Spetakl z duszą
"Żywoty świętych osiedlowych" - reż. Agata Kucińska - Teatr Ad SpectatoresKiedy dowiedziałem się, że Agatka Kucińska bierze się za bary z wyrafinowaną językowo powieścią "Żywoty świętych osiedlowych" Lidii Amejko, próbowałem ją zniechęcić. Okazało się jednak, że ta młoda dama ma większą wyobraźnię ode mnie. To, co zobaczyłem, robi za całe wrocławskie lalki, które są w jakimś idiotycznym kontredansie odwracając się od kwintesencji swojej natury, czyli człowieka, który daje im duszę
Zniechęcałem ją, bo widziałem wcześniej dwie realizacje książki wrocławskiej autorki, które spłaszczały jej poetykę. Lalki tego nie tylko nie robią, a wręcz słowom Lidii Amejko nadają dodatkową siłę. To właśnie jest też moc wyobraźni Agaty.
Dr Kucińska - młody dydaktyk i praktyk w szkole teatralnej - tym, co robi jest bliska szaleństwu idei teatru mgr. Andrzeja Dziedziula, który też prowadził zajęcia ze studentami, a kameralna sala teatralna jego imienia jest przy placu Teatralnym 4. Tylko tyle z tego wynika. Ona, jak on, sama sobie wymyśla lalki i zobaczcie jak pysznie na scenie Teatru Ad Spectatores, z którą jest związana od początku studiów we wrocławskiej szkole teatralnej.
Teraz Agata walczy jeszcze odrobinę z czasem, żeby w ciągu paru sekund zmienić postać z jednej na drugą. Technicznie jest to trudne, bo wymaga przebieranek. "Czarne dziury" wypełnia grana na żywo muzyka Sambora Dudzińskiego. Agata i Sambor zgarnęli worek nagród na V Międzynarodowym Festiwalu Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych "Lalka też Człowiek" w Warszawie. Kucińska dostała najważniejszą od międzynarodowego jury - Grand Prix.
Artystka świadoma jest tego, co robi w każdym calu. Popatrzmy na to, z jaką pieczołowitością kreuje swoją opowieść. Każdemu "świętemu" daje postać, duszę, charakter, szacunek i... wielkość w świętości. Pobłażliwość nasza zaczyna się mieszać ze zdziwieniem, zaskoczenie z zauroczeniem, wzruszenie z podziwem. Bo to jest teatr lalek najwyższej próby. Jednoosobowy. A kto to są owi święci? To Wasi sąsiedzi: emeryt, dziwka, pijak i zwykły szary człowiek. Jak w każdym bloku betonowym.
