Sekrety życia

Dramat jest ilustracją głównej zasady systemu etycznego pisarza, zgodnie, z którą człowieka sądzi się według jego czynów, a co za tym idzie - intencje nie zwalniają od odpowiedzialności. Akcja sztuki intryguje od samego początku - troje bohaterów mających sporo występków na sumieniu trafia po śmierci do dziwnego hotelu będącego czymś w rodzaju przedsionka do piekła.

Z czasem prawda o nich coraz bardziej wychodzi na jaw. Po swej śmierci dwie kobiety i mężczyzna trafiają do dziwnego hotelu. Zostają zamknięci we wspólnym, zamkniętym pokoju, w którym mają przebywać przez całą wieczność i którego nie mogą opuścić. Każde z nich ma na sumieniu grzechy, które doprowadziły ich właśnie w to miejsce.

Jednocześnie mają pełną świadomość, widzą, co dzieje się na ziemi z osobami niegdyś im bliskimi. Dodatkowo muszą jakoś ułożyć swe dalsze "życie" w trójkę, to, że już zawsze będą ze sobą przebywać.

Trzy postaci, które trafiły tu po śmierci: Garcin, Stella i Inez, bezskutecznie starają się ukryć przed sobą sekrety własnego życia. Garcin, który twierdzi, że zginął rozstrzelany za swoje pacyfistyczne poglądy, jest w rzeczywistości tchórzem i dezerterem; Stella, która wyszła za mąż dla pieniędzy, wyznaje pod presją, że własnoręcznie utopiła swoje dziecko - owoc związku z innym mężczyzną; Inez przyznaje się do skłócenia męża z kochanką, w wyniku czego ten popełnił samobójstwo. Bohaterowie nie potrafią wyzwolić się z przeszłości: Stella uwodzi Garcina, Inez próbuje jej przeszkodzić, a Garcin planuje oddać się tej, która dostrzeże w nim bohatera.

Piekielny trójkąt: mężczyzna i dwie kobiety. Każdy z nich ma na sumieniu potworny grzech, który ukrywa. Żaden z nich nie potrafi wyzwolić się z dręczącej przeszłości. Wszyscy zostali zamknięci w jednym pokoju.
__

Jean-Paul Sartre urodził się 21 czerwca 1905 w Paryżu, powieściopisarz, dramaturg, eseista i filozof francuski. Przedstawiciel egzystencjalizmu. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1964, której przyjęcia odmówił.
Sartre był czołowym przedstawicielem egzystencjalizmu ateistycznego. Pod koniec życia odszedł od egzystencjalizmu i rozwinął własną wersję socjologii marksistowskiej.
Jego ostatnim znaczącym dziełem filozoficznym jest napisana w 1960 roku Critique de la raison dialectique, w której starał się stworzyć syntezę egzystencjalizmu z marksizmem.
Jego współpracowniczką i towarzyszką życia była pisarka, feministka i filozofka Simone de Beauvoir.
Zmarł 15 kwietnia 1980 w Paryżu.
__

Andrzej Dopierała urodził się 10 lipca 1957 w Katowicach. Aktor filmowy i teatralny, reżyser teatralny.
W 1980 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. W latach 1980–1982 grał w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, natomiast od 1982 roku jest aktorem Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach.
W 2013 roku był stypendystą Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Prowadzi zajęcia w Szkole Aktorskiej Teatru Śląskiego.
W 1997 roku założył w Katowicach Teatr Bez Sceny.