Szczegółowy program Festiwalu

5 maja 2010 (środa) godz. 19.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
Eugène Ionesco
KRÓL UMIERA
Teatr Banialuka w Bielsku-Białej
Nagroda Artystyczna ZŁOTA MASKA Marszałka Woj. Śląskiego za rok 2009 
w kategorii: Przedstawienie Roku

„Król umiera” to traktakt o człowieku, jego wielkości i upadku, pogrążeniu się we władzy, dającej złudne poczucie nieprzemijalności. Moment rozbicia tej ułudy, nieuchronność degradacji umysłu i ciała, interesują twórcę szczególnie. 

W spektaklu wywołuje obraz Króla – Tyrana, ucieleśnionego przez ogromną lalkę, której postać daje wyobrażenie absolutu władcy. I zderzając tę figurę olbrzyma z postacią aktora, jego alter ego, pokazuje nieuchronny proces przechodzenia z życia w śmierć, schyłek Władcy i jednocześnie schyłek Człowieka. Z obrazu kolejnych stadiów rozpadu osobowości i fizyczności tyrana wyłania się głęboki wymiar etyczny – marności wszelkich doczesnych atrybutów wobec obnażającej istotę ludzką śmiertelności. 
 
Więcej: www.banialuka.pl 
Ceny biletów: norm. 35 zł / ulg. 25 zł 
 
6 maja 2010 (czwartek) godz. 19.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
SKRAWKI
wg „Otella” Williama Szekspira oraz tekstów własnych
Teatr Malabar Hotel w Białymstoku
 
„Skrawki” to spektakl o obsesjach i namiętnościach, w którym tekst Szekspira w klasycznym tłumaczeniu Józefa Paszkowskiego stanowi punkt wyjścia do snucia współczesnej refleksji o miłości, która może budować i niszczyć. To spektakl opowiedziany za pomocą masek, aktorów oraz gry z przestrzenią i dźwiękiem. Klasyczny tekst służy tu budowaniu nowoczesnego teatru ożywionej formy.
 
Spektakl zrealizowano w ramach Stypendium Młoda Polska, ufundowanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej.
 
Ceny biletów: norm. 30 zł / ulg. 20 zł
 
7 maja 2010 (piątek) 
 - godz. 19.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
Tadeusz Słobodzianek
MERLIN – INNA HISTORIA
Laboratorium Dramatu w Warszawie
 
Merlin, syn Szatana oddany w służbę Bogu, postanawia stworzyć w Brytanii królestwo doskonałe. Władcą zostaje Artur, który powołuje Zakon Okrągłego Stołu i wysyła swych rycerzy na poszukiwania relikwii świętego Graala. Wyprawa okazuje się bezskuteczna, a rycerze wracają do zamku Camelot – każdy zarażony innym grzechem głównym – i kierują kopie przeciw sobie. Brytania spływa krwią. 
 
„Merlin – inna historia” Tadeusza Słobodzianka jest przypowieścią o zdradzonym przymierzu i upadku wiary w powszechną szczęśliwość. Spektakl słowackiego reżysera Ondreja Spišáka nie próbuje olśniewać widzów monumentalnymi instalacjami i nie posiłkuje się projekcjami wideo. Światy stwarzają tu aktorzy, odwołując do wyobraźni i inteligencji publiczności, jak w teatrze jarmarcznym czy kuglarskich sztuczkach komedii dell’arte. 
 
Więcej: www.tat.pl 
Ceny biletów: norm. 40 zł / ulg. 30 zł
 

- godz. 21.30 – scena: plac Krakowski w Gliwicach
DOPPELGÄNGER. HERMETISCHES THEATERKABINETT II
Teatr Novogo Fronta (Czechy)
 
Spektakl jest alegoryczną wizją biblijnej historii stworzenia Adama i Lilith, zwanej „pierwszą Ewą” (hebr. Khava HaRishona). Jej nieokiełznany temperament położył się cieniem na wspólnym życiu pierwszej ludzkiej pary. Ostatecznie Lilith uciekła z raju wraz z trzema aniołami o imionach Sanvai, Sansavai i Semangel, a jej miejsce zajęła Ewa, stworzona z Adamowego żebra.
 
Teatr Novogo Fronta opowiada tę historię, ale nie tylko: w spektaklu jest też miejsce dla proroczych wizji Jeremiasza i znaków zapowiadających nadejście Mesjasza, dzięki któremu biblijny Adam znalazł powrotną drogę do Stwórcy.
 
Więcej: www.tnf.cz 
 Wstęp wolny!
 
8 maja 2010 (sobota) 
- godz. 16.00 – Scena Bajka – Kino Amok (mała sala)
TEATR ÓSMEGO DNIA
Projekcja filmu dokumentalnego w reż. Joanny Helander i Bio Persson, Szwecja 1992 (76’)
 
Autorzy filmu – Joanna Helander oraz Bo Persson – towarzyszyli legendarnemu polskiemu Teatrowi Ósmego Dnia w okresie przed, w trakcie i po przewrocie w Europie Wschodniej. Dokumentowali losy Ósemek również w trakcie ich długiego pobytu za granicą. Kilku członków zespołu opuściło Polskę, kontynuując swą pracę w Europie Zachodniej. Podróżując z kraju do kraju, często w poczuciu osamotnienia i wygnania, nadal podejmowali dyskusję o kondycji człowieka i o wolności. Film pokazuje również niekończące się próby zdobycia wizy i wyjazdu z kraju pozostałych w Polsce aktorów. Jest to również opowieść o wielkiej przyjaźni łączącej do dziś poznańskie Ósemki.
 
Film pokazano na festiwalach filmowych w dwudziestu pięciu krajach, był on ze strony szwedzkiej nominowany do nagrody Oscara i Europejskiej nagrody Felix, otrzymał Nagrodę Specjalną Obrony Praw Człowieka w Pernu w Estonii.
 
Bilety wstępu: 2 zł
 
- godz. 17.00 – scena: przy Nowym Świecie
Antoine Rault
DIABEŁ W PURPURZE
Teatr Scena Prezentacje w Warszawie

W 1658 roku Mazarin, pierwszy minister za rządów regentki Anny Austriaczki, sprawuje władzę absolutną we Francji. Świadomy, że jest śmiertelnie chory, doprowadza do końca edukację chrześniaka, młodego Ludwika XIV, realizując swój ostatni polityczny majstersztyk. Za pomocą zręcznych zabiegów dyplomatycznych, w których jest niedościgłym mistrzem, Mazarin negocjuje traktat pokojowy między Francją a Hiszpanią za cenę małżeństwa między Ludwikiem XIV a hiszpańską infantką, Marią Teresą. Po drodze musi usunąć Marię Mancini, własną siostrzenicę, która zdobyła serce młodego króla i może zrujnować wielkie plany kardynała...
 
Więcej: www.teatrprezentacje.pl
Ceny biletów: norm. 60 zł / ulg. 50 zł

-godz. 20.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
PARANOICY I PSZCZELARZE
Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu
 
Autorskie widowisko „Ósemek”, legendy polskiego teatru alternatywnego, to dokumentalna opowieść o współczesnej Polsce, w której funkcjonują dwa zupełnie różne sposoby artykułowania tych samych zjawisk. Z jednej strony padają hasła z punktu widzenia współczesnej Europy archaiczne: naród, historia, ksenofobia, z drugiej – toczy się życie tzw. zwykłych zjadaczy chleba, którzy codziennie pchają pod górę swój kamień. W przedstawieniu wykorzystano fragmenty reportaży „Jestem przeciętnym Polakiem” Moniki Redzisz oraz „Zdzichu, nie rób wstydu” Grzegorza Sroczyńskiego, teksty prasowe i wypowiedzi osób publicznych.
 
Więcej: www.osmego.art.pl 
Ceny biletów: norm. 35 zł / ulg. 25 zł
 
9 maja 2010 (niedziela) 
 -godz. 12.00 - Park Chopina w Gliwicach
NAUTRILUS ZUM  
Divadlo Kvelb (Czechy)
 
Teatr Kvelb został założony w 1997 roku. Tworzy go siedem osób: aktorów, muzyków, reżyserów, malarzy i techników. Kvelb nie zajmuje się jednym określonym gatunkiem, często pracuje z lalkami, eksperymentuje z tańcem, językiem ciała, czerpie z różnych zasobów kultury. Do teatralnej zabawy często zaprasza publiczność.
 
„Nautrilus ZUM” to „mobilne” przedstawienie uliczne wykorzystuje gigantyczny trójkołowy rower wyposażony w prysznic, łazienkę, kuchnię, a także w pełni zelektryfikowany. Opowiada o siedmiu naukowcach w podróży badawczej, która ma wykazać, czy nasze miasto jest miejscem możliwym do zamieszkania. Napotykają na rozliczne trudności, na szczęście towarzyszy im doświadczony przewodnik Joe... 
 
Więcej: www.kvelb.com/index.php
 Wstęp wolny
 
-godz. 17.00 - Park Chopina w Gliwicach
ČERNÁ RODINKA 
Divadlo Kvelb (Czechy)
 
Pewna zwariowana rodzinka znajduje się w nieznanym im mieście – i musi sobie poradzić z tą niespodziewaną sytuacją. Niesforny dziadek, nad wiek wyrośnięte dziecko, lekkomyślna wdowa i zniedołężniała stara matka w odświętnym ubraniu wędrują ulicami miasta, wprowadzając sporo zamieszania i prowokując zaskakujące wydarzenia.

Więcej: www.kvelb.com/index.php
Wstęp wolny
 
- godz. 19.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
UTWÓR SENTYMENTALNY NA CZTERECH AKTORÓW
Teatr Montownia w Warszawie
 
W zamkniętej przestrzeni podwórka opowiadane są historie lokatorów kamienicy: Kloszarda, Łowcy Szczurów, Pana Przygody i Pana Nikt. Zwyczajne-niezwyczajne losy czterech panów krzyżują się i splatają w tragikomicznym finale, a ich słodko-gorzkie perypetie sumują się w wypowiedź o pochwale świata i jego tajemnic. 

Historie opowiadane są bez słów – za pomocą ciała, gestu oraz kartonu, sznurka, bambusowych drążków i oczywiście muzyki. Świat stworzony na scenie to papierowa rzeczywistość ze snu, bez komputerów, nowoczesnej techniki, ale niemniej skomplikowana i zaskakująca precyzyjną strukturą.
 
Więcej: www.teatrmontownia.pl 
 Ceny biletów: norm. 40 zł / ulg. 30 zł
 
 10 maja 2010 (poniedziałek) 
 - godz. 17.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 Ożywienie mitu „Kartoteka. Rekonstrukcja” (10’) – I relacja z obchodów 50-lecia prapremiery „Kartoteki” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie oraz spotkanie z KAZIMIERZEM KUTZEM i ZBIGNIEWEM ZAMACHOWSKIM poprowadzi Maria Dębicz.

 Bilety wstępu: 2 zł
 
- godz. 18.45 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 Projekcja spektaklu Teatru Telewizji „Kartoteka rozrzucona” Tadeusza Różewicza w reż. Kazimierza Kutza z 1998 r. (85’). W rolach głównych: Jerzy Trela (Bohater I) i Krzysztof Globisz (Bohater II).
 
Wybitny reżyser Kazimierz Kutz ogromnie ceni twórczość Tadeusza Różewicza, z którym przyjaźni się od 40 lat. W Teatrze Narodowym w Warszawie zrealizował „Kartotekę” i „Na czworakach”, a w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie – „Spaghetti i miecz”. W Telewizji Polskiej wyreżyserował znakomity spektakl „Do piachu”, który wywołał wiele kontrowersji oraz „Kartotekę rozrzuconą”. W 2001 r. otrzymał nagrodę krytyki im. Boya (przyznawaną za polską sekcję AICT) za twórcze realizacje dramatów Tadeusza Różewicza.
 
"Kartoteka rozrzucona" to rodzaj poetyckiego pamfletu na dzisiejszą polską rzeczywistość, swoisty komentarz Tadeusza Różewicza do zmian, jakie jego zdaniem zaszły w naszym kraju i w mentalności rodaków. Sztuka "przynosi przede wszystkim drastyczny obraz przesilenia w życiu polskim na przełomie lat 80. i 90., obraz, na jaki nikt wcześniej się nie zdobył" - zauważył we wstępie do tomu Zbigniew Majchrowski. O ile w pierwszej "Kartotece" centralnym problemem było obezwładnienie, rozbicie, dezintegracja pokolenia żyjącego w narzuconej mu fikcji, o tyle "Kartoteka" dzisiejsza obrazuje przede wszystkim życie w chaosie. Bujnie rozwijają się bazary, burdele i banki, kwitnie handel granatami i ludzkimi narządami. Kolumny ogłoszeń w gazetach zapełniają ogłoszenia prostytutek oferujących full rozkoszy. Wnuczka Bohatera zakłada konto w Bezpiecznej Kasie Oszczędności, jej chłopak obawia się donosu do Urzędu Skarbowego. Notabene w "Kartotece rozrzuconej" Bohaterów jest dwóch. Bohater I jest zdziecinniałym starcem na wózku inwalidzkim, z przytroczoną do ręki kroplówką. Bohater II, młodszy o dwa pokolenia, jest niezbyt pewny swoich racji i siebie samego - teraz on, podobnie jak tamten sprzed bez mała 40 lat, kładzie się do łóżka i z tej perspektywy, bokiem ustawiony do świata, spogląda na życie i pozostałe "kukły wplątane w tak zwaną akcję". (www.filmpolski.pl)
 
Wstęp wolny (obowiązuje wcześniejszy odbiór wejściówek w kasie teatru)

-godz. 19.30 – scena: przy Nowym Świecie
ZAMACH NA MoCARTA, CZYLI JEŻELI ŚPIEWAĆ, TO NIE INDYWIDUALNIE
Teatr Syrena w Warszawie

Zbigniew Zamachowski wykonuje wybrane piosenki ze swojego repertuaru, od nastrojowych po żartobliwe, autorstwa klasyków: Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, Jonasza Kofty, Wojciecha Młynarskiego; jak również twórców młodszego pokolenia: Tomasza Jachimka, Piotra Bukartyka i swoje własne. Grupa MoCarta przedstawia skecze muzyczne. Co wyniknie ze spotkania wszechstronnie utalentowanego aktora i piosenkarza z kwartetem smyczkowym o ambicjach kabaretu muzycznego? I co w tym gronie robi Wojciech Malajkat? O tym trzeba przekonać się samemu.
 
Więcej: www.teatrsyrena.pl
Czas trwania spektaklu: 2 godz., 15 min., 1 przerwa
Ceny biletów: norm. 80 zł / ulg. 70 zł

 11 maja 2010 (wtorek) 
 - godz. 19.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 „Kartoteka. Rekonstrukcja” (10’) W replice prapremierowej scenografii z 1960 r. w Teatrze Dramatycznym w Warszawie Paweł Miśkiewicz ożywił mit z udziałem Barbary Krafftówny, Adama Ferencego, Władysława Kowalskiego i Krzysztofa Ogłozy oraz odtwórcy głównej roli Bohatera „Kartoteki” z 1960 r. – Józefa Pary. 

Spotkanie z JÓZEFEM PARĄ poprowadzi Paweł Gabara.
Bilety wstępu: 2 zł

- godz. 20.15 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 Projekcja spektaklu Teatru Telewizji „Kartoteka” Tadeusza Różewicza w reż. Konrada Swinarskiego z 1967 r. (85’). W roli głównej: Tadeusz Łomnicki.
 
"Kartoteka" w reżyserii Konrada Swinarskiego uważana jest przez krytykę za klasyczną, niemal wzorcową inscenizację Różewiczowskiego dramatu. Spektakl Swinarskiego wydaje się dziś wyjątkowo wiernym odwzorowaniem świata przedstawionego w sztuce. Jednak w momencie opublikowania "Kartoteki" wcale nie było oczywiste, jak należy ją rozumieć i wystawiać. Zarówno formalnie, jak i treściowo, utwór zdecydowanie odbiegał od tego, co grano w polskich teatrach na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Siła wizji krakowskiego reżysera poraża do dzisiaj. To on pierwszy z taką mocą ukazał tragizm, grozę i ciemność Różewiczowskiego dramatu. Reportażowe, realistyczne "dokrętki" przedstawiające świat wokół domu Bohatera paradoksalnie pogłębiły surrealistyczną aurę, w której toczy się akcja. Akcja zresztą to zbyt dużo powiedziane. "Kartoteka" to bowiem ciąg luźno powiązanych epizodów, w których centrum znajduje się leżący w łóżku Bohater, nazywany przez odwiedzających go ludzi rozmaitymi imionami (czyżby więc uosabiał całe pokolenie?). 
 
Spektakl otwiera scena mierzenia pokoju i łóżka przez dwie anonimowe postacie. Rodzi się sugestia, że to fragment przygotowań do pogrzebu. Kolejne sceny zaś są chaotyczną projekcją wstecz dotyczącą wybranych epizodów z życia Bohatera. To wszakże tylko jeden z możliwych tropów. W dalszej części spektaklu następują spotkania Bohatera z różnymi "gośćmi". Pojawia się kobieta, którą kiedyś porzucił, wychodząc "po papierosy". Inna wypomina mu, że podglądał ją w kąpieli. Wizytę składa mu wyrozumiały Wujek, a także Dziennikarz, zadający dziwne pytania, dotyczące m.in. sensu życia. Pojawiają się nawet rodzice, strofujący Bohatera, by nie bawił się brzydko pod kołdrą; a także Nauczyciel, który urządza mu groteskowy egzamin maturalny. W tej gmatwaninie wspomnień, lęków, wizji i obsesji szamocze się "ja" Bohatera, wspaniale granego przez Tadeusza Łomnickiego. Bohatera szukającego własnej tożsamości, porażonego przez okupacyjny "czas pogardy", rozczarowanego komunistycznym "nowym wspaniałym światem", niemogącego porozumieć się z innym człowiekiem, na próżno próbującego zapełnić puste miejsce po Bogu, który rozpłynął się w niebycie wraz z dymem krematoriów. (TVP/www.filmpolski.pl)
 
Wstęp wolny (obowiązuje wcześniejszy odbiór wejściówek w kasie teatru)

12 maja 2010 (środa) 
 - godz. 19.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 Spotkanie z JANEM PESZKIEM – „Mój Różewicz” poprowadzą red. Ewa Niewiadomska i Krzysztof Korwin Piotrowski
Bilety wstępu: 2 zł
 
- godz. 20.15 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
 Projekcja spektaklu Teatru Telewizji „Kartoteka” Tadeusza Różewicza w reż. Krzysztofa Kieślowskiego z 1979 r. (82’). W roli głównej: Gustaw Holoubek.
 
Spektakl Teatru Telewizji został zrealizowany przez Krzysztofa Kieślowskiego metodą filmową. (…) Sytuacje sceniczne są projekcją wewnętrznych przeżyć, wydarzeń i poglądów Bohatera z różnych okresów jego życia. Bezimienny - a właściwie obdarzony wieloma imionami: Henryk, Wiktor, Staś, Władzio, Wacek... - próbuje "przejrzeć się" w innych, odnaleźć własną tożsamość dzięki postaciom, które do niego przychodzą z przeszłości, ze wspomnień, snu, może podświadomości. Niektóre pochodzą z biografii Bohatera, jak Wuj, Olga, od której 15 lat temu odszedł "po papierosy", czy Tłusta Kobieta, którą namiętnie podglądał jako nastolatek. Inne są najwyraźniej literackimi stereotypami, jak Ojciec i Matka, pozbawieni jakichkolwiek cech indywidualnych, albo Nauczyciel, jakby żywcem wyjęty z Gombrowicza, odpytujący "za co kochamy Chopina". Jeszcze inne wywodzą się z tradycji teatralnej, jak znany od czasów antycznych Chór Starców, tu - "wypożyczony" z klasycznej inscenizacji telewizyjnej Swinarskiego, przemawiający do Bohatera ze stojącego w kącie telewizora. 
 
Sam Bohater, z generacji Kolumbów, który w dniu premiery miał - jak całe pokolenie: rocznik dwudziesty - około czterdziestki, u Kieślowskiego ma 58 lat, "postarzał się" razem ze sztuką. Zmieniła się rzeczywistość wokół niego, warszawskie ulice, nowe osiedla, nowoczesne mieszkania, a przede wszystkim zmienił się on. Na rozterki młodości patrzy z dystansem, po prostu chce leżeć i patrzeć w sufit, skoro już mu wolno. (…) Osaczony przez cienie przeszłości mężczyzna ucieka w sen, w lekturę bzdurnych gazet. Banalne słowa i stereotypy myślowe nie zagłuszają jednak pytań istotnych - dokąd idzie ten "osiłek" już przez 58 lat, czy nie pora wreszcie dać sobie spokój z rozpamiętywaniem przeszłości, dlaczego tak trudno przekazać drugiemu człowiekowi to co najważniejsze, a słowa mądre i piękne brzmią jakoś głupio. (www.filmpolski.pl)
 
Wstęp wolny (obowiązuje wcześniejszy odbiór wejściówek w kasie teatru)
13 maja 2010 (czwartek) godz. 19.00 – scena: Ruiny Teatru Miejskiego
Tadeusz Różewicz
KARTOTEKA

Spektakl ten to jedna z najbardziej oryginalnych inscenizacji klasycznej już sztuki Tadeusza Różewicza. Co ciekawe, młody reżyser z żelazną konsekwencją realizuje wskazówki zapisane przez autora w didaskaliach. Ulica, która w prapremierowej wersji dramatu przechodziła przez pokój i łóżko bohatera, w spektaklu Zadary pochłonęła ten świat całkowicie. Nie ma już żadnego miejsca, które wyznaczałoby centrum rzeczywistości. 
 
Przedstawienie grane jest w całej przestrzeni małej sceny, wśród widzów. Jak w kalejdoskopie – sytuacje sceniczne składają się w kolorowy obrazek, by przy najmniejszej zmianie perspektywy natychmiast się rozsypać i za chwilę ułożyć w nową całość. I tak bez końca. Nie ma początku ani zakończenia, zmieniają się znaczenia, układy i relacje. Nie ma bohatera, albo też wszyscy są bohaterami. To przedstawienie jest swego rodzaju teatralnym jam session, w którym występuje świetnie zestrojony zespół aktorski na czele z Janem Peszkiem. 
 
Więcej: www.wteatrw.pl 
Ceny biletów: norm. 80 zł / ulg. 70 zł - UWAGA! Widownia na scenie bez krzeseł!
 
14 maja 2010 (piątek) 
 - godz. 18.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50-LECIE ŚWIATOWEJ PRAPREMIERY „ŚLUBU” W GLIWICACH
Wykład prof. JERZEGO JAROCKIEGO – „Mój Gombrowicz” ilustrowany fragmentami wideo kilku wersji „Ślubu” Witolda Gombrowicza
 
Dyskusję poprowadzi Krzysztof Korwin Piotrowski z udziałem prof. Krystyny Zachwatowicz i uczestników gliwickiej prapremiery „Ślubu” sprzed 50 lat. 
6 kwietnia 1960 roku w gliwickim teatrze STG, działającym przy Politechnice Śląskiej, odbyła się światowa prapremiera „Ślubu” w reżyserii jednego z najwybitniejszych artystów współczesnych – Jerzego Jarockiego. Scenografię przygotowała absolwentka (obecna profesor) krakowskiej ASP, scenograf teatralny i filmowy – Krystyna Zachwatowicz. Premiera miała miejsce na scenie Kinoteatru X.

Bilety wstępu: 2 zł

- godz. 20.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50-LECIE ŚWIATOWEJ PRAPREMIERY „ŚLUBU” W GLIWICACH
Pokaz spektaklu Teatru Telewizji „Błądzenie” Jerzego Jarockiego w reżyserii autora (120’).

Telewizyjna adaptacja przedstawienia Jerzego Jarockiego Teatru Narodowego w Warszawie. "Błądzenie" jest zbudowane z fragmentów dramatów, prozy i "Dzienników" Witolda Gombrowicza. W mozaice tekstów wykorzystanych przez Jerzego Jarockiego znajdziemy również fragmenty pierwszej niepublikowanej wersji "Operetki" oraz teksty z tomu "Gombrowicz w Europie" zawierającego świadectwa i dokumenty z lat 1963-1969. Jest to rodzaj duchowej biografii autora "Ferdydurke", świadectwo jego zmagań z własną tożsamością, a także swoisty zapis walki pisarza o godne miejsce własnego "ja" pomiędzy ludźmi. Jednocześnie na przykładzie losu Gombrowicza Jerzy Jarocki ukazuje zagadkowość i kruchość każdego życia, tym samym nadając biografii tego autora wymiar uniwersalny. (www.filmpolski.pl)
 
Wstęp wolny (obowiązuje wcześniejszy odbiór wejściówek w kasie teatru).
 
15 maja 2010 (sobota) godz. 11.00 - Scena Bajka – Kino Amok
50 LAT GLIWICKIEJ „KARTOTEKI”
Projekcja kinowej wersji filmu dokumentalnego „GLIWICKIE LATA TADEUSZA RÓŻEWICZA”, scenariusz: Maria Dębicz i Krzysztof Korwin Piotrowski, reżyseria Krzysztof Korwin Piotrowski, produkcja Gliwicki Teatr Muzyczny (64’); sfinansowano ze środków Samorządu Miasta Gliwice. 
 
Po projekcji – spotkanie z laureatem Oscara, ANDRZEJEM WAJDĄ - „Mój teatr” – o Dostojewskim, Wyspiańskim i Różewiczu. Rozmowę poprowadzi Paweł Gabara.
 
Pierwszy dokument o ponad 20 latach (1946-1968), spędzonych przez Tadeusza Różewicza w Gliwicach. Tutaj wybitny poeta i dramaturg napisał setki wierszy, a także poematy i kilka dramatów, m.in.: „Stara kobieta wysiaduje”, „Wyszedł z domu” i „Kartoteka” - jedno z najważniejszych dzieł w polskiej literaturze i w historii europejskiego teatru. W gliwickim teatrze STEP, działającym przy Politechnice Śląskiej, odbyły się światowe prapremiery sztuk Różewicza: „Świadkowie, albo nasza mała stabilizacja” oraz „Spaghetti i miecz”. Tadeusz Różewicz, jego żona Wiesława, syn Kamil, bratanek Paweł Różewicz, a także zagraniczni tłumacze i przyjaciele Różewicza (Vlasta Dvořačkova, Barbara Verdiani, Krisztina Baba, Janina Szarek, ilda Bereska, Irena Lexova, prof. Olav Münzberg). Mówią również o poecie m.in.: Wojciech Pszoniak, Andrzej Wajda, Kazimierz Kutz, Krzysztof Penderecki, Piotr Lachmann i prezydent Gliwic Zygmunt Frankiewicz. Wiersze, fragmenty poematów i wspomnień Różewicza prezentują wybitni aktorzy: Jan Peszek i Jerzy Trela. Sam poeta również czyta kilka swoich wierszy. Wykorzystano też unikalne nagrania archiwalne Gliwic ze zbiorów TVP Katowice oraz stare fotografie z Muzeum w Gliwicach. Kinowa premiera filmu odbyła się 13 listopada 2009 roku w gliwickiej Bajce-Amoku w ramach festiwalu Camera Silesia, a premiera telewizyjna – 28 lutego 2010 r. w TVP 2. 
 
Bilety wstępu: 2 zł
 
30 i 31 maja 2010 (niedziela i poniedziałek) – godz. 19.00 - scena: Ruiny Teatru Miejskiego
 PREMIERA!
DIALOG
projekt teatralny Leszka Mądzika, twórcy Sceny Plastycznej KUL w Lublinie

Leszek Mądzik - Dialog - tak potrzebny dzisiejszemu człowiekowi. Wszechobecna niemożność porozumienia bardzo obecna w naszych relacjach każe nam istnieć obok siebie.
 
Czas zbiera swoje żniwo, a że upływa coraz szybciej to rodzi się obawa, że nigdy siebie nawzajem nie dostrzeżemy. Pozornie budowana wspólnota staje się jedną wielką fikcją. Każdy ma swój świat zamknięty otoczony murem obojętności. Wypełniamy nasze życie budując wieżę pozbawioną uczuć i przyjaźni. Dopiero jej monstrualna konstrukcja i ogrom wywołują lęk i przerażenie, które staje się impulsem refleksji o jej wymowie. Trzeba zwielokrotnienie ujawnionych postaw by lęk i strach uświadomił zaistniały dramat. Okazuje się, że jest to jedyny sposób by przeczuć spiralę zaistniałego konformizmu człowieczej natury. Uświadomiona refleksja topi konstrukcję nieludzkiej wieży. Runie ona pod wpływem wyzwolonego DOBRA, które kryło się pod warstwami skorupy obojętności. To szansa uratowania tego co stanowi o istocie człowieczeństwa.
 
Dramaturgia etiudy i jej język
Przedstawione sceny będą ruchomymi obrazami zmieniającymi się w trakcie spektaklu. Światło jest jednym z głównych bohaterów etiudy. Uniwersalny kosmos, który osadza akcję w każdym miejscu na ziemi rodzi poszczególne sceny. To jego mroku ujawniają się postacie dramatu. Anatomię poszczególnych kadrów buduje plastycznie konstruowana wieża mająca indywidualne cechy poszczególnych uczestników akcji. To dziwne pokoje iluzji szczęścia, których ekspresję i wyraz ujawnia użyta faktura, barwa i przestrzeń. Kinetyka przedmiotów, obiektów, rzeczy potęguje napięcie. Muzyka, wypełnia czas trwania spektaklu. To przez jego dźwięki pojawiające się obrazy dostają misteryjnego wymiaru. Siłę kadrów poszczególnych scen buduje też kostium i maska.  
 
Ceny biletów: norm. 30 zł / ulg. 20 zł 

Wystawa towarzysząca XXI Gliwickim Spotkaniom Teatralnym
 
TEATR ÓSMEGO DNIA
wystawa fotograficzna Joanny Helander 
Scena Bajka – Kino Amok
 
Joanna Helander urodziła się w Rudzie Śląskiej w 1948 r. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1968 r. została skazana na dziesięć miesięcy więzienia za protest przeciwko inwazji krajów Układu Warszawskiego na Czechosłowację. Później, zawieszona w prawach studenta, powróciła do Rudy Śląskiej, skąd w 1971 r. wyemigrowała do Szwecji. Tam ukończyła studium fotografii w Göteborgu.

Jej kontakty z ludźmi kultury zaangażowanymi w opozycję demokratyczną w Polsce uczyniły ją nieoficjalnym ambasadorem polskiej kultury niezależnej i zaowocowały wielkim festiwalem sztuki, teatru i filmu w Szwecji w 1981 roku.
 
„Nie wiem, czy da się zgłębić tajemnice fenomenu, jakim Teatr Ósmego Dnia bez wątpienia jest. Wierność własnej filozofii życiowej, życie na przekór cenzurze politycznej bez względu na cenę, jaką się za to płaci, niepoddawanie się ogólnie rządzącym normom społecznym, jeśli te normy są sprzeczne z własnymi przekonaniami. Ale do tego wiele kłótni, ścierania się poglądów, ciągłego weryfikowania własnych racji. No i olbrzymia porcja zawsze i wszędzie obecnego poczucia humoru. Teatr Ósmego Dnia fotografowałam przez ponad trzy dekady. Przyglądając się moim fotografiom, troszkę zmieniającym się twarzom naszych przyjaciół aktorów w ciągu tych dziesięcioleci, zaryzykowałabym twierdzenie, że mimo wszelkich przeciwności losu mam przed sobą i fotografuję ludzi szczęśliwych.” (Joanna Helander)