Tchnąć życie w rękawiczkę
5. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Współczesnych dla Dzieci i Młodzieży Kon-TekstyJak tchnąć życie w rękawiczkę? Jak latać mając za skrzydła walizkę? O tym, że można ożywić praktycznie wszystkie przedmioty codziennego użytku dowiedzieliśmy się podczas spektaklu "Szpak Fryderyk" studentów wrocławskiej PWST, prezentowanego podczas Festiwalu KON-TEKSTY, który od poniedziałku trwa w Poznaniu
W starej kamienicy mieszka dwoje samotnych ludzi: Pani Maier, miłośniczka szczurów oraz Pan Huber, wielbiciel ptaków. Pani przez zamiłowanie swego sąsiada musi codziennie czyścić parapet, pan za każdym razem schodząc do piwnicy, obawia się ataku rozwścieczonych gryzoni, którymi opiekuje się jego sąsiadka. Relacje między lokatorami nie należą do najlepszych. Spór narasta aż do niespodziewanej konfrontacji – wspólnego ratowania szpaka o imieniu Fryderyk.
Drewniana szafa stanowiąca główny element scenografii niczym kalejdoskop przenosi nas do miejsc, w których toczy się akcja. Intensywnie pobudzona wyobraźnia, automatycznie domalowuje tło do każdej ze scen rysowanych słowem i gestem. Każdy, nawet najmniejszy element scenografii ma swoje przeznaczenie. Nie uświadczymy tutaj bezczynnie stojących bibelotów i rekwizytów. Tutaj wszystko ma duszę.
Na pozór niewinna próba ratowania zranionego kroplą deszczu szpaka, okazuje się bodźcem wywołującym lawinę zmian. Pan Huber nagle zauważa to, czego nie chciał, bądź nie potrafił dostrzec wcześniej.
Adresatami spektaklu z pewnością nie są wyłącznie dzieci. Dorosły odkrywając drugie dno historii o szpaku będzie świadkiem przemiany wewnętrznej bohaterów, pęknięcia skorupy obojętności i zgryzoty.
Spektakl ma określony rytm, którego nie zatraca nawet na chwilę, nie pozwalając widzowi na nudę. Dźwięki kontrabasu wydobywane na żywo z instrumentu stopniują napięcie, nadając płynności toczącej się akcji.
Animując przedmioty codziennego użytku, nadając jednej rzeczy kilka form aktorzy pokazują nam swoje dobre przygotowanie warsztatowe. Reżyser zadbał o to by kończący się spektakl nie zostawił widza z niczym. Po powrocie do domu możemy ponowie przeanalizować perypetie bohaterów poszukując umiejętnie ukrytych metafor i nowych znaczeń.
