Program

31. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze

Program tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze mimo kłopotów finansowych, które dotknęły większość tegorocznych imprez przedstawia się dość interesująco.

Krakowski Teatr Uliczny Scena Kalejdoskop (Kraków)
Teatr został założony przez aktora i reżysera Piotra Kulczyka w 1999 roku w Krakowie. Realizuje widowiska teatralne, plenerowe, uliczne, kostiumowe, parady uliczne i happeningi, takie jak "Serce don Juana" oraz przepojone orientalnym mistycyzmem widowisko kostiumowe "Circo Amaro" (pokazywane w blisko dwustu miastach Polski) a także plenerowy spektakl dla dzieci pt: "Graal".
Spektakle uliczne i plenerowe nie wyczerpują możliwości artystycznych Sceny Kalejdoskop, która tworzy także oprawę artystyczną rozmaitych akcji reklamowych. Profesjonalizm i zdobyte doświadczenie są chętnie wykorzystywane przez firmy chcące zaangażować w swoich reklamach m.in. artystów szczudlarzy, mimów, tancerzy ognia, żonglerów, cyrkowców, śpiewaków.
Działania parateatralne dla dzieci
Podczas tej wspaniałej zabawy dla dzieci i dorosłych będzie można nie tylko zobaczyć, ale także wziąć udział w warsztatach żonglerskich, warsztatach bańkarskich, szczudlarskich i bębniarskich.
W programie również: interakcje teatralne na szczudłach, pokazy gigantycznych baniek mydlanych, pokazy szczudlarskie, żonglerskie oraz zabawy zręcznościowe: wyścig jaszczurek, bizonie rogi, połów ryb. Ponadto: Rolla-bolla (równoważnia cyrkowa), zabawa z diabolo, magiczna obręcz, gigantyczna skakanka na szczudłach, zamykanie w bańce mydlanej i zabawa z chustą (zabawa integracyjna).
Serce Don Juana
Porywające widowisko, inspirowane sztuką Moliera o miłosnych podbojach kochanka wszechczasów, Don Juana - tym razem w wersji plenerowej. W spektaklu wykorzystano wszystkie atrybuty teatru ulicznego - mamy więc dużo ognia, dymu, wspaniałej muzyki; pojedynki i szczudła. W kolorystyce dominuje biel, czerń oraz piekielna czerwień, która pochłania rozpustnika.
www.scenakalejdoskop.krakow.pl

Teatr Formy - Scena Pantomimy (dawny Współczesny Teatr Pantomimy)
istnieje od 1996, założony i prowadzony przez Józefa Markockiego. Wszyscy członkowie zespołu są zawodowymi aktorami, a formacja, jaką tworzą, wyrasta z tradycji polskiego mimu zbiorowego. Interesuje ich współczesność i człowiek teraźniejszy - to, co go spotyka, drażni, wzrusza czy przeraża. Aby o tym opowiadać, Józef Markocki sięga po inspiracje literackie a także po wspólne wielu kulturom mity i legendy, operując językiem gestu niewymagającym tłumacza. Teatr z dużym powodzeniem występuje na festiwalach w kraju i za granicą: w Szwecji, Holandii, Hiszpanii, Rosji, Francji, Belgii, Białorusi, Słowacji, Austrii, Węgrzech, Niemczech, Włoszech, Serbii, Chorwacji, Iranie, Ukrainie, Gruzji.

Józef Markocki, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. W latach 1993 - 1997 związany był z Wrocławskim Teatrem Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. W latach 1994-1996 był wykładowcą z zakresu Pantomimy i Maski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej na wydziale lalkarskim, a także w Technische Universität w Görlitz. Prowadzi staże pantomimiczne w kraju i zagranicą. Założyciel (w 2006 r.) i instruktor Europejskiej Akademii Pantomimy w Drzemlikowicach pod Wrocławiem. W 2002 roku otrzymał najważniejszą nagrodę przyznawaną przez wrocławską publiczność - Złotą Iglicę.
Kucharz na ostro (czarna komedia garnizonowa)
Spektakl opowiada historię, która wydarzyła się na podlegnickich polach w czasach, kiedy stacjonowały tam jeszcze wojska radzieckie. Głównym motywem widowiska jest rywalizacja trzech kucharzy: Polaka, Rosjanina i Niemca oraz tajemniczej czeskiej sanitariuszki w gotowaniu zupy grochowej. Czyli: kto ugotuje najsmaczniejszą grochówkę. Jednak ta z pozoru błaha historia pozwala z dostatecznym dystansem opowiedzieć o sprawach niegdyś bardzo poważnych. Spektakl obfituje w mnóstwo groteskowych sytuacji, komedii omyłek, wciągania widzów w interakcję, (np. obieranie ziemniaków), nie brakuje też momentów wzruszenia. Spektakl zachowuje lekką formę, nawiązując do dobrej tradycji komedii związanych z tematem wojskowym, takich jak "Pułkownik Kwiatkowski", "Jak Rozpętałem II wojnę światową" czy opowieści o dzielnym Szwejku. Na koniec aktorzy częstują widzów dobrą grochówką.
Reżyseria, scenografia i opracowanie muzyczne - Józef Markocki
Osoby: Kucharz Marian (PL) - Jan Kochanowski, Kucharz Hans (D) - Zbigniew Bodzek/Damian Szydłowski, Kucharz Stiopa (RU) - Józef Markocki, Sanitariuszka Zuza (CS) - Joanna Zabuska, Światło i dźwięk - Krzysztof Głazowski.

Teatr Mariana Bednarka
Teatr autorski. Powstał w 1992 r. w Miejskim Ośrodku Kultury w Rybniku - Niedobczycach. Od 1996 r. działa w Klubie Energetyka przy Fundacji Elektrowni Rybnik. W ciągu kilkunastu lat swojej działalności teatr zrealizował 19 spektakli, 3 etiudy oraz 2 performance. Nagrodzone spektakle, to: Strojenie, Muchy-Dwoje (Grand Prix na Tyskich Spotkaniach Teatralnych), Pozytywka, Szprotowisko, Źródło, Pressum, Człowiek i papier (Grand Prix na Festiwalu "Drabina " we Lwowie), Ojojoj w akcji (performance) - Nagroda Niezwykła + Nagroda Krytyków - Xl Ogólnopolski Przegląd Teatrów Niesfornych "Galimatias"- Teresin 2012, Korespondenci (II Nagroda-SOFFT 2012, Szczecin).
Inne spektakle: Spektakl O..., Pytajnia, Był sobie facet, GUK-Kompozycje Krawca, Opowieść o kolorach cz.I, Opowieść o kolorach cz. II (niezależna), Drżenie, Skóra, Ballada o kwadracie, Najbliższa przestrzeń (etiuda), Wena (performance), Czarny Punkt (etiuda), Korespondenci Ojojoj w akcji (performance), Upy, Rurarze. Autorem scenariuszy, reżyserem i scenografem wszystkich spektakli jest Marian Bednarek. Inspiracją jest dla niego przede wszystkim muzyka, która wywołuje w jego wyobraźni idee i wizje, przenoszone później na scenę teatralną, oraz własne utwory poetyckie i proza.
Pojawiające się pod wpływem różnych bodźców obrazy uruchamiają następne - i tak powstają spektakle. To rodzaj "reakcji łańcuchowej", z której stopniowo wyłania się pewna całość artystyczna, a w końcowym efekcie powstaje nowy spektakl. Spektakle dotychczas realizowane były przez studentów, pasjonatów teatru. Swoisty wpływ na ukształtowanie się wyobraźni teatralnej Mariana Bednarka i jego warsztatu teatralnego miała twórczość Tadeusza Kantora i jego teatru Cricot 2 a także Wiliama Blake'a oraz fragmenty wypowiedzi Józefa Szajny o roli wyobraźni w sztuce.
Ballada o kwadracie
Spektakl jest ukrytą, (a może jednak nie całkiem - gdy spojrzymy głębiej w historię sztuki) rozmową z Kazimierzem Malewiczem, słynnym malarzem, autorem jeszcze bardziej słynnego dzieła "Czarny kwadrat na białym tle". To kompozycja spontaniczna i pierwotnie do Malewicza nienawiązująca. "Dopiero po analizie spostrzegłem pewne pokrewieństwa i wątki tematyczne. Kiedyś powstały spektakle sceniczne "Pressum" (w czarnym kolorze) i "GUK- Kompozycje Krawca" (w białym kolorze), Być może teraz te kolory zderzyły się ze sobą w tym spektaklu? Fabuła? Dyrygent-artysta dyryguje swoim dziełem, w które wplata różne wątki, w tym także swoją śmierć i pseudoartystycznego urzędasa - wiecznego wroga sztuki i wolności artystów. Spektakl jest utrzymany w surrealistycznej swobodzie łączenia różnych środków artystycznych.
Reżyseria, scenariusz, scenografia, kostiumy - Marian Bednarek, Występują: Magda Saluk, Lech Cesarz, Magdalena Berger, Iwona Oberman, Patryk Groborz, Sławomir Kubat, Marian Bednarek.
Perkusista - Kamil Wójcik
Ścieżka dźwiękowa - Łukasz Drozd

Miejski Teatr MINIATURA
To jeden z najstarszych teatrów w Polsce, istnieje bowiem od 65 lat. Realizuje repertuar dla całej rodziny, angażując utalentowanych twórców z Pomorza i całego kraju. Co roku wystawia około 250 spektakli, które ogląda ponad 50 tysięcy widzów: klasykę, sztuki współczesne, spektakle dla dzieci i młodzieży
Miniatura podejmuje także działania nietypowe, jak np. produkcja detektywistycznego serialu teatralnego oraz działania mające na celu wyjście w przestrzeń publiczną miasta, m.in. spektakle plenerowe. Repertuar teatru dopełniają liczne wydarzenia towarzyszące premierom oraz powstające we współpracy z innymi instytucjami kultury, wydawnictwami i organizacjami pozarządowymi. Są to m.in. warsztaty rodzinne, spotkania otwarte, panele i debaty, kiermasze z książkami, festiwale lub przeglądy.
Przez 65 lat historii teatru w MINIATURZE tworzyło wielu wybitnych artystów polskiego i pomorskiego środowiska artystycznego, m.in. Ali Bunsch (scenograf, pierwszy dyrektor teatru), Piotr Tomaszuk (reżyser, dyrektor artystyczny teatru) i Tadeusz Słobodzianek (dramaturg, kierownik literacki teatru) i wielu innych.
Thermidor roku 143. Widowisko plenerowe na motywach dramatów Stanisławy Przybyszewskiej oraz noweli teatralnej "Sny Przybyszewskiej" Macieja Rembarza.
Latem 1935 roku w nieistniejącym już baraku numer 12 przy szkole polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku na Am Weissen Turm 1 (obecnie ul. Augustyńskiego), wycieńczona nędzą, głodem i morfiną, umierała 34-letnia Stanisława Przybyszewska, autorka dramatów o wolności i terrorze, o wielkości i nędzy Rewolucji Francuskiej. Wyobraźmy sobie, że w tamtych dniach dobrowolnej samotności pisarki, izolacji od zgiełku i wrzasku sięgającego po władzę nazizmu i milczenia gułagu w sowieckiej Rosji, przez okna, wątłe ściany, przez pokryty papą dach wdzierają się do wnętrza baraku nr 12 widma bohaterów jej tekstów, protagonistów niedokończonych dyskusji o pięknie i grozie, wierności i zdradzie, zbrodni i chwale Rewolucji: Danton, Saint Just i sam Robespierre - usprawiedliwiany, ukochany.
Było lato - lipiec i sierpień; według rewolucyjnego kalendarza fatalny miesiąc thermidor. 142 lata wcześniej, 10 thermidora został zgilotynowany Robespierre; 28 thermidora 143 roku Rewolucji (15 sierpnia 1935) zmarła Stanisława Przybyszewska.
Lech Raczak
Scenariusz i reżyseria - Lech Raczak
Scenografia i kostiumy - Piotr Tetlak, Ewa Tetlak
Muzyka - Katarzyna Klebba, Paweł Paluch
Much sceniczny - Magda Jędra i Anna Steller (Good Girl Killer) projekty graficzne i animacje video: Jakub Psuja
Muzyka na żywo - Piotr Pawlak (gitara)

Teatr Rozrywki Trójkąt
Istnieje od 2010 roku. Ulubionym sposobem wypowiedzi zespołu są formy komiczne (nie ma nic przyjemniejszego, niż rozśmieszanie ludzi), aczkolwiek zdarzają się także poważniejsze realizacje. W repertuarze Teatru Rozrywki są zarówno spektakle dla dorosłych, jak i dla dzieci, zawsze zrealizowane z jednakową starannością - tak, aby były one atrakcyjne dla wszystkich widzów oraz wysoce interaktywne.
Wyspa piratów to opowieść o trzech kapitanach pirackich statków, Czarnobrodym, Rudobrodym i Siwobrodym, którzy zrządzeniem losu spotykają się na małej wysepce. Zaczyna się między nimi rywalizacja o dominację na wyspie, a narzędziem współzawodnictwa stają się fantastyczne "morskie opowieści" snute przez wszystkich. Oprócz nich na wyspie mieszka Piętaszek, tubylec, mieszający im nieco szyki. Spektakl zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, zawierający elementy interakcji z widzami. Całość uzupełniają piosenki i "piracka" muzyka w szantowo-irlandzkim klimacie.
Występują: Beata Beling, Ludwik Schiller, Mariusz Wasiewski, Artur Beling.
Bash Street Theatre Company (Wielka Brytania)
Zespół ma swoją siedzibę w Penzance w Kornwalii. Międzynarodową sławę przyniosły mu rozgrywane w szybkim tempie, dynamiczne spektakle muzyczne.
Od swojego pierwszego spektaklu, zaprezentowanego na Festiwalu w Morlaix we Francji w 1991 roku, Bash Street Theatre Company zrealizował 20 spektakli, które brały udział i zdobywały nagrody na najważniejszych festiwalach teatru ulicznego na świecie: w Zjednoczonym Królestwie, Europie, Japonii, Hohg Kongu, Izraelu, Chinach i Południowej Korei.
Bash Street Theatre Company jest małą uliczną trupą, prowadzoną przez partnerów: Simona Pulluma i JoJo Pickering. Zespół tworzy czterech wykonawców, ale do współpracy przy różnych spektaklach zapraszani są także inni aktorzy, performerzy i reżyserzy.
Simon Pullum, dyrektor Bash Street Theatre Company - reżyser, scenarzysta, performer. Był dziennikarzem, w 1982 r. występował także w Cornwall Theatre Company. W 1986 r. współzakładał Jungle Band - zespół teatru ulicznego, rozwijał swoje muzyczne i teatralne zdolności. Od momentu założenia Bash Street Theatre Company napisał, współprodukował i wystąpił w 20 różnych spektaklach tego teatru.
Jego umiejętności, to chodzenie po linie, żonglerka, jazda na monocyklu, chodzenie na szczudłach. Ponadto gra na skrzypcach i saksofonie.
Jo Jo Pickering - producentka, dyrektor teatru, współzałożycielka Bash Street Theatre Company. Jest odpowiedzialna za pracę artystyczną zespołu.
Jako dziecko odbyła z rodzicami rejs dookoła świata. Mieszkała w Hiszpanii, następnie w Ameryce Północnej, w 1986 r. przeniosła się do Kornwalii. Uczyła się tańca współczesnego (współczesny balet jazzowy) pod kierunkiem Deloris Perlmutter i Charlesa Organa.
Ukończyła Open University i posiada certyfikat i dyplom z zarządzania biznesem. Obecnie kontynuuje studia magisterskie.
Alan Conlon, performer. Przez 4 lata zajmował się technologiami komputerowymi w swoim rodzinnym mieście Sligo w Irlandii. W 2008 r. przeniósł się do Bristolu, aby trenować ruch i akrobację w Centrum Współczesnego Teatru Ruchu i Akrobacji. Od tamtej pory pracował, jako performer z zespołami Cirque Bijou, Above and Beyond, Boom! Circus, Thrice Three Muses, Red Hands Flying Trapeze oraz z własną trupą Daft Antics. Jest również stałym instruktorem Cirkomedia, w programie dla młodzieży City Circus w Bristolu.
Holly Cassidy, instrumentalistka. Studiowała w Rose Bruford College, uzyskując dyplom aktora-muzyka. Będąc znakomitą pianistką, kompozytorką i wokalistką, również gra na skrzypcach, altówce i gitarze. Występowała z Miracle Theatre w Kornwalii.
Udział w spektaklu "Strongman" jest jej pierwszym występem z Bash Street Theatre Company.
Helen Tiley, scenografka. Ukończyła Falmouth School of Art. Specjalizuje się w rzeźbie ceramicznej. Motywy charakterystyczne dla jej stylu, to cyrk i wesołe miasteczko. Artystka wystawiała swoje prace w Somerset House i wielu innych galeriach Wielkiej Brytanii.
Russel Har, asystent reżysera. Komik, akrobata, szczudlarz i żongler; dołączył do zespołu w 1996 r., wcześniej był związany z zespołem Zippo's Circus, był także członkiem-założycielem Cap'n Bob's Circus.
The Strongman
Spektakl został zrealizowany w 2012 r. na zlecenie i przy wsparciu finansowym Arts Council, Anglia oraz:
Devizes International Street Festival, Le Fourneau - Centre National des Arts de la Rue, Brest, Mintfest, Kendal, Teatr Narodowy "Watch this space", London, SO Festival, Skegness, Waterford Spraio, Irlandia
Inspiracją dla realizatorów spektaklu był film Charliego Chaplina pt."Cyrk" (1928). To opowieść o intrydze, miłości i zdradzie, osadzona w latach 20-tych XX wieku.
Spektakl opowiada o wędrownym cyrku, który właśnie stracił swój główny numer: Strongman, którego występ był najważniejszym punktem programu - zmarł i asystentka musi szybko znaleźć następcę, w przeciwnym razie także i ona będzie musiała opuścić trupę. Czy uda jej się znaleźć siłacza, który stawi czoła dyrektorowi dzierżącemu kasę?
W przedstawieniu występuje trzech aktorów i jeden muzyk. Składa się ono z serii akrobatycznych i komicznych scen wykonywanych przy akompaniamencie elektrycznego instrumentu klawiszowego.

Theatre InZhest (Białoruś)
Niezależna białoruska grupa artystyczna od ponad 30 lat zajmująca się nowoczesną pantomimą, tańcem Butho, improwizacją przestrzenną i produkcją spektakli plenerowych. Slava Inozemcev - lider zespołu - od lat pracuje jako aktor i nauczyciel, biorąc udział w wielu międzynarodowych przedsięwzięciach, takich jak "Teatr Formy" z Józefem Markockim z Wrocławia, czy też "Ten Pen Chii Art Labor" z Joachimem Mangerem i Yumiko Yoshioka (Schloss Bruellin, Germany).
Nowe szaty cesarza
Podniosła procesja i ceremonia teatru ulicznego inspirowana Andersenem. Pewnego dnia pewien cesarz chciał przejść się po mieście i porozmawiać ze zwykłymi ludźmi ale nikt nigdy nie może być pewien, co stanie się za chwilę.
Teatr Ruchu InZhest z Mińska w opowiada w formie tragikomicznego karnawałowego widowiska o iluzji władzy i o tym, jak wszystko podlega ciągłej zmianie
Scenariusz i reżyseria - Slava Inozemcev
Obsada: Cesarz - Slava Inozemcev
Mistrz ceremonii - Dmitry Skachkov
Ochroniarz - Daniil Inozemcev (lub Michail Umpirovich)
Muzyk - Matwej Saburov

Teatr Woskressinnia, Ukraina
Powstał we Lwowie w 1990 r. na fali przeobrażeń społecznych po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, w wyniku porozumienia młodych aktorów z różnych miast Ukrainy, którym nie wystarczał państwowy, istniejący na Ukrainie teatr akademicki, i którzy pod kierownictwem doświadczonego twórcy, Jarosława Fedoryszyna, absolwenta reżyserii Instytutu Teatralnego w Charkowie i moskiewskiego GITES, postanowili stworzyć nową scenę.
Teatr szybko podbił serca lwowskiej publiczności, prezentując światową dramaturgię, która dotąd nie była pokazywana na scenach Ukrainy. Stopniowo wypracowywano własną charakterystyczną formułę sceniczną, łączącą tradycyjne psychologiczne aktorstwo z nowatorską formą plastyczną.
Artyści Teatru Woskresinnia w ciągu swojego ponad dwudziestoletniego istnienia, prezentowali swoje spektakle nie tylko na Ukrainie, ale także w Polsce, gdzie brali udział w festiwalach m.in. we Wrocławiu, Krakowie, Gdańsku, Szczecinie, Kaliszu, Warszawie. Występowali też na festiwalach w Edynburgu, Nowym Sadzie, Lublanie, Mariborze, Holzminden, Archangielsku, Trabzonie, Brześciu, Lenz, Kairze, Bratysławie, Moskwie, Seulu. Wszystkie spektakle tego teatru mają własny charakter, są efektowne, ale nie efekciarskie i prezentują wysoki kunszt sztuki aktorskiej. Przykładem mogą być bardzo wysoko cenione realizacje spektakli: Trzy siostry Czechowa, Droga do Damaszku Strindberga, Giganci z Gór Pirandella, Hiob Karola Wojtyły, Zwiastowanie Claudela, Zachodnia Przystań Bernarda-Marii Koltésa i Oszalały z miłości Sama Sheparda.
Od 1996 roku Woskresinnia specjalizuje się w realizacji przedstawień plenerowych. Rozmach i widowiskowość spektakli, połączone z mistrzowską grą aktorską, przyniosły teatrowi rozgłos i uznanie publiczności. Do najgłośniejszych przedstawień scenicznych doszły plenerowe spektakle wyreżyserowane przez autora scenariuszy Jarosława Fedoryszyna: Fiesta Baryliefa, Święte i Grzeszne, Danyło Halicki, Hiob, Marzenia, Gloria, Wiśniowy Sad, Życie jest piękne.
Teatr Woskresinnia, dzięki tym realizacjom, stał sie niekwestionowanym liderem teatru ulicznego Ukrainy i jednocześnie zespołem bardzo często zapraszanym na międzynarodowe festiwale teatralne.
Hiob
Scenariusz na podstawie poematu Karola Wojtyły.
Idea spektaklu dotyka relacji między Bogiem a człowiekiem - linearnej zależności, kiedy Bóg daje i Bóg zabiera. Autor opowiada odwieczną przypowieść o Szatanie, który przekonuje Boga, że Hiob jest wobec niego posłuszny tylko dlatego, że Bóg, obdarzając go wszelkimi dobrami, nie chce w zamian niczego. Przedstawienie dotyka prapoczątku świata i człowieka. Jasny i widowiskowy charakter spektaklu pomaga aktorom wyrazić Boską wierność dla tych, którzy są mu posłuszni.
Woskresinnia z właściwym sobie rozmachem sięga po typowe dla ulicznego teatru środki ekspresji: olbrzymie drabiny, jeżdżące wehikuły, ogień i efekty pirotechniczne. Intymna opowieść - poruszająca i wzruszająca - zostaje tutaj wzbogacona w widowiskowe środki teatralne i przemieniona w wielkie widowisko.
Reżyseria - Jarosław Fedoryszyn
Scenografia i kostiumy - Ałła Fedoryszyna (zasłużona artystka Ukrainy)
Muzyka - Miron Dacko
Występują: Tatiana Tkaczenko, Natalia Marczak, Petro Mykytiuk, Wołodymir Gubanow, Jarosław Fedoryszyn, Wołodymir Czuchonkin, Taras Juryczko, Lis Nazar, Jewgenij Pietrow.

(-)
Mateiały organizatora
17 lipca 2013

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...