Przetańczyć z Tobą chcę całą noc

Akcja sztuki rozgrywa się w Nowym Jorku, w czasach współczesnych. W wielkim mieście, powszechna anonimowość, gdzie jedynie dozorca zna mieszkańców swego rejonu. Senga Quinn (Anna Karczmarczyk) jest młodą obiecującą, zawodową tancerką, wygrywającą castingi do musicali i teatrów na Broadwayu, przed którą kariera sceniczna i estradowa stały otworem. Swoje życie podporządkowała tańcu, próbom i perfekcji choreografii... do czasu...

Niestety, uległa wypadkowi komunikacyjnemu i doznała poważnej kontuzji kolana, która pokrzyżowała jej plany zawodowe. Na domiar tego porzuciła swojego narzeczonego i nie chcąc niepokoić swojej cioci, która zaoferowała jej pomoc - okłamuje ją, aby ta jej nie odwiedziła, tłumacząc, że przystąpiła do rehabilitacji i wkrótce wróci do zdrowia. W tym stanie nie pracuje, nie zarabia, a jej szanse na wyzdrowienie i odzyskanie sprawności ruchowej są nikłe.

Niespodziewanie u progu jej drzwi mieszkania pojawił się nieznajomy mężczyzna, sąsiad spod czwórki, który natrętnie i w dziwaczny sposób usilnie prosił ją, aby nauczyła go tańczyć. Ever oczekiwał, iż umiejętność tę opanuje w krótkim czasie. Intratną propozycję, z udawanym oporem, Senga przyjęła. Wkrótce okazało się, że niezwykle lękliwy, choć inteligentny, profesor z Nowojorskiego Instytutu Technologicznego cierpiał na Zespół Aspergera.

Ever Montgomery (Andrzej Andrzejewski) być może - dla widza - w jaskrawy i przerysowany sposób ujawniał i zaznaczał swoje dolegliwości, tiki i fobie, ale wszystkie jego doświadczenia poparte były egzemplifikacją, wiedzą i dowodami naukowymi. Z dużym prawdopodobieństwem, ich losy nigdy by się nie spotkały, gdyby nie inicjatywa Evera, wspomniany dozorca i wzajemne potrzeby.

Senga, być może, z zaciekawieniem i cholerycznie reagowała na brak zaufania i opory Evera podczas lekcji, traktując z niezwykłym humorem, nierzadko obcesowo, uniki mężczyzny przed bodźcami sensorycznymi. Samotny Ever stopniowo przeżywając i oswajając lęk przed nowymi sytuacjami, doświadczał rozwoju nawiązanej relacji, bliskości, odkrywania i akceptacji odmienności, sytuacji intymnej i miłosnej. Zawsze szczery aż do bólu, nieodczuwający norm i konwenansów społecznych, niechętny do spojrzenia w twarz i nawiązania kontaktu wzrokowego, jako dorosły nadal tkwił w normach i zakazach wychowawczych narzuconych przez rodziców.

W tej historii nauki tańca zobaczyłam nie tylko aktorów i ich wspaniałą grę, symbolicznie zakrapianą alkoholem dla courage'u i przeplataną świetnie dobraną (amerykańską) oprawą muzyczną. To sztuka wrażliwa, głęboka, utrzymującą widza w napięciu i oczekiwaniu na przebieg akcji, choć z drugiej strony serwująca zabawne dialogi i pikantne, odważne riposty.

Zrozumiałam, że poprzez sztukę pokazano biografię każdego człowieka stopniowo odkrywającego swoją indywidualność, odrębność, odmienność, marzenia, sukcesy, porażki i kryzysy, świat wartości, złudzeń i poszukiwania sensu życia. Z pewnością każdy widz znajdzie w sztuce wątki własnej historii i zachętę do świeżego spojrzenia i odkrywania na nowo siebie i otoczenia.

Samotny taniec (życia) nie jest tym samym co taniec we dwoje. Jedynie dojrzałe i odpowiedzialne osoby rozumieją, że „do tanga trzeba dwojga" – o czym przypomina nam ponadczasowy hit Budki Suflera.
__

Obsada aktorska
Ever Montgomery: Andrzej Andrzejewski
Senga Quinn: Anna Karczmarczyk
Realizatorzy
Tłumaczenie: Bogusława Plisz-Góral
Reżyser i oprawa muzyczna: Michał Staszczak
Scenografia: Karolina Bramowicz
Choreografia: Ewelina Adamska-Porczyk
Reżyser światła: Maciej Iwańczyk
Asystent reżysera: Elżbieta Kozak
Premiera sztuki odbyła się w dn. 27.04.2024 r. i nadal przyciąga widzów.
Czas trwania występu - ok. 1 godz. 40 min. Polecam widzom od 16. r.ż.
Kolejne terminy realizacji sztuki: 19, 20.03.br., 11, 12, 13.04.br., 10.05.br. od 19:30, Scena Kameralna Teatru Kwadrat w Warszawie.