Siekiera na Boskiej

Głównym wokalistą koncertu jest Tomasz Mars – krakowski artysta, który wraz z reżyserem Łukaszem Czujem i częścią zespołu tworzącego „Siekierę!” w ubiegłym roku zrealizował we Wrocławiu znakomicie przyjęty i nagradzany na festiwalach – spektakl „Leningrad”.

Tym razem proponują oni spektakl oparty na muzyce i tekstach piosenek polskich zespołów punkowych i rockowych z lat 80. i 90. Utwory Siekiery, Dezertera, WC, Sedesu, Rdzy, Honoru, Kultu, Variete, Akuratu -   składają się na opowieść o współczesnej Polsce,  o ceremoniach zapisanych w muzyce punkowej, a także o tańcach tworzących wspólnotę. Widowisko opowiada o buncie, potrzebie wolności, o nienawiści do systemu i establishmentu oraz o ciemnych zakamarkach naszej polskiej duszy. Teksty opisują rzeczywistość w której trwa wieczna wojna. Wojna polsko – polska, która przybiera różne oblicza. Na jej dnie jest nienawiść, gniew. Działaniom zespołu towarzyszą wizualizacje oraz działania performatywne.
Kierownikiem muzycznym projektu jest krakowski kompozytor i muzyk Aleksander Brzeziński.

Po premierze Łukasz Drewniak w „Dzienniku” napisał o spektaklu:
„Spektakl Czuja nie jest nostalgiczny, czterdziestolatkowie nie powinni w nim szukać wspomnień swojej buntowniczej młodości. Agresywne aranżacje kompletnie pozmieniały wiele utworów z tamtych lat, tak że trudno je poznać. Wydobyły słowa piosenek na pierwszy plan, umieściły je w nieoczekiwanym kontekście.
W "Siekierze" ważna jest przede wszystkim muzyka. Światła jak na koncercie, projekcie wideo stylizowane na dawne teledyski Republiki, na próbę schodzi się czwórka sprawnych instrumentalistów i charyzmatyczny wokalista. Tomasz Mars gra trzydziesto-parolatka, który z pomocą muzycznych nowicjuszy próbuje reaktywować swój zespół, wlać w niego nową energię przez współpracę z młodymi. A przy okazji wytłumaczyć im, co to był i jest
(…)
Czuj mówi trafnie o meandrach polskiego buntu. Wie, że jest bunt słuszny i niesłuszny, mądry i głupi. W garażowej muzyce odkładały się zawsze pokłady kumulowanej pokoleniowej agresji wobec świata. Tylko że buntowanie się w latach 80. i 90. to już dwie różne bajki. W wolnej Polsce nie ma i nie było wspólnego wroga. Do buntowniczych piosenek wchodziły ekstremizm polityczny i nietolerancja. Swój protest i złość wyśpiewują teraz rasiści, narodowcy, faszyści, homofoby, lewaki i pacyfiści. Co robią starzy punkowi załoganci? Piją, poszli w biznesy, robią teatr.”

W styczniu „Siekierę” – 22.01.2011 można będzie zobaczyć na macierzystej scenie w Łaźni Nowej.