Premiera filozoficznego dramatu

Życie jest snem  - filozoficzny dramat o odwiecznych  złudzeniach człowieka i iluzoryczności ludzkiej egzystencji - to prawdopodobnie  najwybitniejsze osiągnięcie Pedro Calderóna de la Barca. Akcja sztuki  umieszczona została w umownej scenerii - w Polsce, na dworze króla Basilia.  Narodzinom jego syna - Segismunda towarzyszą znaki wskazujące, że stanie się on  w przyszłości krwiożerczym tyranem, zabije swojego ojca, a kraj pogrąży w nędzy  i wojnie. Basilio, chcąc zapobiec spełnieniu się przepowiedni, nakazuje więc  uwięzić księcia w wieży na odludziu. Nikt w królestwie nie wie o jego istnieniu.  W obliczu śmierci pragnie przekonać się o prawdziwości zaklęcia, dlatego też rozkazuje przenieść uśpionego syna do pałacu. Eksperyment okazuje się jednak  opłakany w skutkach - Segismundo, badając granice zwróconej mu nagle wolności,  morduje, plugawi i gwałci.

Twórcy przedstawienia w swej interpretacji  starali się odejść od „baśniowej" scenerii i przepowiedni. Akcja dramatu  umiejscowiona została w królestwie/korporacji zajmującej się handlem i  produkcją... snów. Wieża stała się zbudowanym z ekranów laboratorium, w którym  Basilio - główny producent snów - umieszczając swojego syna (efekt inżynierii  genetycznej) pragnął poprzez treningi i specyficzną naukę stworzyć „idealnego"  człowieka, człowieka na „miarę naszych czasów".

Kuba Kowalski o  spektaklu: „Typowy dla naszych czasów relatywizm moralny wydaje się najciekawszym kluczem do zinterpretowania dzieła Calderona. W naszym zachodnim świecie wolny rynek, emancypacja kolejnych mniejszości narodowych czy  seksualnych, rewolucje obyczajowe, wreszcie kult indywidualizmu wpompowują  „liberalny światopogląd" do naszego krwiobiegu. Wraz ze zmianami obyczajowymi i  rozwojem nauki przesuwają się granice tego co wolno, co dobre, odpowiedzialne,  humanitarne. Sześćdziesiąt lat temu przeszczepy organów były tematem  kontrowersyjnym; dzisiaj debatujemy nad wprowadzaniem GMO i inżynierią genetyczną. Czy to co kontrowersyjne dziś nie wyda się naszym wnukom banalnie  oczywiste?".

Pedro  Calderón de la Barca (ur. 1600 zm. 1681) - hiszpański dramatopisarz, wybitny  przedstawiciel teatru barokowego. Na twórczość Calderona składają się wszystkie  gatunki teatru złotego wieku: komedie płaszcza i szpady, dramaty religijne,  filozoficzne, komedie o tematyce mitycznej i pałacowej, autos sacramentales  (wystawiane w Hiszpanii dramaty alegoryczne, towarzyszące liturgii Bożego  Ciała), intermedia. Początkowo realistyczne i obyczajowe, inspirowane  twórczością Lopego de Vegi, utwory Calderona z czasem przekształciły się w  symboliczne i filozoficzne. Pogłębiony konflikt dramatyczny został w nich  przeniesiony w sferę psychiki postaci. Do najważniejszych utworów Calderona  zalicza się m.in. WIELKI TEATR ŚWIATA, LEKARZA SWEGO HONORU, ALKADA Z ZALAMEI, ŻYCIE JEST SNEM i KSIĘCIA NIEZŁOMNEGO.

Kuba Kowalski (ur. 1981) - reżyser. Studiował sinologię na Uniwersytecie Warszawskim i w National Taiwan  Normal University w Tajpej na Tajwanie oraz reżyserię teatralną w PWST im. L.  Solskiego w Krakowie. Był asystentem Krystiana Lupy przy pracy nad spektaklem  ZARATUSTRA wg Fryderyka Nietzschego w Starym Teatrze w Krakowie. W 2005 roku w  ramach projektu K.O. 3 wyreżyserował krótką operę współczesną ICH BIN RITA  Detleva Glanerta w Hebbel-Theater w Berlinie. Jest autorem spektakli: NIEPOKOJE  WYCHOWANKA TÖRLESSA wg Roberta Musila (Teatr Dramatyczny w Warszawie), MANHATTAN  MEDEA Dei Loher, KIEDYŚ SZŁO LEPIEJ Emmanuela Darleya (Teatr im. Jaracza w  Olsztynie), ZWODNICA Thomasa Middletona i Williama Rowleya, EVA PERON Copiego  oraz CIAŁA OBCE Julii Holewińskiej (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), STEPHANIE MOLES  DZIŚ RANO ZABIŁA SWOJEGO MĘŻA, A POTEM ODPIŁOWAŁA MU PRAWĄ DŁOŃ Maliny Prześlugi  (Laboratorium Dramatu w Warszawie), KOTKA NA ROZPALONYM BLASZANYM DACHU  Tennessee Williamsa (Teatr Polski w Poznaniu), WICHROWE WZGÓRZA wg Emily Brontë  (Teatr Studio w Warszawie). Ponadto, przygotował plenerowe widowisko GRILL/WALKA  WRE GORĄCA na podstawie Pastorale Amelii Hertzówny (Muzeum Powstania  Warszawskiego) oraz instalację dźwiękową FRYDERYK CHOPIN. CIENNIK OSOBISTY na  podstawie listów kompozytora z muzyką Sławka Kupczaka (Dolny Ogród Biblioteki  Uniwersytetu Warszawskiego).

Julia Holewińska (ur. 1983) - dramatopisarka  i dramaturżka. Absolwentka Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej.  Autorka sztuk ZIEMIA NICZYJA (prem. Fringe Ensamble, Bonn, reż. Frank Heuel),  REWOLUCJA BALONOWA (Teatr Powszechny, reż. Sławomir Batyra), CIAŁA OBCE (Teatr  Wybrzeże, reż. Kuba Kowalski, Teatr Polskiego Radio, reż. Paweł Wodziński),  12/70 (Sala Beckett, Barcelona, reż. Thomas Sauerteig), ZINA, WODEWIL. W 2010 za  sztukę CIAŁA OBCE otrzymała Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. Ta sama sztuka w  2012 roku znalazła się w finale Stückemarkt i Prix Europa. Jej sztuki tłumaczone  były na angielski, włoski, hiszpański, niemiecki, rosyjski i kataloński. Jest  autorką i współautorką adaptacji scenicznych. Jako dramaturżka współpracuje z  Kubą Kowalskim (KOTKA NA ROZPALONYM BLASZANYM DACHU, Teatr Polski w Poznaniu,  CIAŁA OBCE Teatr Wybrzeże, WICHROWE WZGÓRZA, Teatr  Studio).