Spektakle

Program teatralny:

3 listopada godz. 18.00 (Teatr Maska)

Scena Plastyczna KUL

LUSTRO

"To więcej niż odbicie, bardziej potrzeba zajrzenia do wnętrza w sferę emocji, wrażliwości utrwalających silnie piętno obsesji, lęków, fascynacji czy tragicznego losu, które wypełniło krótkie życie Brunona Schulza. Ożywiony obraz przywołujący przeczucia ogarniające tego niepozornego nauczyciela rysunku drohobyckiego gimnazjum pragnie wraz z widzem udać się w tę wędrówkę u której końca jawi się otchłań z niemymi świadkami, których milczenie potęguje dramat człowieka". (Leszek Mądzik)

Reżyseria, scenariusz i scenografia: Leszek Mądzik
Muzyka: Piotr Klimek
Fragment "Samotności" Brunona Schulza - czyta Jerzy Radziwiłowicz
Występują: Udział biorą: Maciej Mazur - Scena Plastyczna KUL, Krzysztof Petkowicz - Scena Plastyczna KUL, Szymon Zygma - Scena Plastyczna KUL, Sławomir Szondelmajer - ASP w Warszawie, Paulina Staniaszek - Warszawskie Centrum Pantomimy, Bartlomiej Ostapczuk - Warszawskie Centrum Pantomimy, Jędrzej Skajster - ASP w Warszawie, Katarzyna Ośko - MSKiPU

3 listopada godz. 20.00 (Klub Life House)

Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards (Włochy)

THE UNDERGROUND: RESPONSE TO DOSTOEVSKY

W każdym z nas tkwi sekretna przestrzeń, cmentarz niespełnionych i kotłujących się marzeń, czynów oraz zachowań. Tak jakby śmierć pojawiła się u naszych drzwi niezapowiedziana. Jak to możliwe, że zawitała do nas i jako zniekształcony cień, próbuje odciągnąć nas od najskrytszych pragnień? Czyżby życie umknęło nam z rąk? Skoro umarliśmy już za życia, czy cokolwiek może przebić się przez wieko naszej trumny? Tu, rozważania Dostojewskiego służą jako broń, użyta przeciwko wszystkiemu, co uniemożliwia przemianę. Fragmenty Notatek z podziemia oraz Braci Karamazow przenikają się, a granice metod teatralnych są testowane i obalane. Analiza ludzkiej mentalności wg Dostojewskiego spotyka się z badaniami sztuk performatywnych w Workcenter. Następuje walka, która daje początek wydarzeniu będącemu komedią i groteską, a Sztuka staje się wehikułem. Czy jesteśmy w stanie wyzbyć się tej siły, która pochłania nas codziennie oraz zmienia kierunek naszego przeznaczenia? Czy możemy zmienić plan, jaki natura wypracowała w nas oraz odrzucić to, co wyuczone, aby odkryć to, co siedzi głęboko w nas, jakby już zdefiniowane, lecz wciąż niespełnione?

Reżyseria: Thomas Richards
Występują: Antonin Chambon, Benoit Chevelle, Bradley High, Guilherme Kirchheim, Jessica Losilla-Hebrail, Sara Montoya, Tara Ostiguy

4 listopada godz. 17.00 (Teatr Maska)

30 LAT WORKCENTER: RETROSPEKTYWA

Spotkanie z Thomasem Richardsem

Podczas konferencji Thomas Richards zabiera widzów w podróż przez poszczególne etapy badań performatywnych prowadzonych w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Przez 30 lat działalności, Workcenter dokumentowało wiele swoich prac performatywnych w decydujących momentach ich realizacji. Retrospektywa, która łączy analizę, projekcję fragmentów filmowych oraz dyskusję, pozwoli publiczności zapoznać się z doświadczeniami Workcenter od chwili jego powstania i najwcześniejszych lat działalności, poświęconej domenie Sztuki jako wehikułu, poprzez okres ekstremalnego otwarcia, w którym intensywnie badano powiązanie na pograniczu sztuki jako wehikułu i teatru. Spotkanie umożliwi zapoznanie się ze współczesnymi opusami performatywnymi Workcenter, ucieleśniającymi bieżące badania, których celem jest nie tylko wnikliwe zbadanie człowieka w działaniu, ale również zwiększenie zakresu metod, w których najistotniejsze aspekty badań dotyczą jednostek, kultur i społeczeństw.

4 listopada godz. 20.00 (Teatr Przedmieście)

Teatr Przedmieście

OSTATNIE ROZDANIE /prapremiera/

W podejrzanej scenerii piwnicznej, gdzieś na zapleczu pracowni krawieckiej stajemy się uczestnikami seansu wspominania. Porywa nas korowód tajemniczych postaci, które stopniowo odkrywają swoją tożsamość. Szum maszyn pracowni wtóruje rozterkom głównego bohatera, który ze skrawków pamięci próbuje na nowo uszyć sens swojego życia.
Spektakl „Ostatnie rozdanie" jest autorską interpretacją wybranych wątków powieści Wiesława Myśliwskiego pod tym samym tytułem. Główny bohater widzi, spotyka, rozmawia z postaciami, które miały mniejszy lub większy wpływ na jego życie, na obecny kształt jego osobowości. Mężczyzna poddaje się tym wspomnieniom, jest ich mimowolnym uczestnikiem, raczej biernym obserwatorem niż aktywnym kreatorem zdarzeń. W jego rozterkach, pytaniach i tęsknotach możemy przejrzeć się jak w lustrze i dostrzec swoją twarz, zadziwioną własnym istnieniem.

Autor: Wiesław Myśliwski
Adaptacja tekstu i reżyseria: Aneta Adamska
Występują: Monika Adamiec, Jakub Adamski, Roman Adamski, Łukasz Lisowski, Paweł Sroka, Maciej Szukała, Kinga Waleń, Lila Wojciak

5 listopada godz. 19.00 (Teatr Maska)

Teatr im. St. I. Witkiewicza

BARABASZ

Jesteśmy uczestnikami misterium, które można zaiste nazwać "teatralnym". Aktorzy korzystają jawnie z ograniczonej do minimum scenicznej maszynerii, przerywając z rozmysłem fabularną ciągłość wydarzeń. Nie opowieść jest tu istotna. Teatralne obrazy, w całej wyrazistości swej metaforyki, podporządkowane są prowadzonym rozważaniom. Rozwijane w poszczególnych sekwencjach kwestie wywołać mają u widza ten rodzaj skupienia, z jakim uczeń pod okiem mistrza oddaje się medytacji... Tym razem jednak przewodnikiem poszukujących jest Barabasz, dlatego postawa ufnego zawierzenia ustępuje sceptycyzmowi i poczuciu obcości właściwym jego naturze. (Ewa Łubieniewska)

Pär Lagerkvist to szwedzki poeta, prozaik i dramatopisarz, który w 1951 roku otrzymał Nagrodę Nobla za powieść „Barabasz". W 1953 powstał ostatni tekst teatralny Lagerkvista "Barabasz", który oparł na materiale swojej powieści. W obu przedstawił historię biblijnego Barabasza, który został uwolniony z więzienia w chwili, kiedy ukrzyżowano Jezusa Chrystusa. Niezwykłość wydarzenia, któremu Barabasz zawdzięcza życie, zaczyna go fascynować, ale nie potrafi uwierzyć i pojąć istoty chrześcijaństwa, czyli głoszonego przez Chrystusa i jego uczniów posłannictwa miłości. To zatem przypowieść o losie człowieka żyjącego w czasach wiary zakwestionowanej, a spragnionego wiary i religii oraz tego, co one ofiarują: całościowego wyjaśnienia i nadania sensu światu.

Autor: Pär Lagerkvist (przekład: Jolanta Szutkiewicz)
Reżyseria: Andrzej Dziuk
Muzyka: Paweł Steczkowski
Scenografia: Rafał Zawistowski
Choreografia: Anita Podkowa
Występują: Krzysztof Najbor, Dorota Ficoń, Adrianna Jerzmanowska, Jaga Siemaszko, Andrzej Bienias, Krzysztof Łakomik, Piotr Łakomik

6 listopada godz. 17.00 (Teatr Przedmieście)

Teatr im. St. I. Witkiewicza

DEMONIZM ZAKOPIAŃSKI

Artykuł St. I. Witkiewicza z 8 października 1919 roku, dedykowany Tymonowi Niesiołowskiemu, ukazał się w „Echu Tatrzańskim", traktuje o swoistym demonizmie „pępka świata", jakim jest Zakopane. Zakopane - miejsce tworzące specyficzny rodzaj artystów, sprzyjające sztuce i artystycznemu przeżywaniu każdej chwili.

Zakopane -„wyrostek robaczkowy" polskiego organizmu.
Co więc dzieje się w tym właśnie mieście z artystą rozmiłowanym w jego atmosferze i dzikości natury tatrzańskiej?
Czym jest owa „zakopianina"?
Czerpiąc z krytycznego artykułu Witkacego, napisanego prawie sto lat temu, powstał spektakl niezwykle aktualny, nawiązujący z przymrużeniem oka do trendów współczesnej kultury popularnej.

DEMONIZM ZAKOPIAŃSKI.

- Jest innym niż wszędzie gdzie indziej.

- Możliwym jest, że żyjąc w tej zaklętej krainie, staczamy się w otchłań. (...)

- Możemy tylko błogosławić siły, które polski organizm obdarzyły takim wyrostkiem robaczkowym (kiszki ślepej), jakim jest Zakopane.

- Demonizm Zakopanego.

- Ale jest to piekielnie przyjemne w swej męczarni

- Mimo całej pozornej nieużyteczności

- Zakopane trwać będzie dalej. (Stanisław Ignacy Witkiewicz)

Scenariusz, scenografia i reżyseria: Andrzej Dziuk
Opracowanie muzyczne – aranżacja: Włodzimierz „Kinior" Kiniorski
Choreografia: Anita Podkowa
Muzyka: Jerzy Chruściński
Występują: Dorota Ficoń, Marek Wrona, Krzysztof Wnuk

6 listopada godz. 19.00 (Teatr Maska)

Teatr Maska

SIOSTRA SIOSTRZE

"Siostra Siostrze" to spektakl inspirowany opowiadaniem ukraińskiej pisarki, poetki, eseistki - Oksany Zabużko, zamieszczonym w książce „Siostro, siostro". Fabuła ukraińskiej „Bajki o kalinowej fujarce" jest zbliżona do „Balladyny". Realizm wsi miesza się z romantycznym uwielbieniem sił nadprzyrodzonych i magii. Dramat dwóch sióstr wychodzi daleko poza codzienne sprzeczki rodzeństwa. Historia zdaje się czerpać pełnymi garściami z wątpliwości, zazdrości i żądz biblijnych braci Kaina i Abla. Ludowe pejzaże stają się pretekstem do pochylenia się nad emocjami piękniejszej z sióstr, jej coraz to bardziej niepokojących pragnień. Biel wykrochmalonych koszul razi mniej niż intensywna czerwień odpustowych korali.

Spektakl inspirowany opowiadaniem: Oksany Zabużko
Scenariusz i reżyseria: Honorata Mierzejewska-Mikosza
Scenografia: Krzysztof Paluch
Muzyka: Iga Eckert
Przygotowanie wokalne: Jurij Pastuszenko
Występują: Ewa Mrówczyńska, Natalia Zduń