Rozpoczął się festiwal Witkacomania

Witkacomania jest wspólnym przedsięwzięciem Nowego Teatru im. Witkacego, Słupskiego Ośrodka Kultury, Muzeum Pomorza Środkowego, Młodzieżowego Centrum Kultury i Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej. 

W ramach festiwalu odbędą się: 15. Ogólnopolski Konkurs Interpretacji Dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza "Witkacy pod Strzechy", warsztaty portretu prowadzone przez dr. Kazimierza Jałowczyka, warsztaty taneczne inspirowane Regulaminem Firmy Portretowej "St.I. Witkiewicz" oraz pokazy filmów: osnutej na tajemnicy śmierci Witkacego fabuły "Mistyfikacja" w reż. Jacka Koprowicza i dokumentu "Zdziczenie obyczajów pośmiertnych", który opowiada o ekshumacji sprowadzonych do Polski w 1988 r. rzekomych szczątków artysty. 

Podczas festiwalu wystawiona zostanie również premierowa sztuka Nowego Teatru im. Witkacego "Jan Maciej Karol Wścieklica" Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Jacka Buscha. Zaprezentuje się również łódzki Teatr Lalek Arlekin ze spektaklem "Janulka" (na zdjęciu) opartym na dramacie Witkiewicza "Janulka córka Fizdejki" w reż. Doroty Bielskiej. 

W Muzeum Pomorza Środkowego można będzie oglądać część liczącej łącznie 262 pozycje kolekcji porterów wykonanych przez Witkacego.

W festiwalu biorą także udział badacze życia i twórczości artysty - prof. Janusz Degler i prof. Marta Skwara. 

Stanisław Ignacy Witkiewicz Witkacy (1885-1939) był malarzem, fotografem, pisarzem, dramaturgiem i filozofem. W dzieciństwie nie chodził do szkoły. Edukację zapewnił mu ojciec - malarz i krytyk sztuki Stanisław Witkiewicz, który sprowadzał do domu wybitnych korepetytorów, często uniwersyteckich profesorów. 

Maturę zdał eksternistycznie w 1903 r. we Lwowie. Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1914 r. jako rysownik i fotograf wziął udział w wyprawie etnograficznej swojego przyjaciela Bronisława Malinowskiego na Wyspy Triobrandzkie. Po powrocie z wyprawy służył w Cesarskiej Gwardii Przybocznej. W czasie bitwy z Austriakami pod Witoneżem został ranny. Przeżył w Rosji rewolucję październikową, która wywarła ogromny wpływ na jego pesymistyczną w swojej wymowie twórczość literacką.

Pierwsze twórcze próby Witkacy podjął mając 8 lat. W 1910 r. zadebiutował powieścią "622 upadki Bunga, czyli demoniczna kobieta". Do najbardziej znanych dzieł literackich należy dramat "Szewcy", społeczno-obyczajowe studium o polskich charakterze narodowym "Niemyte dusze" oraz powieści "Pożegnanie jesieni" i "Nienasycenie".

18 września 1939 r., dzień po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Polski, Witkacy popełnił samobójstwo w Jeziorach na Polesiu.