Przedsmak jesiennej premiery

Sam pomysł napisania „Pastorałki” narodził się w głowie Schillera wiele lat przed I wojną światową, ukształtował się natomiast już w osterwiańskiej Reducie, gdzie przedstawienie było grane (w roli Adama występował Stefan Jaracz). Było to widowisko o charakterze obrzędowo-misteryjnym, mające niewiele wspólnego z popularną tradycją kolędniczą czy jasełkowo-szopkową, wywodzącą się z folkloru ludowego. Schillerowska „Pastorałka” powstała jako spektakl dla inteligencji i artystów. Sam Schiller pisał o nim: „...zdecydowałem się uwypuklić wszystkie momenty misteryjne, a folklor przedstawić, że tak się wyrażę, «na surowo», bez kunsztownych wymysłów i przejaskrawień”.

„Mała Pastorałka” - z tekstem Leona Schillera i graną na żywo muzyką Jana Maklakiewicza – to dla Wrocławskiego Teatru Lalek potrójna inauguracja. Jest to nie tylko premierowa zapowiedź jesiennego przedstawienia, ale także pierwszy spektakl Teatru Piccolo – najmniejszego teatru na świecie. Już wkrótce rozpocznie on cykl spektakli, granych w przepięknej miniaturowej scenografii nawiązującej do tradycji włoskiego teatru salonowego. Będzie to również pierwszy publiczny występ Chóru Wrocławskiego Teatru Lalek – dziecięcej grupy wokalnej, która od kilku miesięcy pracuje pod opieką prof. Ewy Grygar.

Poza wokalistami z dziecięcego Chóru Wrocławskiego Teatru Lalek i aktorami Wrocławskiego Teatru Lalek w przedstawieniu wezmą udział także wokaliści z chóru Cantores Minores Vratislaviensis. Mało tego - specjalnie na potrzeby "Pastorałki" Wrocławski Teatr Lalek powołał do życia własną kapelę folkową – Kwartet Staromiejski.

„Pastorałka” to z całą pewnością sztuka wyjątkowa. Tekst, który powinno poznać każde polskie dziecko - składa się bowiem ze starannie wybranych najpiękniejszych polskich kolęd i pastorałek. Pisząc go, Schiller odwołał się do tego, co w polskiej tradycji piękne i cenne. Potwierdzał to między innymi Czesław Miłosz, który nazywał "Pastorałkę" dziełem równie sięgającym w rdzeń polszczyzny jak "Pan Tadeusz". O związkach „Pastorałki” z polskością mówił zresztą sam Schiller, określając postacie sceniczne "Pastorałki" jako "rzeźby o zapachu chleba" („Muszą więc te rzeźby posiadać zapach wiejskiego chleba. Oto cały sekret” - Leon Schiller).