Teatr jest po to, aby przekraczać granice
Rozmowa z Michałem Majniczem, odtwórcą roli Baala i Mecha w spektaklu “Baal” Bertolda Brechta w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu.Ad Spectatores: Jak wyglądała współpraca między aktorami, a reżyserem? Czy Marek Fiedor pozwala aktorom na współtworzenie przedstawienia, czy też trzyma się konsekwentnie swojej własnej wizji? Michał Majnicz: Praca z nim jest bardzo twórcza. Marek pracuje z aktorem w ten sposób, że daje mu na początku dużą swobodę. Później zbiera wszystkie nasze pomysły i rozwija je w kierunku, który jemu najbardziej odpowiada. Jest reżyserem, który od początku ma ogólną wizję spektaklu. Wie, co chce robić. Dlatego praca z nim idzie stosunkowo szybko i sprawnie; tak też było w przypadku “Baala”. Jestem bardzo zadowolony z tej współpracy. A.S.: Spektakl ma podobno pokazać, że Baal może drzemać w każdym z nas. Czy uważa pan, że możliwa jest identyfikacja widza z tą postacią? M.M.: To zależy od widza. Ja próbowałbym szukać podobieństw i cech wspólnych z Baalem. Myślę, że jakiś aspekt, a jest ich siedem, w nas drzemie. Muszę się zgodzić z tą myślą, że Baal może być w każdym z nas. A.S.: Spektakl ten wywołuje skrajne emocje. Czy nie obawiał się pan przekroczenia granicy moralności, w której na co dzień żyjemy? M.M.: Myślę, że właśnie po to jest teatr, aby te granice cały czas przekraczać. Ja akurat jestem zadowolony z tego, że ludzie często wychodzą z tego przedstawienia. Świadczy to o tym, że ten spektakl uderza w coś tak naszego, ludzkiego. Możemy się tego wstydzić, możemy się z tym nie zgadzać, do czego każdy ma prawo. Jednak trzeba te granice przekraczać. Myślę, że na tym polega funkcja teatru żywego. A.S.: Dziękuje za rozmowę. Michał Majnicz – aktor, ur. 1976 r. w Bytomiu. Absolwent PWST w Krakowie (2002 r.). Związany z Teatrem im. Kochanowskiego w Opolu (od 2002 r.) i Teatrem Polskim we Wrocławiu (od 2007 r.). Laureat Złotej Maski za rolę w przedstawieniu “Baal” w reżyserii Marka Fiedora (2007 r.) Gliwickie Spotkania Teatralne
