Róbmy miłość, a nie wojnę

Odsłona z podtytułem cz. II: Zakochanie stanowi część programu Róbmy miłość, a nie wojnę!, którego kuratorami są Anna Królica i Adam Kamiński. Publikujemy tekst kuratorski:

„Dis-cursus to pierwotnie czynność biegania tu i tam, to odejścia i powroty, podjęte „kroki", „intrygi". Istotnie, zakochany biega bez ustanku w swej głowie, podejmuje nowe kroki i spiskuje przeciw sobie. Jego dyskurs istnieje jedynie w postaci nagłych wybuchów języka, które zdarzają się mu się w, drobnych przypadkowych okoliczności. Te szczątki dyskursu można nazywać figurami. Słowa tego nie należy rozumieć w sensie retorycznym, lecz raczej w sensie gimnastycznym czy choreograficznym; to gest ciała uchwyconego w działaniu, a nie kontemplowanego w spoczynku: ciała atletów, mówców, posągów: to, co można uchwycić w rozbieganym ciele. Podobnie dzieje się z zakochanym, który został wydany na pastwę swych figur: rzuca się w tym nieco zwariowanym sporcie, wypruwa z siebie żyły niczym atleta, peroruje jak mówca; jest uwięziony w swej roli, skamieniały niby posąg».

Podczas wrześniowej edycji Róbmy miłość, a nie wojnę! bliska jest nam idea podążania za dramaturgią ciała, oddającą w choreografii dyskursy miłosne ze szczególnym zwróceniem uwagi na  te momenty, w których ciała dotknięte są agresją, a intymność przecina się z brutalnością.

Szczególnie zapraszamy  widzów na spektakl Only love is real Pawła Dudusia i Laury Evy Meuris – swoisty „hymn o miłości", pokazanej tym razem przez fizyczną bliskość splecioną z uważnością i intymnością wobec partnera. Ciała prezentowane są tu w malarskich ujęciach, w których porusza i zaskakuje zarazem autentyczność doświadczenia i estetyczne piękno.

Żniwa Polskiego Teatru Tańca – w przeciwieństwie do Only love is real – to propozycja „pełnometrażowa", z piętnastoma tancerzami i wybitnym śpiewakiem Adamem Strugiem.  W pracy nad spektaklem Iwona Pasińska i Igor Gorzkowski wychodzili od historii Odyseusza, Powrotu Odysa Wyspiańskiego i Roku Polskiego Zofii Kossak, który dopełnił kolorytu i przeniósł greckie sceny rodzajowe na polską wieś. Historia rozgrywa się na osi czasu: od wojny trojańskiej aż do powrotu Odysa do oczekującej go latami Penelopy. Mityczna opowieść rozgrywa się zatem  w porządku prowadzącym od wojny do miłości. Rozgrywka Odysa z zalotnikami owocuje „żniwami" zabitych ciał. Przejmujące i wyestetyzowane obrazy pokazują zagładę, po której – na szczęście – jest  też miejsce na happy end – polskie dożynki.

Duet A...B Anny Konjetzky jest krótką historią, rozgrywającą się pomiędzy dwoma podmiotami, wysublimowaną na poziomie ruchu i dźwięku, którą można jednak czytać także abstrakcyjnie.

Dwa pozostałe spektakle wpisują się w porządek wojny, rozwijając tematy przemocy i agresji w szeroko rozumianej choreografii. Poruszenie w choreografii Zofii Noworóljest projektem społecznym i rezultatem ponad dwumiesięcznej pracy warsztatowej grupy kobiet o różnym stopniu sprawności. Ruchem, ciałem i głosem opowiadają w nim o doświadczeniu przemocy związanej z płcią i z niepełnosprawnością.

Inaczej jest w Lighting choreografki Anny Konjetzky. Wraz z polskimi i  i niemieckimi tancerzami oddaje ona napięcie związane ze społecznym niepokojem, które kumuluje się w akcie protestu, ulicznej demonstracji. W niezwykle precyzyjnie skomponowanym układzie choreograficznym artystka ukazuje szaleństwo i niemożność opanowania roznieconego gniewu społecznego – determinację protestujących i frenetyczność ich działań. Szalone tempo choreografii współgra z temperaturą przedstawianych działań. Dramaturgię ruchu w spektaklu uzupełnia muzyka na żywo Sergeja Maingardta i gra światła z ciemnością – pojedyncze snopy światła „patrolują" tańczącą grupę, wzmagając napięcie tanecznych działań.

***

Przypominamy, że poprzez projekt „Róbmy miłość, a nie wojnę! pragniemy mówić o uczuciach i odwołujemy się do refleksji Rolanda Barthesa, którą otwiera on Fragmenty dyskursu miłosnego: dyskurs miłosny jest dzisiaj nadzwyczaj samotny.

Tytuł naszego programu odwołuje się również do pacyfistycznego hasła związanego z marszem pokojowym w 1965 roku przeciwko wojnie Stanów Zjednoczonych z Wietnamem. Hasło to zostało stworzone przez aktywistów, a następnie przejęte przez hipisów. Antymilitarny charakter jest dla nas  istotnym punktem odniesienia, wyrazem prostego pragnienia, aby zamiast wojować, dostrzegać wokół siebie piękno, a jeśli już walczyć, to z własnymi uprzedzeniami wobec Innego.

Wybieramy miłość jako afirmację samego siebie, Innego i sposób na życie. Interesuje nas ona także jako przejaw wolności w decydowaniu o tym, jak chcemy kochać.

Anna Królica & Adam Kamiński".

PROGRAM

2 września (sobota)

godz. 19.00, Duża Scena
Polski Teatr Tańca, Żniwa – chor. Iwona Pasińska, reż. Igor Gorzkowski

3 września (niedziela)

godz. 19.00, Duża Scena
Anna Konjetzky, A...B / Lighting

4 września (poniedziałek)

godz. 18.00, Malarnia
Laura Eva Meuris, Paweł Duduś, Only love is real – liquid act

godz. 19.00, Duża Scena
Anna Konjetzky, A...B / Lighting

godz. 21.00, Duża Scena
Projekt społeczny Poruszenie

Scena Tańca Studio to program regularnej prezentacji najciekawszych spektakli tanecznych z całej Polski, zrealizowanych przez polskich artystów i zespoły lub twórców działających na stałe w Polsce. Cyklicznie przez kilka dni w miesiącu Teatr Studio będzie przestrzenią dedykowaną wyłącznie wydarzeniom tanecznym – w programie znajdą się wydarzenia, pokazujące różnorodność form i stylów tańca współczesnego.