Rusza festiwal Ciało/Umysł

Nie zabraknie też polskich tancerzy i choreografów, między innymi wystąpią: Marysia Stokłosa (Prawa Półkula), Grupa Koncentrat (Kra) i Teatru Bretoncaffe & Wytwórnia Teatr (Dion.Is.Us). Wszyscy polscy artyści przedstawią na festiwalu premierowe spektakle. Poza wieczornym repertuarem jak zawsze będą odbywały się warsztaty, a także wystawa fotografii. Większość spektakli jest prezentowana w Centralnym Basenie Artystycznym, który jak wszystko wskazuje ma ambicje stać się "warszawskim domem tańca", również wcześniej tutaj odbywały się dwukrotnie: warszawska noc tańca i święto tańca. 

Utrzymane w nurcie autobiograficznym przedstawienie Dancing for You That one Minute Rolanda Rowińskiego i Edyty Kozak (prezentowane wcześniej podczas warszawskiej nocy tańca jako works in progress ) otworzy festiwal, równocześnie wyznaczając jego kierunek. Edyta Kozak odwołuje się do pamięci indywidualnej, przywołując najważniejsze zdarzenia z historii tańca współczesnego, które równocześnie przekładają się na je osobiste wybory. Między innymi opowiada, dlaczego porzuciła balet na rzecz tańca współczesnego. W jej performansie nie zabraknie przywołań do baletu, przedstawień P. Bausch czy performansów J. Bela. Intrygująco prowadzony jest dialog z widzami - do tego stopnia, że trudno odgadnąć, gdzie kończy się aranżacja, a gdzie zaczyna spontaniczne współdziałanie publiczności z artystką. 

Nieco inaczej wygląda koncept Akrama Khana, który również oscyluje wokół tematu historii I pamięci, metaforycznego rozumianego powrotu do domu, do wspomnień. W Bahok Khan do współpracy zaprosił ośmiu tancerzy, dbając by każdy pochodził z innej części świata i wniósł do spektaklu swoją tradycję i odczuwanie rzeczywistości. Różnorodność doświadczeń zaproszonych do współpracy tancerzy, a także ujawniające się różnice kulturowe podczas wspólnej pracy, doprowadzić miała do stworzenia spektaklu, podejmującego zagadnienia wspólnotowości, a także odwrotnej jej strony czyli różnic, granic wytworzonych podczas procesów socjalizacji w odmiennych kulturach. Czy jednak twórcom udało się wyjść poza dość sloganowo brzmiące hasła i spostrzeżenia, zwracające uwagę, że "jest wiele konfliktów, ale i wiele miłości" - jak mówi na jednej z konferencji prasowych Akram Khan? Co dało zderzenie różnych doświadczeń, wrażliwości i pamięci osobistej tancerzy w spektaklu Bahok? Już za kilka dni będzie można znaleźć odpowiedź na to pytanie. 

Na festiwalu dobrze zapowiada się również blok szwajcarskich przedstawień, wśród których pojawią się Please Oona Project, Romance-S 7273, Speed Cie Linga oraz grupa Alias, która podobnie jak w zeszłorocznym projekcie Velma, do udziału w przedstawieniu O Avesso do Avesso zaprosiła ochotników i amatorów. 

W "bloku szwajcarskim" można wskazać już grupy dobrze znane i lubiane przez polską publiczność. Kilka lat temu (2005 r.) na festiwalu Ciało/Umysł powiła się już grupa 7273, którą tworzą Laurence Yadi i Nicolas Cantillon. Wtedy twórcy zaprezentowali zabawny, a zarazem błyskotliwy spektakl Jak to widzi królik? Również podczas Lubelskich Spotkań Teatrów Tańca można było zobaczyć kolejne przedstawienie 7273 - Climax. Tym razem polskim widzom szwajcarsko-francuska grupa zaproponowała przedstawienie stricte taneczne, ukierunkowane na eksponowanie techniki i czysty taniec, odbywający się w pustej przestrzeni. Takie ustawienie relacji pomiędzy ciałem a przestrzenią spowodowało, że ciało zaczęło funkcjonować jako przestrzenny obiekt. Podkreślona została jego fizyczność, dlatego nie dziwiło skupienie wykonawców przede wszystkim na jej eksplorowaniu. Sam spektakl plasował się pomiędzy formalizmem a abstrakcją. Wcześniej prezentowanego przedstawienia Jak to widzi królik charakter był zupełnie odmienny. Artyści wykorzystali projekcje multimedialne, wprowadzili elementy teatralnej gry, dialogu. Również odwoływali się do wspomnień, do dzieciństwa, uwodzili publiczność i negocjowali z nią nowe wspólne zasady, zarazem grając z jej oczekiwaniami. W Romance-S także powrócą tematy z codzienności zaproszonych twórców. Tematem będzie związek artystów, zarówno ten zawodowy jak i prywatny, a forma jest inspirowana hiszpańskim romansem. 

Spektakl Speed Cie Linga był bodaj najlepszą propozycją na Lubelskich Spotkaniach Teatrów Tańca 2008 roku - tym razem wystawiony zostanie w Warszawie. W przedstawieniu zgodnie z tytułem tematyzowane zostaje wartość prędkości w potocznej codzienności, jak I w materii tańca. Nie zabraknie tutaj błyskotliwych uwag I komentarzy, a przede wszystkim oprócz deliberowania na scenie, widzowie zobaczą również popisy technicznych umiejętności tancerzy. 

Po wielu latach powraca do Polski również Robyn Orlin, niegdyś jej spektakl Nadzy na koźle prezentowany był w Bytomiu podczas Konferencji Tańca Współczesnego. Wówczas Orlin odwoływała się do tradycji Tańca siedmiu zasłon Salome, zarazem dekonstruując go. Wydaje się, że bliskie są jej tematy podejmujące kwestię kobiece. Wtedy choreografka w swoim przedstawieniu komentowała miejsce kobiety w społeczeństwie Afryki Południowej. Tym razem również kobiety znajdą się w centrum zaproszonego do Warszawy spektaklu Although I live insideMy hair will always reach towards the sun . Jak donoszą organizatorzy przedstawienie ma mówić o współpracy białej kobiety urodzonej w Afryce (czy w myśl autobiograficznej zasady organizującej cały festiwal - są to losy samej Orlin?, która - jak mówi - pochodzi z europejskiej rodziny; jest dzieckiem Polki i Litwina, jednak urodziła się już w RPA i tym samym rozpoczyna pierwsze pokolenie afrykańskie) i czarnej kobiety, mieszkającej w Europie - jakkolwiek brzmi to stereotypowo, możemy być pewni, że Robyn Orlin zaskoczy widzów. Bowiem ona zawsze kpiła sobie ze stereotypów i umiejętnie dekonstruowała tradycję. Performance Orlin zamknie, trwający prawie dwa tygodnie festiwal Ciało/Umysł. Jej obecność na festiwalu, to obok spektaklu Akrana Khana jeden z mocniejszych akcentów tego kulturalnego przedsięwzięcia.