Program transmisji baletów z Moskwy

9 października 2011 (niedziela) godz. 17:00 – KINO MIKRO

Cesare Pugni (1802-1870)
Esmeralda (La Esmeralde)
Teatr Bolszoj w Moskwie

Choreografia: Yuri Burlaka, Vasily Medvedev na podstawie Mariusa Petipy, dyrygent: Pavel Klinichev, scenografia: Alyona Pikalova, kostiumy: Yelena Zaytseva, libretto: Jules Perrot na podstawie Mariusa Petipy

Treść baletu Esmeralda opiera się na wybranych i nieco zmienionych epizodach powieści Katedra Panny Marii Victora Hugo. Wystawione w 1844 roku dzieło, było jak na owe czasy nowatorską próbą stworzenia spójnej konstrukcji choreograficznej, składającej się z różnych form tanecznych, wśród których dominował taniec charakterystyczny. Tytułowa Esmeralda to piękna Cyganka, tancerka uliczna, będąca obiektem pożądania wielu mężczyzn. Kierując się współczuciem dla ubogiego poety Gringoire, dziewczyna decyduje się go poślubić. Jej odwzajemnione uczucie do przystojnego kapitana Febusa, zaręczonego już jednak z inną kobietą, staje się przyczyną dramatycznych wydarzeń. W konsekwencji tancerka zostaje niezasłużenie skazana na śmierć. Sprawiedliwość jednak zwycięża, a wraz z nią miłość Esmeraldy i Febusa. Zarówno choreografia, jak i scenografia dzieła bazują na oryginalnych koncepcjach zawartych w zachowanych do naszych czasów szkicach.

28 października (piątek) – KINO MIKRO godz. 16:00 

Gala otwarcia Teatru Bolshoi

Odnowiony Teatr Bolszoj będzie otwarty 28 października. Gala otwarcia będzie pokazana na żywo w 600 kinach na całym świecie. Rekonstrukcja prawie dwustuletniego teatru trwa już ponad sześć lat. Program opisujący historię teatru na przestrzeni wieków, będzie obejmować operę i urywki baletowe z Bolshoi repertuar Teatru.  Gala będzie przedstawiać międzynarodowych artystów, wszystkich pierwszych tancerzy i solistów, zespołu baletowego Bolshoi

bilety w cenie 15 zł ulgowy, 20 zł normalny

4 listopada 2011 (piątek) godz. 16:00 – KIJÓW CENTRUM

Léo Delibes (1836-1891), Ludwig Minkus (1826-1917)
Źródło (La Source)
Opéra national de Paris

Choreografia: Jean-Guillaume Bart, dyrygent: Koen Kessels, scenografia: Eric Ruf, kostiumy: Christian Lacroix, libretto Charles Nuitter, Arthur Saint-Léon, Etoiles, Premiers Danseurs oraz Corps de ballet de l\'Opéra national de Paris

Niezwykle rzadko wystawiany i nieco zapomniany balet Źródło, to pierwsza próba kompozytorska w tym gatunku Léo Delibesa, autora słynnej Coppélii. Muzyka do dzieła powstała we współpracy z Ludwigiem Minkusem, prapremiera miała miejsce w Paryżu w 1866 roku. Delibes starał się przełamać schemat tradycyjnego XIX-wiecznego baletowego divertimento, w którym muzyka pełniła względem choreografii funkcję służebną, tworząc samodzielny „dramat bez słów”. Nie brak w tym balecie typowo romantycznych elementów, takich jak fascynacja Orientem oraz przenikanie się świata realnego ze światem irracjonalnym. W wśród nimf, elfów i innych pozaziemskich istot, króluje bogini wiosny – Naila, czuwająca nad miłością mężnego Djemila i pięknej Noureddy. Źródło to pierwszy balet stworzony dla Opéra National de Paris przez Jean-Guillaume Barta. Warto również zwrócić uwagę na kostiumy autorstwa Christiana Lacroix.

20 listopada 2011 (niedziela) godz. 16:00 – KINO MIKRO

Piotr Czajkowski (1840-1893)
Śpiąca królewna (Спящая красавица)
Teatr Bolszoj w Moskwie

choreografia: Yuri Grigorovich na podstawie Mariusa Petipy, scenografia: Simon Virsaladse, libretto: Iwan Wsiewołożski i Marius Petipa

Niezwykle widowiskowy balet Śpiąca królewna zajmuje trwałą pozycję w repertuarze klasycznym na całym świecie. Treść baletu oparta jest na motywach znanej baśni Ch. Perraulta o królewnie Aurorze, której zła wróżka Carabosse przepowiada, że kiedy dziewczynka stanie się pełnoletnia, na skutek ukłucia w palec, zapadnie w wieczny sen. Gniew wróżki wywołał fakt braku otrzymania zaproszenia na uroczystość chrztu królewny. Okrutny wyrok Carabosse łagodzi Wróżka Bzu, zapewniając, że ze snu zbudzi Aurorę pocałunkiem piękny książę. Mijają lata, najbliżsi dbają o to, aby w zasięgu królewny nie znajdowały się ostre przedmioty, a w całym królestwie obowiązuje zakaz używania wrzeciona. Pewnego dnia, podczas uroczystości urodzinowych dorosłej już Aurory, nieznana staruszka wręcza dziewczynie wrzeciono. Królewna jest zafascynowana nieznanym sobie przedmiotem, rani się w palec i osuwa na ziemię. Staruszką okazuje się być Carabosse. Zła przepowiednia się spełnia, a Aurora zapada w sen… Muzyka Piotra Czajkowskiego, skomponowana ściśle według wskazówek choreografa Mariusa Petipy, doskonale ilustruje przebieg akcji scenicznej. Najpopularniejsze fragmenty baletu zostały ujęte w formę suity, która obecnie należy do najbardziej znanych i chętnie wykonywanych utworów rosyjskiego kompozytora.

26 grudnia 2011 (niedziela) godz. 16:00 – KINO MIKRO
(retransmisja spektaklu z dnia 19 października 2011)

Piotr Czajkowski (1840-1893)
Dziadek do orzechów (Щелкунчuк)
Teatr Bolszoj w Moskwie

choreografia: Yuri Grigorovich, scenografia: Simon Virsaladze, libretto: Yuri Grigorovich w opraciu o scenariusz Mariusa Petipy i Iwana Wsiewołożskiego na motywach baśni A. Dumasa ojca „Casse – Nosette” według powieści „Dziadek do orzechów i Król myszy” E. T. A. Hoffmanna.

„Dziadek do orzechów” to niezwykła baśń, której akcja rozgrywa się w wieczór wigilijny poprzedzający Boże Narodzenie. Mała Marie wśród licznych prezentów otrzymuje dziadka do orzechów. Ten niepozorny przedmiot szczególnie przypada dziewczynce do serca, z czasem przeistaczając się w pięknego Księcia zabierającego swa właścicielkę do zaczarowanej krainy słodyczy. Balet przybiera popularną w XIX stuleciu formę divertissement – konstrukcję, na którą składa się szereg tańców solowych i zespołowych, dość luźno związanych z rozwojem akcji scenicznej. Zderzenie świata realnego ze światem dziecięcych marzeń i fantazji zostało mistrzowsko przedstawione za pomocą muzyki, w szczególności niezwykle barwnej instrumentacji. Początkowo kompozycja Czajkowskiego w choreografii Lwa Iwanowa nie spotkało się z entuzjazmem publiczności i krytyki, dziś należy do kanonu najwybitniejszych dzieł baletowych XIX stulecia i cieszy się nie słabnącą popularnością, będąc zgodnie z tradycją szczególnie chętnie wystawianym w okresie Bożego Narodzenia przez zespoły baletowe na całym świecie.

11 marca 2012 (niedziela) godz. 16:00 – KINO MIKRO

Adolphe Adam (1803-1856)
Korsarz (Le Corsaire)
Teatr Bolszoj w Moskwie

choreografia: Alexei Ratmansky na podstawie Mariusa Petipy, scenografia: Boris Kaminsky, kostiumy Yelena Zaitseva, libretto: Jules Henri Vernoy de Saint-Georges, Joseph Mazilier w opracowaniu Mariusa Petipy, na podstawie poematu Byrona

Osadzony w orientalnej scenerii Korsarz, to prawdziwa uczta dla oka oraz gratka dla wielbicieli XIX-wiecznego grand ballet, z efektownymi scenami zbiorowymi oraz dominacją tanecznej królowej – primabaleriny. Alexei Ratmansky i Yuri Burlaka, podejmując się wznowienia Korsarza, wykonali ogromną pracę studiując archiwalne materiały przechowywane w muzeach i bibliotekach Moskwy, Petersburga i Paryża. Odczytali również notację oryginalnej choreografii Mariusa Petipy, znajdującą się w zbiorach the Harvard Theatre Collection. Korsarz prezentowany w Teatrze Bolszoj bazuje na wersji z 1899 roku, uzupełnionej nowymi pomysłami autorstwa Ratmanskiego i Burlaka, mocno osadzonymi jednak w XIX-wiecznej tradycji. Zgodnie z ówczesną konwencją, podczas tworzenia widowiska, choreografowie często dodawali do oryginalnej partytury tańce wychodzące spod pióra innego kompozytora. W tym przypadku, prócz muzyki Adama, pojawią się także fragmenty autorstwa Léo Delibesa, Cesare Pugniego, Piotra von Oldenburg, Riccardo Drigo, Alberta Zabela oraz Juliusa Gerbera.

29 kwietnia 2012 (niedziela) godz. 17:00 – KINO MIKRO

Dymitr Szostakowicz (1906-1975)
Jasny strumień (The Bright Stream) 
Teatr Bolszoj w Moskwie

choreografia: Alexei Ratmansky, scenografia: Boris Messerer, libretto Adrian Piotrowski i Fiodor Łopuchow

Jasny strumień to dwuaktowy balet komiczny, jego prapremiera miała miejsce w 1935 roku w Moskwie. Osadzona w ówczesnych realiach akcja rozgrywa się w kołchozie, do którego przyjeżdża na występy grupa artystów. Wśród nich jest pewna bardzo atrakcyjna tancerka, wzbudzając wielkie zainteresowanie męskiej części pracowników i tym samym zazdrość ich żon. Nie zabraknie w tym dziele zabawnej intrygi, z typowymi dla utworów komicznych przebierankami i zamianami ról, co stanie się początkiem serii nieporozumień. Jasny strumień, podobnie jak i pozostałe dwa balety Szostakowicza – Złoty wiek oraz Bołt, po premierze spotkały się z surową krytyką i wkrótce zostały objęte zakazem wystawiania. Spektakl prezentowany przez Teatr Bolszoj miał premierę w 2003 roku. Transmisja będzie niezwykłą okazją do obejrzenia tego mało znanego i bardzo rzadko wystawianego baletu.

15 maja 2012 (wtorek) godz. 19:30 - KIJÓW CENTRUM

Hector Berlioz (1803-1869)
Romeo i Julia (Roméo et Juliette) 
Symfonia dramatyczna op. 17
Opéra national de Paris

choreografia: Sasha Waltz, dyrygent: Vello Pähn, scenografia: Pia Maier-Schriever, Thomas Schenk, Sasha Waltz, kostiumy: Bernd Skodzig, tekst: Emile Deschamps na podstawie Wiliama Szekspira, mezzosopran: Stéphanie D’Oustrac, tenor: Yann Beuron, bas: Nicolas Cavallier, Etoiles, Premiers Danseurs oraz Corps de ballet de l\'Opéra national de Paris

„Szekspir, runąwszy na mnie tak znienacka, poraził mnie jak grom… Poznałem prawdziwą wielkość, prawdziwe piękno, prawdziwa prawdę dramatyczną”. Tak pisał o twórczości wielkiego Anglika francuski kompozytor i publicysta muzyczny, mistrz w dziedzinie instrumentacji i muzyki programowej, Hector Berlioz. Tragiczne losy szekspirowskich kochanków z Verony przez stulecia inspirowały autorów oper, baletów oraz muzyki symfonicznej. Berlioz historię Romea i Julii ujął w postać monumentalnej, wokalno-instrumentalnej symfonii dramatycznej. Z fascynacji tą muzyką narodził się balet autorstwa Sashy Waltz, należącej do czołówki najwybitniejszych choreografów tańca współczesnego. Spektakl będzie syntezą muzyki, słowa oraz tańca.

24 czerwca 2012 godz. 17:00 – KIJÓW CENTRUM

Aleksander Głazunow (1865-1936)
Rajmonda 
Teatr Bolszoj w Moskwie

choreografia: Yuri Grigorovich (z wykorzystaniem scen autorstwa Mariusa Petipy i Aleksandra Gorskiego), scenografia: Simon Virsaladze, libretto: Yuri Grigorovic na podstawie scenariusza Lidii Paszkowej według średniowiecznych legend rycerskich

Rajmonda to typowy dla końca XIX stulecia balet –divertissement zakończony apoteozą. Akcja rozgrywa się na Węgrzech, w czasach średniowiecza. Muzyka Głazunowa jest umowną i dość swobodną stylizację folkloru węgierskiego oraz średniowiecznych tańców, nie mającą zbyt wiele wspólnego z rzeczywistym stylem odległej epoki. Stanowi ona dźwiękowe tło dla efektownych ewolucji tanecznych. Ujrzymy na scenie rycerzy, trubadurów, Saracenów, a w ramach apoteozy wieńczącej dzieło, wspaniały turniej rycerski.

O Teatrach:

Teatr Bolszoj to międzynarodowy symbol rosyjskiej kultury, a jego zespół baletowy należy do największych i najdoskonalszych na świecie. Jest powszechnie kojarzony z ogromnym przepychem realizacji scenicznych oraz przede wszystkim niezwykłym kunsztem tancerzy. Repertuar baletu Teatru Bolszoj, zawiera zarówno arcydzieła klasyki, jak i produkcje nowoczesne. Obecny dyrektor artystyczny zespołu baletowego Yuri Burlaka szczególnie ceni dzieła XIX-wieczne, wystawiane w oparciu o oryginalne choreografie.

Ballet de l’Opéra national de Paris, kierowany obecnie przez Brigitte Lefèvre, należy do najdoskonalszych zespołów baletowych. Bogaty i zróżnicowany repertuar teatru stanowią zarówno najwybitniejsze dzieła klasyki baletowej, jak i nowoczesne produkcje, tworzone przez światowej rangi choreografów. Corps de ballet, ze średnią wieku 25 lat, należy do najmłodszych zespołów na świecie. Ballet de l’Opéra national de Paris wystawia w sezonie blisko 180 spektakli, nie tylko w Paryżu i innych miastach Francji, ale także poza granicami kraju.

Teatr Bolshoi
http://www.bolshoi.ru/en/

Opera National de Paris 
http://www.operadeparis.fr/cns11/live/onp/