Program przeglądu przedstawień mistrzowskich

Spektakle wystawiane będą na scenie Teatru Małego w Tychach od września do czerwca.
Z początkiem września wydany zostanie program - katalog w kilkutysięcznym nakładzie, w którym zostaną zaprezentowane spektakle. Każde przedstawienie będzie miało swojego sponsora, reklamę którego zamieścimy w programie, obok sponsorowanego przedstawienia. Jednocześnie z ukazaniem się programu, ruszy sprzedaż biletów na przedstawienia.

Ceny biletów na każdy spektakl: 55 zł, na kartę stałego widza 44 zł, karnet na cały cykl 10 spektakli 400 zł

11.09.2010 (sobota)

Teatr im. Stefana  Jaracza w Łodzi

William Shakespeare
 „Otello - wariacje na temat”
tłumaczenie Stanisław Barańczak
reżyseria, scenografia, scenariusz: Agata Duda - Gracz
muzyka Jakub Ostaszewski, reżyseria światła  Piotr Pawlik, ruch sceniczny  Kamila Jankowska, Witold Jurewicz, asystent reżysera  Katarzyna Brewińska
asystent scenografa  Grzegorz Nowak
występują:
Otello - Andrzej Wichrowski, Bianka - Dorota Kiełkowicz, Emilia - Izabela Noszczyk,
Desdemona - Justyna Wasilewska, Cassio - Sambor Czarnota, Jago - Marek Kałużyński,
Lodovico - Marek Nędza, Gratiano - Radosław Osypiuk, Rodrigo - Michał Staszczak,
Brabantio - Henryk Staszewski, Montano - Mariusz Witkowski

Autorski spektakl Agaty Dudy-Gracz inspirowany tragedią szekspirowską z 1604 roku, ukazuje losy pojedynczych ludzi, uwikłanych w odwieczne namiętności: miłość, zazdrość, żądzę władzy, pychę, zawiedzione zaufanie, okrucieństwo, lęk, urażone ambicje, rozpacz, nienawiść. Przedstawiona rzeczywistość nie pozostawia złudzeń, jest wyjątkowo okrutna, ale i ponadczasowa; światem kieruje toksyczna, chorobliwa nienawiść. To swoiste studium zazdrości, nie tylko o kobietę, ale także, a może już przede wszystkim, o stanowisko i miejsce w społeczeństwie.
Dla osiągnięcia wymiernych korzyści od wieków poświęca się najcenniejsze wartości, w tym przyjaźń i wierność. Zawiść staje się siłą niezwykle destrukcyjną, która dowodzi, że człowiek, by osiągnąć cel, nie przebiera w środkach i nie ma żadnych hamulców moralnych, bez względu na nieuchronnie tragiczne konsekwencje.
Szekspir okazuje się o wiele bardziej radykalny niż współczesna dramaturgia.

Spektakl uzyskał honorowe wyróżnienie w organizowanym (od 1994 roku)  przez Fundację Theatrum Gedanense konkursie  Złotego Yoricka na najlepszą polską inscenizację dramatu szekspirowskiego w danym sezonie teatralnym i zaprezentowany został  na XIII Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku w 2009  roku.

Premiera – luty 2009
Czas trwania: 130 minut (bez przerwy)


24.10.2010 (niedziela)

Teatr Polski w Bydgoszczy

Artur Pałyga
 "V (F) ICD – 10. Transformacje"
reżyseria Paweł Łysak
dramaturgia Paweł Sztarbowski, scenografia Paweł Wodziński,
kostiumy Aleksandra Semenowicz, projekcje video Remigiusz Zawadzki
występują:
Karolina Adamczyk, Marta Ścisłowicz, Małgorzata Trofimiuk, Michał Czachor, Mirosław Guzowski, Michał Jarmicki (gościnnie), Artur Krajewski

Sztuka  została napisana  na zamówienie Teatru Polskiego w Bydgoszczy, który jako jedna z dwóch rodzimych scen, obok Starego Teatru w Krakowie, został zaproszony do wzięcia udziału w projekcie Goethe - Institut AFTER THE FALL/PO UPADKU - Europa po 1989 roku.
To próbą teatralnego uchwycenia przemian w Europie Środkowo-Wschodniej po upadku komunizmu. A. Pałyga pokazał je w nieco wyolbrzymionej formie, na przykładzie grupy upośledzonych, którzy stają się symbolem wszystkich tych, którzy nie wytrzymali tempa przemian i nie zdołali przystosować się do nowych warunków. Spektakl jest i metaforą wykluczenia w obecnym systemie i równocześnie relacją osób z tego kręgu, bowiem to autentyczne historie opowiedziane autorowi przez samych upośledzonych podczas prowadzonych z nimi warsztatów dziennikarskich.

Polska prapremiera – październik 2009


15.11 .2010 (poniedziałek) 

 Teatr ATENEUM  im. Stefana Jaracza  w Warszawie
   
Isaac Bashevis Singer
„Namiętności”
adaptacja oparta na opowiadaniach:  „Broda” w tłumaczeniu Pawła Śpiewaka,
„Wielbicielka”  i „Przygoda” w tłumaczeniu Elżbiety Petrajtis – O’Neil

adaptacja i reżyseria:  Izabella Cywińska
scenografia  Jan Kozikowski, kostiumy Julia Skrzynecka
muzyka  Jerzy Satanowski, teksty songów  Andrzej Poniedzielski
występują: 
Jadwiga Jankowska-Cieślak, Barbara Prokopowicz, Krystyna Tkacz, Katarzyna Łochowska, Magdalena Zawadzka, Grzegorz Damięcki,  Krzysztof Gosztyła, Henryk Łapiński, Jerzy Kamas, Bartłomiej Nowosielski
oraz jako chór: Halina Łabonarska, Dorota Nowakowska, Jan Janga Tomaszewski

Do czyich drzwi trzeba zapukać, aby znaleźć kogoś, kto nas zrozumie? Bohaterki „Namiętności” odwiedzają swojego ukochanego pisarza.
Pragnąc zarówno metafizycznych, jak i romantycznych przeżyć, powodują sytuacje, nad którymi twórca nie będzie mógł zapanować. Ich zabawne perypetie uczuciowe splatają się
 w opowieść o sile ludzkich namiętności, jak i o magnetycznej mocy sztuki.

Prapremiera polska – marzec 2009


12.12.2010 (niedziela)

Teatr  im. Stanisława IgnacegoWitkiewicza  w  Zakopanem

„Ccy-Witkac-Y Menażeria”
na podstawie „Juweniliów”

scenariusz i reżyseria: Andrzej Dziuk
muzyka: Włodek Kiniorski, scenografia: Rafał Zawistowski
choreografia: Anita Podkowa-Brańka
 występują:
 Alicja Dąbrowska, Dorota Ficoń, Łukasz Chojęta, Krzysztof Łakomik, Krzysztof Najbor, Dominik Piejko

Andrzej Dziuk: Można rzec, że całe to Zdarzenie teatralne to „coś” między Urodzinami a
Stypą (24 II 1885 - 18 IX 1939). Teksty (młodzieńcze - właściwie - dziecięce - z 1893 r.)
stały się więc pretekstem dla zabawy w teatr (w tworzenie teatru, rozmowę) wymyślony
właśnie jako gra - proces - stawanie się etc.
Ccy? Czy to jest gra z tzw witkacowską czystą formą?
Owe Juwenilia Witkacego to także pretekst do pokazania tworzenia się
wyrazistej czy już profetycznej - jak chcieliby co poniektórzy - wyobraźni autora „Bezimiennego dzieła” . A może patologicznej   osobowości przyszłego geniusza? Osobowości kształtowanej bardzo swobodnie przez jego „straszliwych wychowawców”?

Premiera – grudzień 2009


22.01.2011 (sobota)

Teatr Polski  we Wrocławiu

Werner Schwab
„Prezydentki”
przekład Monika Muskała
opracowanie tekstu, reżyseria, scenografia i opracowanie muzyczne Krystian Lupa
występują:
Erna - Bożena Baranowska, Greta  - Halina Rasiakówna ,Mariedl -  Ewa Skibińska Dziewica Maryja  - Aldona Struzik/Dominika Figurska/Anna Ilczuk
 
Improwizacje na temat standardu Besame mucho Mieczysław Mejza nagrano w studiu Starego Teatru w Krakowie

Genialne przedstawienie Krystiana Lupy  według sztuki skandalizującego ojca dzisiejszych brutalistów Wernera Schwaba, której za życia autora nie chciał wystawić żaden austriacki teatr.
 Opowieść o trzech kobietach, których świat zamyka się między wspomnieniami
o przeszłości, dewocją, telewizorem i upokarzającą pracą. Należą do tej warstwy społecznej, której na co dzień wolimy nie widzieć. Życie wewnętrzne mają nikłe, wspomnienia jałowe, język wulgarny i kaleki, a horyzont myślowy zakreślony drobnomieszczańską rutyną
 i okrucieństwem. Żyją marzeniami, a utrata kontroli nad iluzją prowadzi je do zbrodni.
Intensywne przeżycie teatralne, mocą dorównujące antycznej tragedii.
Znakomite role Bożeny Baranowskiej, Haliny Rasiakówny i Ewy Skibińskiej dostrzegło  jury XL Kaliskich Spotkań Teatralnych w 2000 roku, przyznając im główne nagrody aktorskie.

Premiera  – wrzesień 1999
Czas trwania spektaklu: 90 minut (bez przerwy)


13.02.2011 (niedziela)

Teatr Wybrzeże w Gdańsku

William Shakespeare
"Poskromienie złośnicy"
przekład Stanisław Baranczak
reżyseria Szymon Kaczmarek
scenografia: Kaja Migdałek , asystent reżysera: Cezary Rybiński
występują:
Dorota Androsz- Kasia , Piotr Domalewski- Petruchio , Michał Kowalski- Tranio , Jacek Labijak - Grumio, Biondello , Zbigniew Olszewski - Okpisz, Bakałarz , Cezary Rybiński - Dziedzic, Vincencio , Wanda Skorny- Bianka , Florian Staniewski- Gremio , Dariusz Szymaniak - Hortensio , Krystian Wieczorek - Lucencio , Mirosław Krawczyk - Baptista

To jedna z najpopularniejszych szekspirowskich komedii, w której jednak pod prawie farsową warstwą tytułowego poskramiania roztacza się dramatyczny proces manipulacji: ujarzmiania, podporządkowywania, zawłaszczania, ograniczania praw drugiej osoby. Odwieczna walka płci w komediowej, ale jakże bolesnej formie.

Szymon Kaczmarek: Szekspir to zawsze tajemnica i starcie nie tyle z tekstem, co z teatrem, który za nim stoi. Poskromienie złośnicy to historia właśnie o teatrze. Ja w swoim spektaklu chciałbym skupić się na roli ojca, ojca którego w dzisiejszych czasach brakuje, nie ma, jest nieobecny, nieobecny zarówno w rodzinie jak i kulturze przestaje być nośnikiem archetypu. Bóg dostał imię „ojca” a nie na odwrót. Mam wrażenie, że często jest tak, że nasze życie jest opowieścią dla kogoś i po coś, żeby coś udowodnić, gramy swoją rolę ale przed kimś, tym kimś są często nasi rodzice, ojcowie. Ta opowieść powinna być wypowiedziana napisana
 i nazwana, aby przestała kierować naszym sztucznym życiem, które czy chcemy tego czy nie, staje się teatrem dla jednego „widza” – „ojca”.

W 2009 roku spektakl otrzymał I wyróżnienie (nagrody głównej – Złotego Yoricka nie przynano) w organizowanym  przez Fundację Theatrum Gedanense konkursie na najlepszą polską inscenizację dramatu szekspirowskiego w danym sezonie teatralnym
i został zaprezentowany na  XIII Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku.

Premiera -  listopad 2008
Czas trwania spektaklu: 100 minut (bez przerwy)


12.03.2011 ( sobota)

Teatr im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze

Paul Barz
”Kolacja na cztery ręce”
przekład Jacek St. Buras
reżyseria Bogdan Koca
muzyka Jan Sebastian Bach, Georg Friedrich Haendel
występują:
Bogdan Koca – Jan Sebastian Bach,
Marek Prażanowski – Jerzy Fryderyk Haendel
Piotr Konieczyński – Jan Krzysztof Schmidt,

To zdarzenie, które wyobraził sobie niemiecki muzykolog i historyk kultury Paul Barz, a które w rzeczywistości nie miało miejsca. Gdyby  jednak kiedykolwiek zaistniało, właśnie taki mogłoby  mieć przebieg.
W Hotelu Turyńskim w Lipsku w 1747 roku biesiadują dwaj geniusze muzyki: Jan Sebastian Bach i Jerzy Fryderyk Haendel. W czasie obfitej kolacji opowiadają o sobie o istotnych wydarzeniach ze swojego życia od dzieciństwa i młodości. Osobista konfrontacja staje się pasjonującym pojedynkiem wielkich osobowości. Zmieniają się wzajemne relacje artystów. Podziwiany przez Europę, bywalec salonów i dworski pupil Haendel za życie w sławie i dostatku musi słono płacić samotnością, ciągłą walką o sukces i utrzymanie pozycji. Ascetyczny prowincjusz, pochylający się przed „królem muzyki” - Bach podczas kolacji staje się coraz bardziej pewny siebie, czuje się silny i niezależny, pozbywa się kompleksu niższości wobec Haendla.
To nie tylko spotkanie tak różnych kompozytorów, wielkich osobowości, ale i konfrontacja krańcowo różnych poglądów na życie, muzykę i sztukę w ogóle…

Premiera – listopad 2009
Czas trwania: 75 minut (bez przerwy)


8.04. 2011 (piątek)

Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu

Słowami Szekspira, Eliota, Audena, Jęczmyka, Psalmistów
„Burza”
przekład: Stanisław Barańczak, Józef Paszkowski, Krzysztof Boczkowski i inni
inscenizacja Janusz Wiśniewski
muzyka Jerzy Satanowski, choreografia Emil Wesołowski,
asystent scenografa, instalacja rzeźbiarskie: Wawrzyniec Kozicki, asystenci reżysera: Iga Figiel-Idziak, Hanna Kujawiak, Anna Wachowiak
występują:
Mariusz Puchalski, Witold Dębicki, Aleksander Machalica, Cezary Łukaszewicz, Jagoda Stach (osoby dramatu), Łukasz Mazurek, Mirosław Kropielnicki (osoby),
 Antonina Choroszy, Daniela Popławska, Sława Kwaśniewska, Irena Grzonka, Bolesław Idziak, Paweł Binkowski, Radosław Elis, Wojciech Deneka, Nikodem Kasprowicz, Tadeusz Drzewiecki, Edward Warzecha, Paweł Hadyński, Janusz Andrzejewski, Gabriela Frycz, Ewelina Dubczyk, Janusz Grenda, Maria Rybarczyk Waldemar Szczepaniak (duchy, zjawy, głosy wyspy)
Janusz Wiśniewski: Zapytałem w rozmowie Kropielnickiego, który będzie grał Kalibana,
i Puchalskiego – Prospera – o czym dla nich jest Burza?
Kropek odpowiedział: „Wszyscy spotykają na wyspie swoją przeszłość
i widzą, że umarli. I tęsknią za zmartwychwstaniem”.
A Puchała na swój poetycki sposób powiedział:
„Ta wyspa jest jakby kraina zmarłych. Szumiące dusz rojowisko,
błagające o litość, albo plujące umrzyków mdłe głowy.
Opłukują się w ogniu, aby żyć”.
Barbara Osterloff („Teatr”, VI 2008): Teatr Janusza Wiśniewskiego jest teatrem wirtuozowsko wprawianym w ruch (…), otwartym na aktora (…). A aktorzy pięknie odpłacają Wiśniewskiemu – grają jak idealnie nastrojony instrument. (…)
Tylko znakomity aktor mógł uwiarygodnić karkołomne pomysły, a zarazem podołać zadaniom wykraczającym poza tradycję odczytań Kalibana. Wiśniewski ma kogoś takiego w swoim zespole – Mirosława Kropielnickiego...
Spektakl był laureatem Złotego Yoricka podczas XII Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku w 2008 roku.
Premiera -  marzec 2008
Czas trwania: 75 minut ( bez przerwy)


15.05.2011 (niedziela)

Teatr Narodowy w Warszawie

Amanita Muskarii
„Daily Soup”
reżyseria Małgorzata Bogajewska
scenografia Maciej Chojnacki, muzyka: Paweł Czepułkowski, Michał  Litwiniec, oprac. muz. Rafał Kowalczyk
występują: Halina Skoczyńska – Matka, Janusz Gajos – Ojciec, Anna Grycewicz – Córka,
Danuta Szaflarska (gościnie) - Babka

Sztuka Amanity Muskarii (sióstr Gabrieli i Moniki Muskała) pokazuje trzy pokolenia tej samej rodziny, jej codzienność wypełnioną telenowelą, sprzeczkami i rozmowami o jedzeniu.

Joanna Derkaczew (GW nr 134, 11.06.2007):  „Daily Soup” idealnie pokazuje polskie piekło - ktoś wtrąca się do rozmowy telefonicznej, ktoś wyjada wszystkie słodycze, ktoś ustawia w telewizorze dźwięk na maksimum. Gdzieś pod spodem tkwi problem córki potrzebnej rodzicom tylko jako świadek kłótni. Gdzieś odsłania się historia babki, która po śmierci męża oddała dzieci do ochronki.
 (...) Po tej komediowej wersji życia z Polską inaczej patrzy się na heroicznie cierpiące matki-Polki, na rodzinne rytuały, na słowa „kocham Cię”, które mogą zamienić się w szantaż. „Daily Soup” (gra z określeniem „daily soap” - opera mydlana), czyli „Codzienna zupa” z Teatru Narodowego okazuje się więc niezwykle skutecznym preparatem do detoksykacji myśli, emocji i wyniesionych z domu kompleksów.


Premiera – maj 2007
Czas trwania: 90 min.


12.06.2011 (niedziela)

Krakowski Teatr Scena STU

William Szekspir
„Król Lear”
przekład Maciej Słomczyński
adaptacja i reżyseria Krzysztof Jasiński
muzyka Janusz Grzywacz, dekoracje Maciej Rybicki, kostiumy Anna Czyż
występują:
Lear - Mariusz Saniternik, Kent - Dariusz Gnatowski/ Krzysztof Globisz,
Gloucester - Marek Litewka/Andrzej Róg, Edgar - Krzysztof Piątkowski/ Marcin Zacharzewski/Grzegorz Mielczarek, Edmund - Mariusz Zaniewski/ Robert Koszucki,
Kordelia - Agata Myśliwiec, Regana - Agnieszka Marek/ Anna Cieślak,
Goneryla - Anna Oberc/ Dominika Figurska, Oswald - Grzegorz Suski/ Michał Rydzewski

Po sukcesie „Hamleta” w Teatrze STU w 2000 roku,  Krzysztof Jasiński wziął na warsztat „Króla Leara”
Uważana za jedną z najtrudniejszych i najbardziej enigmatycznych sztuk elżbietańskiego dramaturga, to sztuka - wyzwanie dla każdego reżysera.
Co historia Leara, starego króla, który niespodziewanie postanawia podzielić królestwo pomiędzy trzy córki, może znaczyć dzisiaj? Opowieść o zdradzie, szaleństwie, zrujnowanych nadziejach i gorzka refleksja o kryzysie władzy w spełeczeństwie XXI wieku.

Premiera –  luty 2010
Czas trwania: 160 minut (z przerwą)