PRO-mile, PRO-kreacja i PRO-kurator

O nowej inicjatywie, która - mamy nadzieję - urozmaici i wzbogaci naszą propozycję dla Państwa, kilka dni temu Annie Dreli opowiada Jarek Rabenda.

Anna Drela: Skąd pomysł na kabaret aktorski?

Jarosław Rabenda: Pomysł wcale nie jest nowy. Kilka lat temu, za poprzedniej dyrekcji (...) zaproponowaliśmy Kabaret "Definitywny Odlot Bocianów" na scenie foyer Teatru Powszechnego. Program autorstwa Sławomira Franeckiego i Grzegorza Molendy spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem Radomian. Danka Dolecka, Iwona Pieniążek, Paweł Audykowski, Andrzej Bieniasz i ja prezentowaliśmy go na skleconej z byle czego scence, z towarzyszeniem trójki muzyków. Kabaret okazał się potrzebny widzom, jednak wkrótce przestał mieścić się w ramach teatru (...). Wtedy powstała Scena Inicjatyw Aktorskich przy "Resursie Obywatelskiej". Tam powstał Kabaret CAFE RABAN, oparty na tekstach tych samych autorów, który prezentowaliśmy w składzie Danka Dolecka, Iwona Pieniążek, Krzysztof Prałat i ja. Ale z czasem i ta inicjatywa zaczęła zamierać z przyczyn organizacyjnych.
Teraz w teatrze wreszcie mamy profesjonalne warunki do pracy - musimy martwić się tylko o dobry (czytaj: śmieszny) program. Kiedy Pan Dyrektor Rybka zaproponował mi stworzenie nowego programu, bardzo się ucieszyłem, bo wielbię tę formę kontaktu z widownią (podobnie jak się jej obawiam!). Dlaczego? Rozśmieszyć widzów jest znacznie trudniej niż doprowadzić ich do łez. Tu każda najdrobniejsza pomyłka jest jak wyrok. Bo sztuka na scenie może się nie udać i nic wielkiego się nie dzieje (no, powiedzmy...). Ale jeśli kabaret nie jest śmieszny - to klęska.

Jaka jest nazwa kabaretu?

Kabaret WZIĘTY! Dobre, nie? Bo moje! (śmiech) Wzięty, bo mam nadzieję, że widzowie wezmą nas sobie do serca. Wzięty, bo mam nadzieję, że będziemy mieli wzięcie.

Jaki humor preferujecie, czyli czym chcecie bawić publiczność?

Tym razem zaglądamy do przeciętnego polskiego bloku, a w nim do przeciętnej polskiej rodziny. I cóż tam widzimy? W skrócie: PRO-mile, PRO-kreacja i PRO-kurator. A! Oczywiście - TELEWIZJA, przy której przeciętny Polak spędza najwięcej czasu spośród wszystkich Europejczyków. Można by rzec - raz jeszcze gogolowskie - "z czego się śmiejecie? z samych siebie..."

Czy kabaret to spontaniczna inicjatywa ludzi o podobnym poczuciu humoru?

Spojrzałem na zręby programu, który tym razem pisze Grzegorz Molenda i ja. Wynikało z lektury, że potrzebujemy dwójki aktorów dojrzałych i pary młodych kolegów. Zapytałem paru osób, czy by nie chcieli wziąć udziału w takim projekcie. Ci którzy chcieli najbardziej i bezwarunkowo - grają. Młodzi - Karolina Michalik i Marek Braun, a "doświadczeni" Izabela Brejtkop Frączek i ja. Towarzyszyć nam będzie zespół pod dyrekcją autora i kompozytora prawie wszystkich piosenek Grzegorza Molendy - klawisze; Wojciech Gumiński - bas; Jerzy Skwark - perkusja.

Kiedy po raz pierwszy zobaczymy was na scenie?

Premiera w Międzynarodowym Dniu Teatru 27 marca o 22.00. (To chyba kolejna próba wyrwania Radomian z domów późnowieczorną porą, ale o to pytajcie dyrektora). Kolejne spektakle gramy na przełomie marca i kwietnia.

Na zakończenie kilka słów o pierwszym programie.

Na program złożą się skecze, piosenki, monologi (chyba jeden), i wizualizacje... (nowe puste, ale jakie mądre (?) słowo - "wizualizacja") Sfilmowane skecze po prostu. Po co? Nie ujawnię. Ale jeśli wszystko się uda - powinno być zabawnie. Nie ma żadnych tabu - zaglądamy do głów, sumień i pod kołdry! Amen.

Na pierwszy program Kabaretu Wziętego, zatytułowany "Pro publicio betono" Teatr zaprasza na scenę kameralną już od 27 marca.