Teatr na Open'erze!

„Kabaret warszawski"

Nowy projekt teatralny Krzysztofa Warlikowskiego inspirowany tekstem Johna van Drutena „I'm a Camera" i filmem „Shortbus" Johna Camerona Mitchela. Dwie odległe w czasie rzeczywistości – Niemcy czasów Republiki Weimarskiej, w których władzę stopniowo przejmują faszyści oraz Nowy Jork po 11 września to czasoprzestrzenie nieomal laboratoryjne, w których uwarunkowania historyczne wyzwalają najbardziej poukrywane i wyparte lęki, seksualne i erotyczne fobie i niespełnienia, wywołując ogromne napięcia i prowadząc do wielu kryzysowych sytuacji. W tych dwóch światach przegląda się dzisiejsza Warszawa. Łącząc te dwie czasoprzestrzenie, reżyser stawia pytanie o to, jakie są dziś granice czy ograniczenia wolności. W epoce uniformizacji i opresywnej normalizacji zachowań, częściowo przeprowadzonej „dla wspólnego bezpieczeństwa" prawo jednostki do bycia sobą, do swobodnego wyrażania siebie jest coraz bardziej ograniczone i kwestionowane. Społeczna norma staje się rodzajem więzienia. Ta swoista prohibicja swobodnych zachowań znajduje ujście w przestrzeniach zamkniętych, nieomal podziemnych, gdzie wchodzą tylko wtajemniczeni. Teatr jest taką przestrzenią. Tym razem jednak Warlikowski, znany z tego, że prowokuje widzów do nieustannej rozmowy, dyskusji i debaty, sięga po formę i poetykę kabaretu, w której bezpośredni zwrot do widza i nieustanne łamanie konwencji narzucających czwartą ścianę, należą do podstawowych zasad. Kabaret z zasady jest przestrzenią wolności i trwającego permanentnie porządku karnawału.

„Kabaret warszawski" to zespół Nowego Teatru konfrontujący się z wieloma scenariuszami opresji. Spektakl portretuje grupę artystów, dla których sztuka jest głównym sensem działania. Ale sztuka nie odwdzięcza się. Przeciwnie, gubi poświęcających się jej artystów, umożliwiając życie zarazem je uniemożliwia zatruwając wątpliwościami. Warlikowski tworząc przestrzeń terapii i uwalniania lęków i tabu pokazuje też zagrożenia i opresje, jakie automatycznie generują się wokół tego rodzaju enklaw. Reżyseria: Krzysztof Warlikowski. Obsada: Stanisława Celińska, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Maja Ostaszewska, Magdalena Popławska, Claude Bardouil, Andrzej Chyra, Wojciech Kalarus, Redbad Klijnstra, Zygmunt Malanowicz, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek, Maciej Stuhr, Philippe Tłokiński
Koproducenci: Festival d'Avignon, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Théâtre National de Chaillot, Paryż, Théâtre de la Place, Liège, La Comédie de Clermont-Ferrand – scène nationale, Narodowy Instytut Audiowizualny. Sfinansowano ze środków: Miasto Stołeczne Warszawa, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wstęp na przedstawienia będzie możliwy wyłącznie na podstawie wcześniejszych rezerwacji.

W tym roku zobaczymy również: "Courtney Love" Strzępki/Demirskiego z Teatru Polskiego we Wrocławiu, "Paw Królowej" Doroty Masłowskiej ze Starego Teatru w Krakowie i "Nancy. Wywiad" w reżyserii Claude'a Bardouila z Nowego Teatru w Warszawie! Kolejne ogłoszenia teatralne już wkrótce, a tymczasem zobaczcie film z ubiegłorocznego projektu Sztuka.
„Courtney Love" Pawła Demirskiego (Teatr Polski we Wrocławiu); reżyseria: Monika Strzępka. Obsada: Katarzyna Strączek, Adam Cywka, Mariusz Kiljan, Andrzej Kłak, Igor Kujawski, Agnieszka Kwietniewska, Michał Majnicz, Michał Mrozek, Michał Opaliński, Marcin Pempuś

Widowisko, w którym dokonuje się niemożliwe połączenie spektakularnej kariery zespołu Nirvana z realiami polskiego show biznesu lat dziewięćdziesiątych, kiedy bezalternatywnie rozumiany sukces został zaszczepiony w społecznej mentalności. Muzyczna opowieść o schematach, ograniczeniach i zbanalizowaniu możliwych dróg kariery. Courtney Love – osoba wiernie towarzysząca sukcesowi Nirvany, a jednocześnie posądzana o doprowadzenie do upadku grupy – staje się figurą, która uosabia negatywne skutki rzeczywistości kapitalistycznej. Pracownik traktowany jak towar bądź klient. Brawurowa reżyseria Moniki Strzępki i bezkompromisowy tekst Pawła Demirskiego połączone ze śpiewanymi na żywo evergreenami Nirvany i Hole w wykonaniu aktorów Teatru Polskiego.
„Paw Królowej" Doroty Masłowskiej (Narodowy Stary Teatr w Krakowie); reżyseria: Paweł Świątek, obsada: Paulina Puślednik, Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki, Wiktor Loga-Skarczewski.
W spektaklu Starego Teatru czwórka ubranych w białe, tenisowe stroje aktorów zamknięta została w zielonym, pociętym pionowymi i poziomymi liniami boksie. Scenografia przywołująca oczywiste skojarzenia z kortem tenisowym, przywodzi także na myśl komputerową wizualizację, scenerię telewizyjnego show czy studia nagrań, a nawet rodzaj laboratorium, w którym niczym przez weneckie lustro obserwujemy poczynania zamkniętych w klatce bohaterów. Uwięzieni w tej efektownej scenerii zawodnicy-tenisiści? komputerowe awatary? medialne marionetki? króliki doświadczalne? od pierwszej chwili atakują widownię frazami Masłowskiej. Ta językowa amunicja, wyrzucana z prędkością karabinu maszynowego, nieodparcie śmieszy, ale równocześnie przeraża, odsłaniając żałosną pustkę bohaterów i medialnej wydmuszki, w której wszyscy żyjemy. Uczestnicy tego teatralnego mieszanego debla – Paulina Puślednik, Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki i Wiktor Loga-Skarczewski ­– nie mają dla widzów litości, precyzyjnie i z ogromnym zaangażowaniem kreując obraz rzeczywistości, gdzie blichtr i medialna sława zastępują wszelkie wartości.
Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach projektu „IV edycja festiwalu re_wizje w Małopolsce" ze środków Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013. „Nancy. Wywiad" (Nowy Teatr w Warszawie); reżyseria i choreografia: Claude Bardouil, obsada: Magdalena Popławska, Claude Bardouil

Przekraczając granice pomiędzy teatrem i tańcem, artyści konfrontują się z legendą punk rocka Sidem Viciousem, zmarłym z przedawkowania narkotyków muzykiem podejrzanym o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen. To kolejny krok Nowego Teatru w badaniu możliwości formułowania wypowiedzi z pogranicza rozdzielanych na ogół dyscyplin sztuki: teatru i tańca, próba stworzenia nowego aktora, zdolnego do nietradycyjnych i interdyscyplinarnych form ekspresji. Spektakl Claude'a Bardouila jest próbą próba wniknięcia w mityczną atmosferę USA lat 70. Ten krótki spektakl jest bardzo intensywną dawką zmysłowych emocji.