Teatr domem dla kultury?

Komuna w swoim pokazie położyła nacisk na ograniczenia, wynikające z niezbędnego do funkcjonowania teatru, związku z ekonomią. Głos narratora- nienaturalny, pedantyczny, trochę zniekształcony, powtarzający klika razy tą samą kwestię, komentował poszczególne „akcje”, czyli działania aktorów, wydobywając z nich sens. Te teksty, oscylujące wokół tandemu teatr- ekonomia, posiadające pierwiastek prawdy i faktycznego buntu zespołu, wywoływały efekt komizmu przez swoją autoironiczność, tani dydaktyzm i ogromny dystans twórców do samych siebie. Działaniom fizycznym aktorów, które opierały się na podnoszeniach, podskokach, zsynchronizowanych marszach, towarzyszyła niepokojąca swoją lekkością i infantylizmem muzyka. Poruszenie wśród widowni wywołały maski- głowy małp, które artyści zakładali podczas komentarza z offu oraz podwieszone pod sufitem doniczki z paprotkami. To postdramatyczne widowisko, mimo swego nacechowania ideologicznego (które posiadają wszystkie projekty Komuny), bawi i sygnalizuje nienachlanie problem przez wspomniany dystans w podejściu do problemu, a także dobry warsztat twórców, wypracowany nie przez szkołę aktorską, a przez doświadczenie sceniczne.

Tuż po pokazie odbyła się dyskusja multimedialna, która zawsze towarzyszy wieczorom z cyklu „Co-2- tygodnie- show” , dotycząca tego samego zagadnienia. O „Teatrze jako domu kultury) dyskutowali Agnieszka Tuszyńska z TR Warszawa (wirtualnie), Łukasz Chotkowski (Teatr Polski Bydgoszcz), Dariusz Mikuła (Teatr Kana) oraz aktor Komuny Otwock i moderator Tomasz Plata. Rozmawiano przede wszystkim o działaniach pozateatralnych, które oferuje teatr (wernisaże, koncerty, odczyty itp.). Zastanawiano się, do kogo są skierowane, jak wpływają na odbiorców, na samych twórców, czy nie przysłaniają właściwej działalności teatru. Zaproszeni goście byli przedstawicielami teatrów, które wychodzą do widza nie tylko przez sam spektakl, ale także przez inne aktywizujące propozycje- od dyskusji począwszy na terapii antynarkotykowej z tancerzem (Teatr Kana) skończywszy. Sporym minusem był brak dyskusyjnej formy, gdyż spotkanie przerodziło się w grzeczną prezentacje poglądów i działań zaproszonych gości. Wieczór zwieńczył koncert muzycznej części Komuny Otwock, noszącej nazwę Kosmos 1999 i zespołu Pink Bazooka. Na afterparty zaprosił dj Szum. 

Myślę, że ten niecodzienny wieczór to wydarzenie ważne w programie Reminiscencji, bo bardzo inspirujące. Komuna przedstawia propozycje, jak kompleksowo można podejść do problemu i jak połączyć efektownie i bezboleśnie praktykę z teorią. Nadal, mimo postępu w tej dziedzinie, brakuje w teatrze takich syntetyzujących inicjatyw, gdzie widz zostaje potraktowany indywidualnie i otrzymuje naraz bogatą ofertę, z której może korzystać w dowolny sposób.

Komuna Otwock / Co-2-tygodnie-show (wersja wyjazdowa)