Szwajcarskim okiem po angielsku

Tematem spektaklu jest odmrażanie, pierwsze ruchy przełamujące bezruch, pękanie lodu. Aktywacja energii wstrzymanej. Erupcja siły czyszczącej.

Proces rozpoczyna się prawie niezauważalnie. W martwej ciszy. Tafla kruszy się powoli. Puszczający lód ciągnie za sobą to, co zbędne. Stopniowo woda przybiera, łagodnie przechodzi w szemrzące stacatto, żeby wybuchnąć niekontrolowanym chaosem, wirem, gwałtownym prądem, wodospadem. To przeraża, bo ma pozory destrukcji. W efekcie okazuje się jednak warunkiem odrodzenia. Koniecznym i pożądanym. „Kra” to nie jest choreograficzne solo, choć występuje w niej jeden tancerz. To kreacja oparta na ruchu w przestrzeni, świetle i dźwięku, żywy obraz rozciągnięty w czasie. Metoda pracy nad przedstawieniem rozpięta jest pomiędzy drążeniem istoty każdego elementu z osobna a odnajdywaniem ich połączeń.

Taniec, dźwięk i światło są dla nas równie ważne. Przebiegają równolegle i niezależnie, zarazem się przenikając. Dlatego na opiekuna artystycznego projektu wybraliśmy Nicole Seiler, szwajcarską artystkę konsekwentnie od wielu lat penetrującą te dziedziny i ich wzajemne sceniczne powiązania. Ostateczne decyzje artystyczne mają dopiero spiąć wszystkie elementy w wyważoną, ascetyczną i abstrakcyjną całość. Opowieść o pękającej lodowej skorupie. Monumentalne budowle muzyczne islandzkiego kompozytora Jona Leifsa, obserwacje natury oraz doświadczenia zmysłowe służyły nam za inspirację w tworzeniu świata spektaklu. Nawet jeżeli wprost czy dosłownie w nim nie występują.

„W tę mieszankę tańca konceptualnego i stand up comedy wplątany zostaje wątek autobiograficzny, emocjonalnych zmagań performera z samym procesem twórczym: inspiracjami, czy oporem formy, oraz szczypta autoironii. Głównym tematem tego oszczędnego w formie performansu jest funkcjonowanie języka wobec percepcji i produkcji ruchu, niemożność uchwycenia jego specyfiki nazbyt prostymi podziałami i rozmywanie się nawet prostych określeń takich jak: szybko/wolno, które zawsze zależą od kontekstu. Komizm oparty jest na nieprzystawalności dyskursów: performer z doklejonymi sarmackimi wąsami przedstawia kolejne podziały tego, co za chwilę odtańczy.” (Agnieszka Król nowytaniec.pl)

Grupa Artystyczna KONCENTRAT - nie jest teatrem tańca współczesnego; jest „marką”, która firmuje wspólne i indywidualne przedsięwzięcia członków grupy. Wspólnym mianownikiem dla ich działań jest wspólny sposób myślenia o sztuce. KONCENTRAT nie reprezentuje żadnego konkretnego nurtu w sztuce. Szuka własnej drogi, własnych opowieści, własnego języka i intonacji do ich opowiadania. Widz to główna postać w myśleniu KONCENTRATU: chcą zwodzić, prowokować, nudzić, złościć, rozczarowywać, ale i zachwycać. Wywodzą się z teatru współczesnego, zawierającego w sobie teatr dramatyczny, teatr ruchu, taniec współczesny, performance - co kieruje automatycznie punkt skupienia twórczego na prace zawierające w sobie stałą konfrontację z widownią. Drugim bohaterem ich pracy jest wykonawca. Wykonawca to nie tylko „element ludzki”, ale także światło, dźwięk i przestrzeń. Z pietyzmem traktują pracę aktora/tancerza, jak i każdy element znajdujący się na scenie. KONCENTRAT szuka dróg do manipulowania widzem, ale nie wprost, nie tylko przez szok. Nasycają swoją pracę intelektualnym bagażem odniesień, zabawą i prowokacją formalną, ale i pięknem obrazu, perfekcją wykonawstwa i komizmem. Nazwa grupy wyraża wiarę w konieczną intensywność i wagę wszystkich elementów spektaklu, by osiągnąć pełen efekt oddziaływania na widza. Metoda pracy KONCENTRATU: nie narzucają sobie wzajemnie decyzji artystycznych.

Choreografia i taniec: Rafał Dziemidok/ Światło: Ewa Garniec/ Przestrzeń, muzyka: Koncentrat/ Współpraca artystyczna i koncepcyjna: Nicole Seiler/ Produkcja: Stowarzyszenie Praktyków Kultury, Centralny Basen Artystyczny, Ciało/Umysł/ Kierownictwo produkcji: Krystyna Kozioł/ Dofinansowanie: Szwajcarska Fundacja dla Kultury Pro Helvetia, zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego/ Czas trwania: 50 minut/ Spektakl w całości grany w języku angielskim.

Ewa Garniec - rocznik 80. Projektant oświetlenia i przestrzeni teatralnej. Pracuje zarówno z teatrami tańca współczesnego, jak i w teatrach dramatycznych, muzycznych, operowych. Magister Sztuki Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 2004 roku na stałe związana z berlińskim Theater Group TRAVA. W 2005 wzięła udział w Interdyscyplinarnym Laboratorium Dla Choreografów: Jagniątków Move the Mount. Współpracowała z Teatrem Rozmaitości (TR Warszawa), projektując światła do koncertów, wystaw i spektakli. Pracowała jako asystentka Felice Ross. Projektowała światła do spektakli Michała Zadary, Anny Augustynowicz, Pawła Szkotaka, Grzegorza Jarzyny, Pawła Kamzy, Jarosława Tumidajskiego. Od 2005 współtworzy Grupę Artystyczną KONCENTRAT.

Rafał Dziemidok -rocznik 71. Niezależny tancerz, aktor i choreograf. Pracował z Dada von Bzdulow, Gdańskim Teatrem Tańca, Compagnie Yvette Bozsik. Od 1997 roku pracuje niezależnie tworząc sola (Odlot-Przylot, Osobność, Tak, tak, tak, tak, i inne), duety (Duet z Patrycją Kujawską, Sny o wełnianej rzece z Magdaleną Jędrą), i uczestnicząc w projektach z innymi artystami (Plik 01 z Made Inc., Strzałka Czasu z Dorotą Brodowską i Mirosławem Zbrojewiczem, Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń Dada von Bzdulow, 2moreless TRAVA). Jego choreografie pokazywane są na polskich i zagranicznych scenach i festiwalach tańca. Ponadto choreografuje i występuje w teatrze oraz w filmie. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2007 roku. Od 2005 współtworzy Grupę Artystyczną KONCENTRAT.