Premiera w GTM

Rok 1938. Maria jest nowicjuszką w zakonie w austriackim Tyrolu. Ponieważ jej niepokorna dusza nie poddaje się rygorom klasztornej reguły, matka przełożona znajduje jej zatrudnienie u kapitana Georga von Trappa. Maria ma być guwernantką jego osieroconych przez matkę siedmiorga dzieci. Szybko przełamuje lody i zdobywa serca podopiecznych – nie tylko dzięki wrodzonemu urokowi, ale również miłości do śpiewu. Między nią a kapitanem zawiązuje się uczucie. Tymczasem nad Austrią zbierają się chmury – kraj zostaje opanowany przez nazistów.

„My Favorite Things", „Do-Re-Mi", „Sixteen Going on Seventeen", „Climb Ev'ry Mountain" – to nie tylko największe przeboje „Dźwięków muzyki", to również jedne z najbardziej znanych musicalowych standardów, jakie wyszły spod rąk Rodgersa i Hammersteina. W 1965 roku na ekrany kin weszła filmowa wersja hitu, w której w głównych rolach wystąpili Julie Andrews i Christopher Plummer. Był to jeden z największych kinowych przebojów swoich czasów, który do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych filmów muzycznych w historii.

W Gliwickim Teatrze Muzycznym „Dźwięki muzyki" wyreżyseruje Maria Sartova, która w naszym teatrze zrealizowała takie musicalowe przeboje, jak „Hello, Dolly!," „42 ulica" czy „Ragtime". Pomoże jej w tym doborowe grono artystów: Wojciech Rodek jako kierownik muzyczny, Yves Collet jako scenograf, Tatiana Kwiatkowska jako kostiumograf oraz Jacek Badurek jako choreograf. Premiera – marzec 2014!

Realizatorzy spektaklu:

Maria Sartova

Absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie, jedna z ostatnich uczennic prof. Ady Sari. Studia wokalne kontynuowała z Giną Cignia w Mediolanie, z Camillem Mauranem w Paryżu i z Rudolfem Bautzem w Aachen. Po debiucie w Teatrze Wielkim w Warszawie i Operze Wrocławskiej karierę wokalną związała ze scenami europejskimi, śpiewając główne partie we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Izraelu i Stanach Zjednoczonych. Szczególne uznanie zdobyła interpretacją partii Tatiany w „Eugeniuszu Onieginie" P. Czajkowskiego. Dla Radia France dokonała licznych nagrań muzyki kameralnej i operowej z towarzyszeniem Orchestre National i Orchestre Philharmonique. W Paryżu spotkała Bronisława Horowicza, ucznia Leona Schillera, wybitnego reżysera operowego, co stało się początkiem zmian w jej życiu artystycznym. Dla telewizji polskiej i francuskiej zrealizowała filmy dokumentalne poświęcone wybitnym postaciom polskiego i francuskiego życia kulturalnego, z udziałem wybitnych aktorów takich, jak Leslie Caron, Andrzej Seweryn, Maria Laborit, Alexandra Stewart. Od 2002 roku współpracuje jako reżyser z teatrami operowymi. Spośród jej ważniejszym realizacji należy wymienić spektakle: „Poławiacze pereł" G. Bizeta i „Wolny strzelec" C. M. von Webera w Teatrze Wielkim w Poznaniu, „Bal maskowy" G. Verdiego i „Księżniczka czardasza" E. Kálmána w Operze na Zamku w Szczecinie (nominacja do nagrody Złota Maska), „Hello, Dolny!" J. Hermana, „42 ulicę" H. Warrena (Złota Maska w kategorii „Przedstawienie roku"), „Ragtime" S. Flaherty'ego oraz „Wesołą wdówkę" F. Lehára w Gliwickim Teatrze Muzycznym. Reżyseruje również spektakle operowe i musicalowe we Francji.

Yves Collet

Scenograf, reżyser świateł. Pracował z takimi artystami, jak Adrien Philippe, Elisabeth Chaillou, Adel Hakim, Claude Buchwald, Brigitte Jacques-Wajeman. Od 1998 roku stale współpracuje z reżyserem Emmanuelem Demarcy-Motą. Wspólnie zrealizowali „Stracone zachody miłości" Szekspira, „Marata-Sade'a" Petera Weissa, „Diabła czyimś losem" Fabrice'a Melquiota, „Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora" Luigiego Pirandella, „Nosorożca" Ioneski, „Kazimierza i Karolinę" Ödöna von Horvatha. W sezonie 2005-2006 został członkiem założonego przez Demarcy'ego-Motę kolektywu artystycznego w Centre Dramatique National-Comédie de Reims, gdzie zrealizował m.in. „Suity" według Ioneski, „Poetów tanga" i „Ballady Don Kichota" André Veltera, „Wariacje" według Brechta. W 2007 roku zaprojektował scenografię i oświetlenie do „Człowiek jak człowiek" Brechta oraz dramatu „Willy Protagoras" Wajdiego Mouwada. W 2009 roku Emmanuel Demarcy-Mota został dyrektorem Théâtre de la Ville w Paryżu, z którym Collet od tego czasu stale współpracuje.

Wojciech Rodek

Dyrygent. Dyrektor artystyczny Filharmonii Lubelskiej, kierownik muzyczny Gliwickiego Teatru Muzycznego, dyrygent gościnny Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Posiada tytuł doktora sztuki. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku w 2002 roku. W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W latach 1998-2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Instytut Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005-2007. Dyrygował wieloma zespołami symfonicznymi, m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą „Sinfonia Varsovia", Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą „Sinfonia Iuventus". Stale współpracuje z Ankara Presidential Symphony Orchestra, Antalya State Symphony Orchestra, Bursa Regional Symphony Orchestra, European Johann Strauss Orchestra. Występował z wybitnymi solistami (m.in. Rafał Blechacz, Idil Biret, Ingolf Wunder, Michael Vaiman, Olga Rusina, Alexandre Dubach, Krzysztof Jakowicz, Marcin Zdunik, Paweł Wakarecy, Gavriel Lipkind, Valentina Igoshina, Lukas Geniusas, Jakub Jakowicz, Johannes Moser, Gautier Capucon, Gulsin Onay, Alexander Markov, Huseyin Sermet). Przygotowywał premiery dla Theatre Montansier w Wersalu, Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu, festiwalu „Wratislavia Cantans", Gliwickiego Teatru Muzycznego (Wesoła wdówka F. Lehára, „Noc w Wenecji" J. Straussa). Brał udział w renomowanych festiwalach: „Wratislavia Cantans", „Xanten Sommerfestspiele", „Sinfonia Varsovia swojemu miastu", „Wirtuozi" we Lwowie, Międzynarodowym Festiwalu im P. Czajkowskiego i N. von Meck w Winnicy. W 2012 roku zadebiutował na scenie Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie (premiera dramatoopery Agaty Zubel Oresteja). Jego dyskografia zawiera nagrania muzyki symfonicznej, filmowej i rozrywkowej. Jego nagranie VII symfonii Angela Illaramendi zdobyło prestiżowe wyróżnienie hiszpańskiego czasopisma „Compact CD" jako najlepsze nagranie muzyki hiszpańskiej roku 2009. Nagranie to zostało wykorzystane również jako ścieżka dźwiękowa do filmu „La Buena Nueva" w reżyserii Heleny Taberna i uzyskało nagrodę XIV Festiwalu Filmowego w Tuluzie za najlepszą ścieżkę dźwiękową.

Tatiana Kwiatkowska

Absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jako scenograf o wszechstronnych zainteresowaniach ma w dorobku znakomite projekty opracowane dla teatrów dramatycznych (m.in. do „Hamleta" i „Wesołych kumoszek z Windsoru" W. Szekspira i „Marii Stuart" J. Słowackiego) i muzycznych (do „Nocy w Wenecji" J. Straussa, „Hrabiego Luxemburga" F. Lehára, „Cnotliwej Zuzanny" J. Gilberta, „Kota w butach" B. Pawłowskiego – polska prapremiera w 1997 r. w Operze Nova w Bydgoszczy – Pierścienia i róży W. Rudzińskiego, „Czerwonego Kapturka" J. Szajny-Lewandowskiej). Od wielu lat pracuje jako scenograf w Telewizji Polskiej. Jest autorką scenografii i kostiumów do Kabaretu Olgi Lipińskiej i wielu innych głośnych widowisk, np. do odznaczonego Złotym Ekranem Czupurka. Wyrazem uznania dla jej dokonań artystycznych jest dwukrotnie przyznana Nagroda Prezesa Rady Ministrów oraz Nagroda dla Najlepszego Scenografa Widowisk dla Dzieci przyznana na festiwalu w Poznaniu. Stale współpracuje z warszawskim Teatrem Syrena, gdzie zrealizowała kilkanaście widowisk muzycznych i rewii, m.in. „Królową Śniegu", „Taka noc nie powtórzy się więcej" czy „Il flagranti". W 2002 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. W 2004 roku zaprojektowała scenografię do baletu „Dziadek do orzechów" P. Czajkowskiego w Gliwickim Teatrze Muzycznym. W 2005 roku rozpoczęła współpracę z Mazowieckim Teatrem Muzycznym „Operetka" w Warszawie, gdzie zrealizowała scenografie do „Księżniczki czardasza" i „Hrabiny Maricy" E. Kálmána oraz „Zemsty nietoperza" J. Straussa, a także kostiumy do „Wesołej wdówki" F. Lehára. Opracowała scenografie i kostiumy do spektaklu Edith i Marlene E. Pataki (nagroda na festiwalu teatrów letnich w Warszawie), spektaklu muzycznego Cafe Sax z piosenkami A. Osieckiej, a także do spektakli „A-NA-Was spłyną obłoki" z piosenkami M. Grechuty i „Róbmy swoje" z piosenkami W. Młynarskiego. W 2006 roku zaprojektowała kostiumy do nagrodzonego główną nagrodą na VI Festiwalu „Dwa Teatry" spektaklu TV Juliusz Cezar W. Szekspira, a w 2008 roku scenografię do spektaklu muzycznego „Chopin w Ameryce" A. Strzeleckiego. Jest także twórcą scenografii do spektaklu teatralnego „Dzień Walentego" I. Wyrypajewa i „Mayday" R. Cooneya. W roku 2009 otrzymała Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszy Scenograf. W Gliwickim Teatrze Muzycznym zaprojektowała również kostiumy do „Wesołej wdówki" Franza Lehára.

Jacek Badurek

Pracę zawodową rozpoczął jako aktor premierowej obsady musicalu Metro. Brał udział w spektaklach teatru Studio Buffo. Twórca choreografii i założyciel zespołu tańca nowoczesnego Amos, z którym przygotował spektakle: „Wyjścia", „Kolejność uczuć", „Jaka Ja" (w technice tańca moderne), wystawione w warszawskich teatrach: Rozmaitości, Nowym, Małym i Na Woli; oraz przedstawienie w technice tańca jazzowego – „Na krawędzi wieku" – w stołecznym Teatrze Polskim. Współtwórca choreografii do spektakli w Teatrze Dramatycznym w Warszawie: Jak wam się podoba w reż. Piotra Cieślaka i „Ptaszek Zielonopióry" w reż. Piotra Cieplaka. Reżyser i choreograf wielu widowisk parateatralnych i komercyjnych. Mistrz Polski i zdobywca IV miejsca na mistrzostwach świata w tańcu boogie woogie. Wieloletni choreograf Teatru Muzycznego Roma
w Warszawie, gdzie zrealizował m.in. musicale „Grease", „Koty" i „Akademia Pana Kleksa". W Warszawie współpracował również m.in. z Teatrem Narodowym (spektakle „Błądzenie" wg Witolda Gombrowicza w reż. Jerzego Jarockiego i „Happy end" wg Bertolta Brechta w reż. Tadeusza Bradeckiego) i Teatrem Ateneum („Jesienin" w reż. Józefa Opalskiego). W Teatrze Muzycznym w Poznaniu był autorem choreografii musicali „My Fair Lady" i „Człowiek z La Manche" w reż. Pawła Szkotaka, w Teatrze Rozrywki w Chorzowie – „Oliver!" w reż. Magdaleny Piekorz, a w Operze Krakowskiej operetki Karola Szymanowskiego „Loteria dla mężów" w reż. Józefa Opalskiego. W Gliwickim Teatrze Muzycznym przygotował choreografię do musicalu „42nd Street", za którą otrzymał nagrodę Złota Maska, oraz do opery „Carmen" G. Bizeta i spektaklu muzycznego „Anna Karenina" wg powieści Lwa Tołstoja. Prowadzi własną szkołę tańca dla dzieci przy Teatrze Muzycznym Roma
w Warszawie.