Święto ulicy Wilama Horzycy - patrona teatru

- Nawet ci, którzy pracują w okolicznych miejscach, chodzą do pracy przez czterdzieści lat, często nie wiedzą, gdzie znajduje się w Toruniu uliczka Wilama Horzycy. Imię Wilam nie jest popularne, ale na stałe związane z naszym teatrem. Wyciągnęliśmy troszkę zakurzonych rzeczy z magazynu. Zadbaliśmy również o bogaty program dla dzieci, które mogły się odpowiednio ucharakteryzować, a także wziąć udział w warsztatach muzycznych - powiedziała PAP koordynatorka pracy artystycznej, pedagog teatru Marta Lewandowska.

Świętującym towarzyszyła muzyka ze spektakli teatralnych. Ulica Wilama Horzycy, chociaż przylegająca do budynku toruńskiego teatru, nie jest przez nikogo zamieszkana, a także nikt przy niej nie pracuje. Nie ma też numerów. Aktorzy swoją siedzibę mają oficjalnie przy Placu Teatralnym 1, ulicy znajdującej się z drugiej strony budynku.

- Horzyca był największym reżyserem, który pracował w Toruniu. Pochodził z rodziny czeskiej i jego czeskie nazwisko zostało najpierw spolszczone, a potem sam artysta przyjął imię Wilam. Zależy nam na tym, żeby ludzie w Toruniu, ale i całej Polsce usłyszeli, że nie jest ono tożsame z William - podkreślił kierownik zakładu dramatu i teatru UMK w Toruniu dr hab. Artur Duda. Organizatorzy dodają, że chcieliby, aby święto weszło na trwałe do kalendarza imprez kulturalnych odbywających się na toruńskiej Starówce.

- Nie wiemy czy zawsze będzie się ono odbywało w czerwcu czy w innym miesiącu, w środku dnia czy wieczorem, ale wiemy, że chcemy to robić - dodała Lewandowska.

Duda wskazał, że inicjatywa jest przeznaczona również dla tych, którzy jeszcze nigdy nie gościli w murach toruńskiego teatru. - Znaleźlibyśmy i takich. Chcemy im pokazać, że jest to miejsce otwarte, dla wielkiej wyobraźni - uzupełnił.

Zdaniem pełniącego obowiązki dyrektora toruńskiego teatru Andrzeja Churskiego "po tym święcie każdy będzie już wiedział, że ulica Wilama Horzycy znajduje się pomiędzy teatrem a budynkiem Wydziału Filologicznego UMK, jednym z najstarszych obiektów uniwersyteckich w mieście".

- Horzyca kochał teatr, a także pisał o nim. Przed II wojną światową robił już teatr monumentalny, opierający się o polskie, klasyczne teksty, a także najważniejsze światowe dramaty. Próbował też taki teatr robić po wojnie. Wylądował w Toruniu w drugiej połowie lat 40. XX wieku. Były to, jak napisała prof. Lidia Kuchtówna "wielkie dni małej sceny". To określenie bardzo dobrze-charakteryzuje ten okres - powiedział Churski.

Paweł Paszta, który ma najprawdopodobniej objąć niedługo funkcję dyrektora artystycznego teatru w Toruniu, ocenił, że idea "teatru w kontakcie" jest nowym, chociaż zawsze obecnym w teatrze kierunkiem. - Będzie on w najbliższym czasie coraz bardziej podkreślany przez nas. Jest to hasło, które przyświeca mojemu programowi artystycznemu, który zaproponowałem na najbliższe sezony - powiedział PAP Paszta.

Wilam Horzyca urodził się w 1889 roku we Lwowie, a zmarł w 1959 w Warszawie. Był reżyserem i dyrektorem teatrów, pisarzem, tłumaczem, a także krytykiem teatralnym. Przez wielu wskazywany jest, jako jeden z głównym współtwórców Polskiego Teatru Monumentalnego.

Był dyrektorem warszawskiego Teatru im. W. Bogusławskiego w latach 1924-1926, Teatrów Miejskich we Lwowie (1932-1937), Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1945-1948), gdzie zrealizował swoje najważniejsze przedstawienia. Przez kolejne trzy lata szefował Teatrowi Polskiemu w Poznaniu.

Później był zastępcą, a od 1 października 1957 do końca życia dyrektorem Teatru Narodowego w Warszawie. W 1936 roku został odznaczonym Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność dziennikarsko-publicystyczną.