Rocznica śmierci Zygmunta Hubnera

Posiadał dar zjednywania sobie artystycznych osobowości, dzięki czemu zasłynął jako wyjątkowy w powojennej historii polskiego teatru dyrektor. Hübner urodził się 23 marca 1930 w Warszawie, zmarł 12 stycznia 1989 r. Był absolwentem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. W 1952 ukończył Wydział Aktorski, a cztery lata później reżyserię. Jako reżyser zadebiutował w 1956 r., a po czterech latach objął kierownictwo artystyczne Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Zapraszając do współpracy m.in. Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdę, Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobielę uczynił z Wybrzeża najgłośniejszy wówczas z pozawarszawskich teatrów. Podczas sprawowania funkcji szefa Teatru Wybrzeże przez Hübnera, na deskach tego teatru wystawiono m.in. "Smak miodu" Konrada Swinarskiego (z Elżbietą Kępińską i Władysławem Kowalskim), "Kapelusz pełen deszczu" Wajdy (ze Zbigniewem Cybulskim i Mirosławą Dubrawską), "Pierwszy dzień wolności" oraz zdjętych przez cenzurę "Szewców" Witkacego w reż. Hübnera. 

Od 1963 r. Hübner rozpoczął budowanie kolejnej potęgi - Starego Teatru w Krakowie. Przy współpracy wymienionych wcześniej reżyserów oraz Jerzego Jarockiego, Józefa Szajny i Bogdana Hussakowskiego oraz angażowanych do zespołu wybitnych indywidualności aktorskich (m.in. Mirosława Dubrawska, Anna Polony, Anna Seniuk, Jan Nowicki, Marek Walczewski, Jerzy Nowak) uczynił ze Starego pierwszą scenę w kraju. 

Za jego dyrekcji odbyły się w Starym premiery m.in. "Nie-Boskiej komedii", "Fantazego", "Woyzecka" i "Pokojówek". W 1969 r. ingerencje władz w repertuar Starego Teatru zmusiły Hübnera do złożenia dymisji. Przed kolejnym wyzwaniem stanął w 1974 roku, budując nowy zespół Teatru Powszechnego. Zaangażował do niego m.in. tych, z którymi pracował już wcześniej w Gdańsku i Krakowie oraz gwiazdy innych warszawskich teatrów (m.in. Olgierd Łukaszewicz, Bronisław Pawlik, Stanisław Zaczyk) oraz grupę młodzieży (Ewa Dałkowska, Joanna Żółkowska). 

Na otwarcie Powszechnego wystawiano "Sprawę Dantona" w reż. Andrzeja Wajdy. Tam też sam Huebner stworzył swoje najgłośniejsze przedstawienia: "Odpocznij po biegu", "Zemstę", "Lot nad kukułczym gniazdem", "Spiskowców", "Garderobianego", "Z życia glist" i "Medeę". 

Hübner był również cenionym aktorem teatralnym, telewizyjnym i filmowym. Przez wiele lat był dziekanem Wydziału Reżyserii Warszawskiej PWST, stałym felietonistą "Odry" i "Dialogu", autorem kilku książek, autorem dramatu "Ludzie cesarza".