacjentów uczestniczących z nim w zadziwiającym obrzędzie. Niżyński odgrywa swoje kolejne artystyczne wcielenia z Pietruszki, Popołudnia fauna i Święta wiosny. Czyni zarazem spowiedź z życia i coraz bardziej pogrąża w obłędzie. W akcie obnażenia i skruchy staje przed nami wielki grzesznik, pyszny aktor, szaman i kapłan zdolny wykreować scenę własnej, odkupieńczej śmierci na krzyżu. Sztuka inspirowana jest wstrząsającymi Dziennikami Niżyńskiego spisanymi w ciągu sześciu tygodni dzielących ostatni występ publiczny tancerza od zamknięcia go w szpitalu psychiatrycznym.

18 czerwca 19:00

Koguty, borsuki i inne kozły

Zapis spektaklu Teatru Chorea

Reżyseria Iga Załęczna; występują Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Katarzyna Pękała, Iga Załęczna, Janusz Adam Biedrzycki, Tomasz Ciesielski i Mateusz Łapka; choreografia Iga Załęczna i Janusz Adam Biedrzycki; muzyka Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek i Jakub Pałys; światło, dźwięk Tomasz Krukowski, 37'

Spektakl jest kolejnym etapem pracy nad ruchem antycznej Grecji prowadzonej przez tancerzy i aktorów Teatru Chorea. To swoista praktyczna antropologia tańca, w której kontekst badań teoretycznych staje się elementem pracy artystycznej w obrębie praktyk tanecznych. Obszarem poszukiwań stanowi dziedzictwo kulturowe starożytnej Grecji, a właściwie zamknięte w owym dziedzictwie - ciało w ruchu.

(-)
Materiał Teatru
6 maja 2014

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...