RELACJE. V Międzypokoleniowe Spotkania Teatralne
V Międzypokoleniowe Spotkania Teatralne RELACJE - nabórZapraszamy do udziału w V edycji RELACJI – ogólnopolskiego festiwalu teatralnego, którego oś stanowi konkurs na najlepszy spektakl międzypokoleniowy dla teatrów amatorskich. Interesują nas zespoły tworzone przez reprezentantów różnych pokoleń lub te podejmujące w swoich realizacjach scenicznych zagadnienie międzypokoleniowości. Nabór trwa do 20 lipca.
Od początku RELACJOM towarzyszy temat przewodni. W pierwszej edycji były to punkty wspólne, w drugiej – nieuchronność konfliktu i negocjacja wspólnych korzyści, w trzeciej skupiliśmy się na kontynuacji dzieła i tradycji, natomiast czwarta to spojrzenie na styl późny w kulturze. Każdorazowo inspirację stanowiły różnorodne teksty kultury.
W tym roku naszą uważność skierowaliśmy w stronę „dziecięcej naiwności" i eseju Stanisława Barańczaka. Dotyczy on Adama Ważyka, który publikując 21 sierpnia 1955 roku „Poemat dla dorosłych" wywołał największy skandal literacki PRL–u.
"Na tle tego rozdwojenia, oddzielenia „dziecięcej" i „dorosłej" perspektywy „Poemat dla dorosłych" uderza jako swoista anomalia. Ważyk, jeden z pierwszych wybitniejszych „odwilżowców", już w roku 1955 doprowadza do jedynej w swoim rodzaju kombinacji obu ujęć: zarówno tematyka poematu jak i sposób traktowania czytelnika odwoływały się do kategorii „dorosłości", jednakże cały rewelatorski efekt poznawczo-artystyczny utworu możliwy był dzięki zastosowaniu „dziecięcej" optyki poetyckiej. (...) Ale co należy rozumieć przez „dziecięcą optykę"? Muszę się od razu zastrzec, że określenie to jest skrótowe i umowne: w sensie, w jakim stosowane jest w tym szkicu, oznacza nie tyle sposób widzenia związany dosłownie z osobą dziecka w roli narratora, ile, ogólniej, takie widzenie obiektu, jakby oglądało się go po raz pierwszy.
Ale jednak paradoks stanowił naprawdę zaskoczenie, osobą, która go obserwuje i uświadamia sobie, musiało stać się dziecko – czy, mówiąc ściślej, ktoś może i dorosły, ale przyjmujący dziecięcą perspektywę widzenia. Perspektywę kogoś, kto bierze – z dziecięcą naiwnością – na serio zapewnienia o „nowości" budowanego świata i kto - z dziecięcą spontanicznością sądu – odkrywa rozdźwięk między deklaracjami a rzeczywistością."
(Stanisław Barańczak, "Dziecięca naiwność" (Adam Ważyk: „Poemat dla dorosłych"), w: tegoż, "Tablica z Macondo. Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze", Kraków 2018, s. 61-93.)
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Zadanie zostało dofinansowane ze środków budżetu Powiatu Stalowowolskiego.
