Różne strony osobowości

W sobotę, 29.03. o godzinie 17:00 w sali 306 Biblioteki Uniwersyteckiej przy ul. M. Oczapowskiego 12B odbędzie się spektakl "Duchowa Przypadłość".

Spektakl "Duchowa Przypadłość" przedstawia w formie monologów portret kobiety, zagubionej w społeczeństwie, wśród otaczających ją ludzi, ale także zagubionej w samej sobie, próbującej odnaleźć prawdziwą siebie. Teatr kloszART przedstawił w swoim spektaklu portret kobiety pogrążającej się w depresji. Historia na pozór zarysowana wokół małżeńskiego kryzysu, tak naprawdę pokazuje skutki pozornego szczęścia tworzonego przez pryzmat otoczenia, a nie siebie samego. Wiktoria, główna bohaterka, odkrywa, że jej życie stało się urzeczywistnieniem czegoś fałszywego. Szukając na nowo prawdy, ukojenia i czegoś w rodzaju eliksiru życia (a właściwie eliksiru apetytu na życie), próbuje na nowo poskładać swój świat ze strzępków minionych zdarzeń. Wiktoria próbuje uciec w świat wspomnień i wyobrażeń, kreując rzeczywistość w sobie i wokół siebie, ale to lekarstwo na samotność i wyobcowanie może okazać się jej przekleństwem. Do czego ostatecznie doprowadziło ją to zagubienie i zatracenie własnej osoby?

Spektakl swoją formą i treścią tworzy swoiste studium psychologiczne głównej bohaterki, pogłębioną o analizę ludzkich namiętności, pragnień, obsesji. Pokazał jej różne twarze, a więc różne strony osobowości.

Dzień później, o tej samej godzinie i w tym samym miejscu (30.03., godzina 17:00, sala 306 Biblioteki UWM) odbędzie się z kolei spektakl "Płonąca Kukła".

Spektakl "Płonąca Kukła" oparty jest na dramacie Kerstin Specht. Porusza on tematykę trudnych relacji rodzinnych na wsi w czasach powojennych. Próbuje odpowiedzieć na pytania dotyczące rozbitych rodzin, wpływu jednych relacji międzyludzkich na inne oraz ukazuje podłoża zachowań poszczególnych postaci, kładąc nacisk na tło psychologiczne i biograficzne postaci. Spektakl ukazuje samotność bohaterów, którzy mimo, że tworzą rodzinę, to są jak planety - każde porusza się po swojej własnej orbicie. Mamy tu do czynienia z wszechogarniającą samotnością, z którą każdy z bohaterów próbuje walczyć na swój sposób, budując własny kokon, który ma ich ochronić przed światem.

Realistyczny, niemal naturalistyczny sposób spektaklu porusza, szokuje i pozostawia wśród widzów wiele pytań. Możemy poczuć niemal każdym zmysłem lęki i fobie każdego z bohaterów, wgłębić się w ich doświadczenia i zastanowić się nad tym, jakie brzemię nosimy sami i czy rodzina, która w zamierzeniu ma nas chronić, spełnia tę rolę.