Poniedziałek na Festiwalu w Bielsku

25. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Lalkarskiej

W poniedziałek, czwarte godnia Festiwalu Sztuki Lalkarskiej mieliśmy kokazję obejrzeć m.in. spektakle: "Złoty Klucz" Teatru Lalek Banialuka, "Rozmowy" w wykonaniu WHS Ville Walo & Kalle Hakkarainen z Finlandii oraz "Wielkie Nieba" brukselsko-belgijskiego Compagnie Mossoux-Bonté

Janusz Ryl-Krystianowski w "Złotym Kluczu" przywołuje sztukę Ośnicy w formie odświeżonej ale odwołującej się do tradycyjnego teatru lalek. Piekło, niebo i ziemia to miejsca akcji, a sceny odgrywane są wyłącznie przez drewniane lalki. Tekst podejmuje trudny problem dobra i zła, który jest zawsze aktualny. 

Występujące postaci są stereotypowe i mocno nakreślone. Ubogi prosty chłop Duda, któremu w życiu się nie powodzi, zastanawia się dlaczego jest nieszczęśliwy. Splot wydarzeń sprawia że znajduje pomoc u św. Piotra, który odpowiada wymijająco: "Wiedzie ci się źle, bo nie przykręcasz". Traktuje ją zbyt dosłownie i jako przyzwolenie na oszustwa, od tej chwili z dobrego człowieka zmienia się w nieuczciwego kłamcę i złodzieja. Niestety na zła drogę, poprzez swoje zachowanie, sprowadza również pozostałych bohaterów, czyli Gazdę, Kleryka, Karczmarza.

Unikanie nachalnego moralizowania jest atutem spektaklu, ale tak że sposób poruszanych problemów sprawi, że zarówno młodzi jak i dorośli odbiorcy odnajdą w nim inspirację do rozważań.

Finlandzki spektakl "Rozmowy" to ukazanie trudnych relacji międzyludzkich i baraku komunikacji. Dwóch aktorów którym partnerują najróżniejsze przedmioty tj. piłeczka i książka, telefon, długopis i notes, a nawet fragmenty niemego filmu, stara się przedstawić widzowi różne ludzkie zachowania. Spektakl nieustannie zaskakuje, łączy różne plany gry i konwencje. Scena z żonglowaniem białej piłeczki i książki jest obrazem różnych ludzkich zachowań. Ciekawym motywem jest pojawiająca się tylko jako obraz, postać pięknej aktorki z epoki kina niemego, która w jednej z sekwencji ‘zagrała’ z aktorem na scenie. Ville Walo i Kalle Hakkarainen mimo iż podczas całego spektaklu nie wymawiają ani jednego słowa rozmawiają o sprawach trudnych. 

"Wielkie nieba" to przełomowy spektakl który stał się pretekstem do poszukiwań w teatrze. Młoda artystka Julii Arbey z belgijskiego teatru Compagnie Mossoux-Bonté przedstawia lekko mroczną choreografię, stworzoną przez Nicole Mossoux w której powtarzalność gestów nadaje jej bardziej komediowy i absurdalny niż poważny charakter. Ubrana w czerwona szatę, na ciemnej scenie, wygląda prawie jak kapłanka odmawiająca modlitwę. Całości dopełnia znakomicie dobrana muzyka.

Ewelina Golba
Dziennik Teatralny Katowice
30 maja 2012

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...