Roberto Skolmowski (1957)

W 1981 ukończył studia na Wydziale Lalkarskim wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, a w 1988 studia na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.

Zadebiutował 22 listopada 1981 jako asystent reżysera i rolą Chłopa w scenicznej adaptacji Józefa Jasielskiego, sztuki Ivo Brešana „Przedstawienie "Hamleta" we wsi Głucha Dolna" w Teatrze Dramatycznym w Legnicy.
30 kwietnia 1983 asystował Jerzemu Jarockiemu przy realizacji premiery „Życie jest snem" Pedro Calderona de la Barki w Starym Teatrze w Krakowie.

Pierwszą operę samodzielnie wyreżyserował w Operze Śląskiej w Bytomiu. Było to „Rigoletto" Giuseppe Verdiego, które miało premierę 25 kwietnia 1987 i od tego czasu zasłynął oryginalnymi realizacjami widowisk operowych, teatralnych i filmowych. Wśród jego inscenizacji teatralnych z udziałem setek wykonawców znalazła się np. „Carmina Burana" C. Orffa, która w 2009 roku zebrała cztery najważniejsze Złote Maski (m.in. za scenariusz, reżyserię i inscenizację). Specjalizuje się w wielkich widowiskach – jest autorem największej w dziejach inscenizacji opery „Straszny dwór" S. Moniuszki wykonanej we wrocławskiej Hali Stulecia i uznanej za „Najwybitniejszą Inscenizację Roku 2001".

Trzy lata później stworzył dla Opery we Lwowie pierwszą w powojennych dziejach realizację tego dzieła wykonaną w języku polskim przez artystów ukraińskich z okazji Roku Polskiego na Ukrainie. Jego monumentalne superprodukcje przygotowane z wielkim rozmachem i z użyciem nowych technologii multimedialnych i telewizyjnych obejrzało w Polsce, Niemczech i Austrii, setki tysięcy widzów. Z wiekim powodzeniem reżyseruje musicale, operetki i komedie muzyczne. Jest autorem parudziesięciu inscenizowanych koncertów i gali.

W latach 1993–1994 obejmował stanowisko kierownika artystycznego Opery Wrocławskiej. Wówczas założył Scenę Kameralną Opery Wrocławskiej w Szczawnie Zdroju, z której następnie powstała Śląska Opera Kameralna. Tu właśnie realizował program małych, kameralnych inscenizacji operowych, które cieszyły się wielką popularnością.

W roku 2002 powołał do życia Letni Festiwal Muzyczny „Musica sacra Musica profana" w Długiej Goślinie. Festiwal istnieje do dzisiaj.
W ciągu 35 lat stworzył blisko 100 produkcji teatralnych, operowych, filmowych i telewizyjnych, inscenizowanych koncertów i eventów.

Za czasów jego dyrekcji (2007–2011) Wrocławski Teatr Lalek zrealizował 53 premiery i stał się atrakcyjnym miejscem na mapie kulturalnej miasta, odwiedzanym przez ponad 100 tysięcy widzów rocznie. Zapraszał do współpracy wybitnych artystów polskiej sceny teatralnej. Jako pierwszy we Wrocławiu Wrocławski Teatr Lalek grał systematycznie przedstawienia dla 2 i 3 letnich widzów oraz uruchomił niemal nieznany w Polsce „Teatr Papierowy".

Jego „Bajkobus", czyli objazdowa, nowocześnie wyposażona scena teatralna – umieszczona na platformie samochodowej i będąca precyzyjną kopią neobarokowego gmachu Teatru Lalek we Wrocławiu – została uznana za Najważniejsze Teatralne Wydarzenie Artystyczne Roku 2009 i ogłoszona przez „Gazetę Wyborczą" - Fajerwerkiem Roku. Odmienił sposób postrzegania teatru lalek, jako skierowanego wyłącznie do młodego widza. Przedsięwzięcia artysty wykraczały poza tradycyjne ramy teatru lalkowego. Poszukiwał dla spektakli niekonwencjonalnych przestrzeni. Pierwsza w Polsce ( jedna z 7 na świecie) stała scena teatralna w „Galerii Renoma". Znany jest z realizacji interdyscyplinarnych projektów kulturalno- edukacyjnych. Zainicjował we Wrocławskim Teatrze Lalek profesjonalną działalność wydawniczą – m.in. doprowadził do pierwszego w dziejach polskiego wydania arcydzieła „Statek błaznów" Sebastiana Branta. Jedną z jego inicjatyw było przywrócenie do życia Ogrodu Staromiejskiego we Wrocławiu oraz powołanie jedynej w Europie stałej Sceny na Wodzie (i w wodzie) we wrocławskim Aquaparku, gdzie zagrano ponad 70 interaktywnych przedstawień, cieszących się fantastyczną popularnością. Za czasów jego dyrekcji Wrocławski Teatr Lalek zrealizował ponad 50 premier a frekwencja w roku 2010 przekroczyła 120 tysięcy widzów.

W roku 2011 otrzymał niezwykłą bezprecedensową propozycję przekształcenia Filharmonii Podlaskiej w Operę i Filharmonię Podlaską – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku, tworząc tym samym od podstaw, zupełnie nową instytucję i projektując jej wielopłaszczyznową działalność w całkowicie nowej formule. W końcowej fazie budowy doprowadził do wyposażenia instytucji w najnowocześniejsze urządzenia oświetleniowe i nagłośnieniowe, które nie zostały przewidziane w pierwotnym projekcie. Ponadto, według jego wskazań i pomysłów powstał projekt studia multimedialnego. Dzięki temu Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku jest obecnie jedną z niewielu instytucji posiadającą możliwość realizowania własnych nagrań telewizyjnych i filmowych, jak i realizacji nagrań i transmisji spektakli na żywo. Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku posiada także – jako jedyna instytucja w Polsce – system COOLUX 2011, umożliwiający realizację dekoracji multimedialnych i wirtualnych.

Wraz ze swoimi współpracownikami stworzył nowoczesny program działań edukacyjnych, wśród których projekt artystyczno-edukacyjny „Korczak" został objęty patronatem Dyrektor Generalnej UNESCO i uhonorowany tytułem Wydarzenia Historycznego 2012. Obecnie, Opera i Filharmonia Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku jest najnowocześniejszym i najprężniej działającym centrum kulturalnym na wschód od Berlina. Dzięki podjętej przez niego nowatorskiej strategii zarządzania, w ciągu pierwszego roku Operę i Filharmonię Podlaską – Europejskie Centrum Sztuki odwiedziła rekordowa liczba ponad dwustu trzech tysięcy osób. I taka ilość widzów stała się regułą przez kolejne trzy lata jego dyrekcji.

Wraz grupą przyjaciół założył Towarzystwo Teatralne we Wrocławiu. Jego celem jest przywracanie polskiej kulturze zapomnianych, nieznanych lub właśnie odkrytych dzieł polskich kompozytorów. 6 dotąd zrealizowanych przedstawień to bezsprzecznie cimelia polskiej literatury muzycznej. A zrealizowanie niedawno odkrytej pierwszej opery St.Moniuszki „Die Schweizerhutte" jest wydarzeniem wielkiej wagi.

Był wykładowcą Akademii Muzycznej w Poznaniu gdzie ze studentami wydz. Wokalno-aktorskiego zrealizował telewizyjną wersję musicalu G.Gershwina „Girl Crazy" oraz premiery „Strasznego dworu", „Dziecka i Czary" oraz „Dyrektora tetru", Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie oraz prowadził wykłady mistrzowskie na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Obecnie prowadzi zajęcia w Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
We wrocławskiej Akademii zrealizował dwukrotnie „Don Giovanniego", Dziecko i czary", „Loterię na mężów" K. Szymanowskiego w oryginalnej wersji. Odzielnymi projektami były prapremiery: „Nowego don Kiszota", „Karmaniola","Ideału" wszystkie te przedstawienia wczesnych dzieł Stanisława Moniuszki zostały sfilmowane i wydane w formie płyt DVD.
W Grudniu 2019 roku miała miejsce światowa prapremiera „Kłótni przez zakład" śpiewogry - żartu scenicznego patrona AM Karola Lipińskiego.

Jest jednym z najbardziej oryginalnych i  cenionych współcześnie menadżerów kultury.

Nagrody i odznaczenia:
1999 - Złota Maska dla najlepszego przedstawienia sezonu w Łodzi - dla "Napoju miłosnego" Donizettiego w Teatrze Wielkim
2000 - Czarna Maska (Łódź) za zawiedzione nadzieje
2002 - Nagroda prezydenta Wrocławia dla wybitnej inscenizacji teatralnej, "Strasznego dworu" w Operze Dolnośląskiej
2004 - Nagroda Tomka, laur Kuriera Lubelskiego dla wydarzenia artystycznego sezonu 2003/04 - za przedstawienie "Strasznego dworu" Moniuszki w Teatrze
2009 - Śląsk - Złota Maska dla najlepszego spektaklu - "Carmina Burana" w Operze Śląskiej oraz Złota Maska za scenariusz, reżyserię i inscenizację
2010 - Hebel 2010 - Nagroda miesięcznika "Szlif" działającego przy XIII Liceum Ogólnokształcącym za wkład w rozwój młodzieży Wrocławia
2013 - Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury w kategorii "najlepszy spektakl" dla przedstawienia "Korczak" z Opery i Filharmonii Podlaskiej
2013 - Medal Komisji Edukacji Narodowej „Za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania".
2020 - Srebrny Krzyż Zasługi