Program festiwalu

2. Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego Warsaw Dance Days

W czwartek rusza "Warsaw Dance Days". Na scenie przy ul. Elektoralnej 12 wystąpią Polski Teatr Tańca, Krakowski Teatr Tańca, Warszawski Teatr Tańca, Helena Gołąb oraz artyści zagraniczni: Victoria Krajina, Michelle Azdajic, Bianca Anne Braunesberger, Teatr Tańca Vidlunnja.

7 listopada (czwartek)

godz. 19.00 (Sala Widowiskowa)

"Sinfonia estravaganza i inne", Teatr Tańca Vidlunnja (UA), 33'

Teatr Tańca Vidlunnya powstał w 2001 roku we Lwowie z inicjatywy Dyrektora Artystycznego Aleksandra Płakhotnyuka. Od 2009 roku teatr działa w strukturach Centrum Kultury i Twórczości Dzieci i Młodzieży Haliczyny. W swoich spektaklach artyści korzystają z elementów tańca klasycznego, street jazzu, tańca współczesnego i modern jazzu. Przy teatrze istnieje Studio Tańca, w którym uczą takie sławy jak Oleksandra Yesipova, Volodymyr Panteleymonov, Roksolana Mokriy. Zespół wielokrotnie występował poza granicami Ukrainy, m.in. w Austrii, Czechach, Niemczech, Polsce i na Węgrzech. Soliści Teatru Vidlunnya, Roksolana Mokriy Volodymyr Panteleyymonov, są pierwszymi absolwentami Wydziału Reżyserii i Choreografii Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Iwana Franki.

"Black diamond", Helena Gołąb (E/PL), Premiera polska, 45'

"Poszukuję w pamięci momentu, w którym zaczęłam tańczyć. W mieście, w którym się urodziłam i wychowywałam nadal istnieje czynna kopalnia węgla kamiennego. Kopalnia jest w ciągłym ruchu. Proces ten porównuję do procesu tworzenia - wydobycia ruchu z mojej pamięci. Ten proces jest ciągły i trwa. Konfrontuję w sobie pozostałości z przeszłości, istniejące wewnątrz mojego własnego ciała. Próbuję zrozumieć tak zaistniały proces metamorfozy z perspektywy czasu."

8 listopada (piątek)

godz. 19.00 (Sala Widowiskowa)

"Solo(w)", Tauschfühlung (AT/PL), 20'

Tancerze: Bianca Anne Braunesberger (AT), Ewa Wilisowska (PL) | Choreografia, pomysł, kostiumy Bianca Anne Braunesberger | Muzyka Stefan Zotter

"Dynamiczny język ruchu i dźwięków, projekcja filmowa wprowadzają publiczność w świat, w którym fantazja i rzeczywistość wydają się jednym. Bycie razem i poczucie łączności czyni nas silnymi. Niski upadek jest tylko możliwy, gdy staramy się żyć na własną rękę. Po upadku, aby wstać, ponownie, to już niemałe wyzwanie. Aby powstać musimy poczuć jedną wielką całość, która daje nam siłę i zaufanie. Jesteś tam? Możesz upaść po prostu <<tak nisko>> jeśli odetniesz się od całości i pójdziesz <<solo>>."

Bianca Anne Braunesberger (AT) Autorka pomysłu, choreografii oraz kostiumów do spektaklu. Niezależna tancerka, choreograf i projektantka kostiumów. Urodzona w 1987 r. Absolwentka Iwanson School of Contemporary Dance (DE), swoje umiejętności taneczne rozszerzała pod okiem CobosMika Dance Company (ES) podczas wakacyjnych warsztatów Palamos Summer Dance, jak również brała udział w Master Class z Forsythe Company (Hamburg) i z Toula Limnaios (Berlin). W 2012 roku, wraz z muzykiem Stefanem Zotter, założyła swój zespół Tauschfühlung. Sama projektuje stroje do własnych spektakli. Jest zafascynowana hip hopem, a jako artystka solowa tańczyła zaangażowana przez Ulrike Stelzer i Elke Sackel | Ewa Wilisowska (PL) Tancerka i pedagog, uczennica Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Bytomiu. Uczestnik pilotażowego programu Szkoły Sztuk Performatywnych pod opieką Śląskiego Teatru Tańca. Absolwentka Pedagogiki Tańca oraz Tańca Scenicznego na Anton Bruckner Privat University w Linz (AT). W 2011 roku otrzymała roczne stypendium wiedeńskiego Ministerstwa Kultury i Sztuki na zdobycie doświadczenia zawodowego pod okiem zagranicznych tancerzy. Swoje umiejętności taneczne i doświadczenie zawodowe uzyskała, współpracując z CobosMika Dance Company (ES). Tańczyła w spektaklach zaangażowana przez następujących artystów: Peter Mika, Iratxe Ansa, Jordi Cortes, Rose Breuss, Willy Dorner, Editta Braun Company,Georg Blaschke, Jianan Qu, Annika Lutschin, Martin Dvorak.

"Said unsaid", Victoria Krajina & Michelle Azdajic (BA/PL/US), Premiera, 32'

"Dlaczego zadajemy pytania? Co mamy odpowiedzieć? Czy są to proste sposoby zniekształcania obrazu, abstrahowania kompletności, brudzenia piękna i horror rzeczywistości? Twórcy spektaklu SAID UNSAID badają, jak <<kwestionowanie>> jest używane jako system oceny lub dewaluacji, jak zmusza nas <<od do>> niekończących się poszukiwań w sobie, próżnych i subiektywnych interpretacji tożsamości, chcianych i niechcianych odsłon naszego bytu. Co mówimy? Ile zdecydujemy się ukryć? W jakim stopniu nie możemy dać jednoznacznej odpowiedzi. Czy brakuje nam prawdy, by uczciwie skupić się na odpowiedzi? Kim jest osoba odpowiadająca na pytanie?"

Victoria Krajina (PL/BA) "Victoria (pisane przez V i przez C). Starsza niż wyglądam. Nie jestem pewna, jakiej muzyki słucham obecnie. Kocham, oddycham, liczę, nie odpoczywam. Znalazłam sens swojego życia w 2005 roku. Jestem swoją przeszłością i przyszłością. Uwielbiam kawę. Czuję, że w pewnym sensie nadal jestem dzieckiem. Chcę chronić"| Michelle Azdajic (US/BA) "Michelle, jak piosenka. W środę po południu, gdy była pełnia księżyca. Jestem tu. Jest piosenka, która kojarzy mi się z nim, lubię tę piosenkę. Tańczę. Naprawdę nie wiem. Czuję się naga i nie jestem sama. Na razie brak, jeszcze mam czas. Wielu, jeśli marzenia się liczą. Nie, dziękuję, wolę kawę. Dlaczego chcesz wiedzieć? Stało się to wtedy, miałam 8 lat."

9 listopada (sobota)

godz.15.00 (Sala Elektorska)

Konferencja naukowa "Obraz polskiego tańca na świecie"

Temat konferencji zostanie zaprezentowany różnorodnie. Będzie to perspektywa:

naukowa - etnologiczna i choreologiczna,

artystyczna - z punktu widzenia choreografa i tancerza,

społeczna - z punktu widzenia dbałości o wizerunek polskiego tańca za granicą.

Ponadto odbędzie się prelekcja performatywna pt. Ruch Uchwycony - międzynarodowy język tańca.

Po wykładach dyskusja.

godz. 19.00 (Sala Widowiskowa)

"Pink Noise", Warszawski Teatr Tańca (A/PL), Premiera, 45'

Czy cyganeria z przełomu wieków i kontrkultura punk są do siebie podobne? Obie czczą romantyczne i dobrowolne poczucie rozpadu i odrzucenie społecznego porządku. Austriacka choreografka Ulrike Hager spróbuje odpowiedzieć na to pytanie podczas 21-dniowej rezydencji w Warszawie, studiując spektakl Wacława Niżyńskiego pt. Popołudnie fauna - 100-letnią choreografię okresu fin de siecle. Popołudnie fauna było skandalem w roku 1912 roku. Tytuł ten stał się etykietą perfum w 2012 roku z hasłem promocyjnym: "Idź i sam zrób swój skandal" ("Go ahead and make your own skandal").

DIY - zrób to sam

...Różowy hałas!

Ulrike Hager (A) | Urodzona w 1975 roku. Tancerka, choreograf, pedagog tańca. Ukończyła studia w zakresie tańca współczesnego i pedagogiki tańca w IDA Institute of Bruckneruniversity w Linz (A). Jest również absolwentką studiów w Artschool - Department of New Dance Development SNDO w Amsterdamie. Była tancerką zespołu Editta Braun Company (Salzburg). Jest członkinią Zarządu RedSapata Tanzfabrik Linz. Założycielka i koordynatorka Festiwalu Tanzhafenfestival w Linz. Pracuje artystycznie w dziedzinie tańca, fotografii i filmu.

Wieczorowi towarzyszy Otwarte foyer - Akcja Space w wykonaniu Atelier WTT oraz multimedialna wystawa video z okazji Jubileuszu 5-lecia Warszawskiego Teatru Tańca (Foyer MCKiS).

10 listopada (niedziela)

godz. 19.00 (Sala Widowiskowa)

"Hello, Stranger!", Polski Teatr Tańca (PL), 50'

Choreografia Paweł Malicki | Muzyka: Alva Noto, Marino Marini, Nicola Porpora (wyk. Cecilia Bartoli), Grimes, Rebekah del Rio, G. F. Händel, DJ Mazz, Go Koyashiki, Bartosz Dziadosz | Reżyseria świateł Ewa Garniec | Scenografia i kostiumy Adriana Cygankiewicz | Aranżacja muzyki Bartosz Dziadosz | Obsada: Artur Bieńkowski, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Kornelia Lech, Paweł Malicki, Daniel Navarro Lorenzo, Josefine Patzelt

Inny jest tym, czym nie jest i czym musi uzupełnić swój brak.

Inny opowiada o swoich potrzebach.

Inny jest podobny do mnie, jest Innym Ja, ma podobne nogi, ręce, głos, mowę.

Inny ma swoje "wnętrze", swoją "głębię". W swej "głębi" jest on niewyczerpalną "pełnią", jest "bogactwem", które się "przelewa". Ale głębia ukazuje się i skrywa jednocześnie.

Inność Innego wydobywa na jaw moją własną inność. Inność jest wzajemna. Inność zaskakuje, przynosi wciąż nowe niespodzianki, w całej przewidywalności jest nieprzewidywalna.

Inny nie jest rzeczą między rzeczami ani przedmiotem między przedmiotami, lecz podmiotem, Innym Ja (...), z którym mogę wejść we wspólnotę My.

Inny, którego napotykam, znajduje się w ruchu, co sprawia, że i we mnie budzi się świadomość możliwego ruchu.

Muszę się "otworzyć" na samą inność Innego, "znosząc" własną inność. (...) Taka zmiana nie jest niczym więcej, jak konsekwentną zmianą punktu widzenia - z mojego na jego.

Inny wymaga, aby stać się jego pokarmem, jego częścią składową, nim. Inny zadaje ból.

Inny zbliża się, aby się "karmić mną". Co mam począć? Odsunąć się czy poddać?

Inny, ks. Józef Tischner

W spektaklu wykorzystany zostanie efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Spektakl adresowany jest do widzów dorosłych.

Realizacja projektu odbywa się w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska.

"Cicindela", Krakowski Teatr Tańca (PL), 28'

Choreografia Eryk Makohon | Scenografia Eryk Makohon | Występują: Agata Syrek, Paweł Łyskawa | Producenci: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca oraz Nowohuckie Centrum Kultury

uwodzący taniec owadziej femme fatale...

bezwzględna gra nienasyceń...

konwulsyjny taniec śmierci poczęty w słodyczy rajskiego owocu...

(*)Cicindele - owady z rzędu chrząszczy, z rodziny trzyszczy, będące zajadłymi drapieżnikami. Poruszają się krótkimi skokami, największą sprawność osiągają w trakcie upału. Charakteryzują się dziwnym sposobem ucieczki: odlatują, odwracają się i czekają na oprawcę, wyciągając go w ten sposób w głąb pustyni. Oprawcy stają się ofiarami, padają z głodu i wyczerpania. Cicindele żywią się nimi. Na pierwszy rzut oka ich sylwetki są pełne wdzięku. W rzeczywistości posiadają jednak ostre szczęki i są tak okrutne, że pożerają się nawet wzajemnie.

Zwabić, uciec, poczekać, zniszczyć

"() Bezdźwięczny krzyk radości przeszywa gęste, palące powietrze. Zachłannie zaspokajane pragnienie, żarłocznie zajadana pustka pieką w przełyku trucizną zwycięstwa, które musi być klęską. Podium na zawsze zostanie puste. O szczęściu nasycenia nikt nie opowie. Pożądanie odrodzi się, by nakręcać wciąż na nawo spiralę destrukcyjnej namiętności pełni. Cicindela przypomina, że u podstaw życiowej aktywności leży zawsze odczucie braku i mglista obietnica całkowitego spełnienia. Dla tej iluzji się walczy, pozuje, pożera. A kiedy już się wydaje, iż ma się ją na wyciągnięcie ręki, fatamorgana znika, odbijając się głuchym echem sarkastycznego śmiechu. Wytracone tempo energetyzującego ruchu zwiastuje koniec, który zawsze postępuje krok w krok za wypełniającym się stopniowo niedosytem."

(B. K.)

Spektakl nagrodzony na XXXIV Tyskich Spotkaniach Teatralnych za "poprowadzenie pięknego dialogu ruchu" (2007 rok) oraz na X Jubileuszowych Konfrontacjach Tańca Współczesnego w Koninie (2009 rok - Nagroda Główna)

Festiwalowi towarzyszy multimedialna wystawa Polski taniec w obiektywie - prezentacja zdjęć warszawskich artystów fotografików: Marty Ankiersztejn, Iwony i Jarosława Cieślikowskich, Janusza Matuszewskiego | 7 - 10 listopada (Foyer MCKiS).

Organizatorzy:

Stowarzyszenie Strefa Otwarta, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, Warszawski Teatr Tańca

Projekt współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa

Partner:

Austriackie Forum Kultury

(-)
Materiał Festiwalu
5 listopada 2013

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...