Teatr absurdu i okrucieństwa wg Sylwestra Biragi

To obraz samotności, wykluczenia, odmienności i wszechobecnej potrzeby miłości.Deportowane na Syberię, Madre ze swoją "córką" Iriną, żyją w zapomnianym domu gdzieś na stepach, po których grasują stada wilków. Zapomniany dom, to nic innego jak obóz koncentracyjny dla osób homoseksualnych i transseksualnych, zesłanych na Syberię za to kim są i jak żyją. Madre i Irina zostały deportowane na Syberię, kilka lat temu. Pani Garbo przyjechała tu dobrowolnie ze swoim mężem oficerem Garbenko - komisarzem rewolucyjnym. Pewnego dnia Pani Garbo odwiedza dom, w którym mieszkają Madre i Irina. Powodem tej wizyty jest to, iż Irina od dwóch miesięcy nie uczęszcza na lekcje gry na pianinie. Podczas wizyty Pani Garbo, która jak się okazuje jest zakochana w Irinie, proponuje wszystkim ucieczkę z Syberii do Chin. Do Chin - raju utraconego z dzieciństwa Garbo, a może ziemi obiecanej? W ucieczce ma pomóc oficer Garbenko Trwają nerwowe przygotowania do wyjazdu. Irina łamie nogę. Ale czy to wszystko mogło się wydarzyć naprawdę w obozie na Syberii?

Spektakl "Pedały" w reżyserii Sylwestra Biragi włącza się w dyskusję społeczną rozpoczętą przez Copiego we Francji w latach 60-tych i 70-tych XX w. Dramaturg, pisarz, rysownik, autor rysunków satyrycznych, żyjący w Paryżu od 1962 roku komentował absurdalności życia codziennego, ukazywał polityczną inercję i konserwatyzm Francji, bulwersował i przekraczał kanony ówczesnej mentalności rysując postać siedzącej kobiety dla znanego pisma Le Nouvel Observateur. Jego kreskówki "Liberett" poruszające tematykę rasowości zostały jednak uznane za zbyt drastyczne.

Copi dystansował się również od instytucjonalnej literatury francuskiej. Jego wyrażnie określone postacie w powieściach i sztukach teatralnych ukazywały karykaturalną plejadę bohaterów z marginesów seksualnej orientacji społecznej . Eva Peron, grana przez transwestytę stała się bohaterką okrutnych żartów dramaturga w sztuce pod tym samym tytułem. Obalając mit argentyńskiej heroiny, Copi naraził się tym samym na ostrą krytykę prawicowych ekstremistów politycznych z Buenos Aires.

Kolejne sztuki, L'Homosexuel ou la difficulte' de s'exprimer"(1971) i "Le Frigo" (1979) to satyryczne przypowieści o pretensjonalności wyższych klas społecznych a homoseksualnym stylem życia oraz izolacji subkultur społecznych o odmiennej orientacji.

Ostatnia sztuka Copi (1988) "Una visite inoportune", niezwykle dowcipna i okrutna w wyrazie, używając nośnika czarnego humoru stała się epitafium na temat własnej śmierci autora. Copi umarł w 1987 roku w Paryżu pokonany przez AIDS.

Copi najbardziej jest znany ze swych reklam telewizyjnych z lat 80-tych XX w. dla wody Perrier, w których występował jako pokojówka przedstawiając produkt z noszalancją wariata, ogłaszając, iż owa woda powoduje słodkie szaleństwo

i skłania by wraz z generałem Puszkinem, jedną z postaci " Pedałów" zanucić : " Guarda che Luna, guarda che mare.."

Wernisaż włoskiego malarza Andrea Renda w Teatrze Druga Strefa w Warszawie.

6 września 2013 odbędzie się wernisaż prac włoskiego malarza Andrea Renda, który osobiście otworzy wystawę w Teatrze Druga Strefa. Stylistyka posągowych postaci w stylu art deco uderza wyrazistością, formą i nieuchwytnym woalem zadumy.

Andrea Renda urodził się w Novara (Włochy) w 1973 roku. Ukończył Art School Felice Casorati oraz odbył staż w Brera Academy of Fine Arts. W swojej twórczości używa różnorodnych technik malarskich i graficznych od ołówka, poprzez akwarelę, do pióra, akrylu, glinek i tynków kreując struktury negatywu i pozytywu. Jako podłoże stosuje również rożnego rodzaju papier wzbogacając ekspresję przekazu.

Od 1990 roku uczestniczy w wystawach zbiorowych i indywidualnych m.in. w Novarze, Mediolanie i Palermo. W Polsce jest to jego pierwsza wystawa. Potrwa do 16 pażdziernika 2013 roku.