Raz genialnie, a raz banalnie
10. Festiwal Prapremier w BydgoszczyImpreza minęła półmetek. Od początku dobre spektakle przeplatają się z pokazami niższych lotów. O inauguracyjnej, i nie tylko naszym zdaniem rewelacyjnej "Naszej klasie" oraz budzących mieszane uczucia "Sierotach" już pisaliśmy. Trzeci dzień festiwalu przyniósł znów prawdziwą rewelację - "Żywoty świętych osiedlowych" wrocławskiego Teatru Ad Spectatores. Był to wyreżyserowany i świetnie zagrany przez Agatę Kucińską spektakl lalkowy oparty na podstawie książki Lidii Amejko
Każdy z nas może zostać świętym
Artystka w nietypowy, ale brawurowy sposób, raz grając na scenie, a raz dyrygując małymi lalkami, opowiada historie kilku mieszkańców bloku. Pozornie niczym nie różniących się od tysięcy innych mieszkańców polskich osiedli, a jednak w każdej można znaleźć pierwiastki "świętości". I na nich skupiła się Agata Kucińska, tworząc tym samym widowisko magiczne, wesołe, ale i refleksyjne i przede wszystkim spójne w każdym calu. Całość uzupełniła grana na żywo muzyka Sambora Dudzińskiego. To też był jasny punkt przedstawienia.
Zwykła proza życia
Natomiast wtorek przyniósł bydgoskim teatromanom "Kaskadę" [na zdjęciu], przedstawienie łódzkiego Teatru im. Stefana Jaracza. Widowisko, oparte na grotesce izraelskiego dramaturga, okazało się jednak niewypałem, tracącą banałem analizą rozpadu 30-letniego małżeństwa. Efekt? Początkowo niezłe dialogi pary skłóconych małżonków stopniowo zamieniły się w prezentację nudnej i typowej prozy życia - zdrady i agresji. Na oklaski zasłużył za to Mariusz Saniternik. Odegrana przez niego postać Jona Popocha, pragnącego uwolnić się męża, okazała się godna uwagi. Była właściwie jedynym plusem tego spektaklu.
Wczoraj wieczorem widzowie obejrzeli jeszcze "Tęczową trybunę 2012" Teatru Polskiego z Wrocławia. To jednak nie koniec. Festiwal Prapremier minął dopiero półmetek, a w jego programie są jeszcze cztery spektakle.
