Teatr Weroniki Szczawińskiej na No Women No Art

"Re-Wolt" - Europejskie Centrum Solidarności

W dniach 14-17 października, w ramach Festiwalu No Women No Art, w CK Zamek odbędzie się mini-przegląd spektakli Weroniki Szczawińskiej.

No Women No Art zaprasza na spektakle Weroniki Szczawińskiej. W ramach Festiwalu w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu zaprezentowane zostaną:

"RE//MIX: Lidia Zamkow: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem" / reż. Weronika Szczawińska

14.10.2013, g. 20.00, CK Zamek (Scena Nowa), bilety: 20 zł

Jedną z najważniejszych zmian, jakie zaszły w polskim teatrze ostatnich lat, było pojawienie się stosunkowo licznej grupy reżyserujących kobiet. Zjawisko to, szeroko dyskutowane, uważane za wyjątkowe, sytuuje się jednak w szarej strefie naszej teatralnej tradycji i pamięci. "Reżyserki" jawią się jako wytwór enigmatycznych lat po przełomie, funkcjonują w oderwaniu od historii rodzimej sztuki scenicznej, anektując teren wciąż jeszcze kojarzony bardziej z dyskursem emancypacyjnym i polami wykluczeń, niż z tak zwanym głównym nurtem, którego idiom określa przecież szereg nazwisk wielkich mistrzów i związanych z nimi hierarchii władzy. Pojawienie się nowych "reżyserek" na scenach poprzedzała działalność zaledwie kilku artystek, którym udało się przedrzeć do oficjalnego obiegu. Lata wcześniejsze, lata przed latami dziewięćdziesiątymi, to obszar niepamięci i informacyjnego szumu. Nie jest to szczególnie zaskakujące w kulturze teatralnej, której jeden z najważniejszych, awangardowych manifestów głosi, że "jesteś czyimś synem". A przecież istniały. Reżyserowały, były dyrektorkami teatrów i pedagożkami, brały udział w publicznej debacie. Ich ślady giną jednak w teatralnych archiwach i dawnych periodykach. Wyparte z oficjalnych historii polskiego teatru pojawiają się czasem w indeksach, nawiasach; na marginesie, w przypisie i podpisie. Wydaje się, że - wzorem historyczek sztuki - warto zadać sobie pytanie, czy istniały "dawne mistrzynie". Z informacyjnego szumu da się wyłowić jedno szczególnie intrygujące nazwisko - Lidii Zamkow.

--

RE-WOLT / reż. Weronika Szczawińska (na zdjęciu)

15.10.2013, g. 20.00, CK Zamek (Scena Nowa). Bilety: 20 zł.

Po spektaklu spotkanie z Weroniką Szczawińską.

Prowadzenie: Szymon Adamczak.

"Re-wolt" to projekt, którego celem jest eksploracja mniej znanych i lubianych zakamarków miejskiej przestrzeni i zbiorowej pamięci. Czworo aktorów podejmuje próbę pracy na wyjątkowo nieheroicznym odcinku polskiej historii, przywracając opowieści robotnic ze zburzonych Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych i Rtęciowych im. Róży Luksemburg, mieszczących się niegdyś w warszawskiej dzielnicy Wola. Spektakl, powołując do scenicznego istnienia powidoki fizycznej pracy, kreuje melancholijną przestrzeń miasta, którego tkanka podlega nieustannym przekształceniom historycznym, a kolejne poziomy pamięci zanikają pod naporem mitotwórczej polityki i późnokapitalistycznych zabiegów. Zagubiony rozdział z nigdy nie napisanej historii pracy łączy się z fragmentami opowieści o zaginionym ciele fabrycznej patronki - samej Róży Luksemburg. Praca, ciało i pamięć poddane są scenicznej analizie z perspektywy czasów, w których fabryka zniknęła z pola widzenia, "byli robotnicy poddani zostali redukcji i reedukacji, a maszyny wysłano do Chin".

Tekst: ANNA WOJNAROWSKA

Adaptacja i reżyseria: WERONIKA SZCZAWIŃSKA

Ruch sceniczny: AGATA MASZKIEWICZ

Kostiumy i konsultacja scenograficzna: IZABELA WĄDOŁOWSKA

Lampy: Aleksander Zawada (Prywatna Wytwórnia Lamp)

Występują: ROMUALD KRĘŻEL, ALEKSANDRA KRZAKLEWSKA, PIOTR WAWER JR, ANNA WOJNAROWSKA

--

DŹWIĘKOWY ZAPIS DOLINY Tymoteusza Karpowicza (słuchowisko) /

reż. Weronika Szczawińska

17.10.2013, g. 18.00, Przylądek Arkadia +1, ul. Ratajczaka44, wstęp wolny

Zapraszamy do wysłuchania słuchowiska zrealizowanego na podstawie "Dźwiękowego zapisu doliny" Karpowicza. Ten oscylujący wokół wydarzeń w zagadkowym Laboratorium Psychoakustycznym tekst, prezentuje grę o wysoką stawkę: Profesorowie, Chłopcy i Dziewczęta, zanurzeni w niemilknącym szumie rzeczywistości, usiłują podążać za głównym bohaterem dramatu - głosem, czyli wcieleniem paradoksalnej dynamiki świata.

Adaptacja tekstu i reżyseria: Weronika Szczawińska/ Koncepcja muzyczna: Krzysztof Kaliski/ Muzyka: Krzysztof Kaliski, Cezary Kołodziej/ Występują: Krzysztof Boczkowski, Anna Kieca, Maciej Kowalczyk, Tomasz Orpiński, Sylwester Piechura, Jerzy Senator, Jolanta Solarz, Agnieszka Żulewska i Cezary Kołodziej (muzyka)

***

Weronika Szczawińska - reżyserka, dramaturżka, kulturoznawczyni. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Reżyserię studiowała w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Doktorantka w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Zrealizowała spektakle: Nie-pamięć (część tryptyku Wyzwolenie-Próby na podstawie tekstu Stanisława Wyspiańskiego, reż. Adam Wojtyszko, Weronika Szczawińska, Wawrzyniec Kostrzewski, Teatr Polski w Warszawie, 2007); Jackie. Śmierć i księżniczka na podstawie tekstu Elfriede Jelinek, Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie, 2008; Zemsta na podstawie tekstu Aleksandra Fredry, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2009; Noże w kurach na podstawie tekstu Davida Harrowera, Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie 2010; Białe małżeństwo na podstawie dramatu Tadeusza Różewicza, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, 2010; Moja pierwsza zjawa na podstawie opowiadania Sławomira Mrożka, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, 2011; Jak być kochaną według tekstu Agnieszki Jakimiak, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie, 2011; Kamasutra. Studium przyjemności według autorskiego scenariusza pisanego wraz z Bartoszem Frąckowiakiem, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2011; Źle ma się kraj według autorskiego scenariusza pisanego wraz z Mateuszem Pakułą, Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, 2012; RE//MIX Zamkow: 2 albo 3 rzeczy które o niej wiem według tekstu Agnieszki Jakimiak, Komuna Warszawa, 2012. Współautorka i dramaturżka projektów: W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych (reż. Bartosz Frąckowiak, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu 2011) oraz Komornicka. Biografia pozorna (reż. Bartosz Frąckowiak, Hobo Art Foundation, Scena Prapremier In Vitro w Lublinie, Teatr Polski w Bydgoszczy 2012). W sezonie 2005-2006 aktorka warszawskiego teatru fizycznego Studium Teatralne. Autorka cyklu wykładów "Scena powidoków. Pamięć w teatrze" (Instytut Teatralny w Warszawie, 2009). Współpracowała z pismami poświęconymi kulturze i sztuce ("Dialog", "Didaskalia", "Teatr", "ResPublica Nowa", "Ha!art", "Dramatika"). Za reżyserię spektaklu Zemsta otrzymała II nagrodę Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr 2010; za reżyserię Jak być kochaną - nagrodę Jury Społecznego na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach (2012); wyróżniona Nagrodą Marszałka Województwa Dolnośląskiego za dramaturgię do spektaklu W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych (2012). Otrzymała także wyróżnienie (wraz z innymi twórcami spektaklu Komornicka. Biografia pozorna ) w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2012).

***

POSZLAKI, STRZĘPY, WĄTKI

18.10.2013, g. 20.00, brama przy ul. Zamkowej 3, bilety: 5 zł (do kupienia przed spektaklem)

pięć postaci, przypadkiem obok siebie, konstruowanych w improwizowanym procesie z kolekcji gestów, słów, pozycji ciała, napięć, dźwięków i rytmów być może mieszkańcy jednej kamienicy, ludzie jadący w tym samym tramwaju, siedzący w jednym lokalu

przypadkowe spotkania, zasłyszane fragmenty rozmów, dźwięki rozchodzące się przez ściany i niesione przez rury nieistotne drobiazgi, nie wiedzieć czemu zapamiętane, nagle znaczące historie składające się w patchworkowy wzór sensów i zdarzeń

Koncepcja: ANNA TRZEWICZEK

Ruch/taniec/tekst: JOANNA GÓRSZCZYK, THOMAS KOLARCZYK, DARIUSZ MAŁOJŁO

PAULINA OWCZAREK - ANNA TRZEWICZEK

Muzyka: Thomas Kolarczyk - kontrabas, Paulina Owczarek - saksofon barytonowy

Anna Trzewiczek - niezależna aktorka/tancerka i tłumaczka, absolwentka Akademii Praktyk Teatralnych Gardzienice, filologii angielskiej UŚ i Wiedzy o teatrze UJ. Przez dwa lata zaangażowana w pracę grupy "Kierunek: Teatr" przy Śląskim Teatrze Tańca jako asystentka choreografki Victorii Day-Fox; pracowała ze Stowarzyszeniem Teatralnym Chorea i z grupą neTTheatre (role m.in.: w spektaklach "Wszystkie rodzaje śmierci", "Odpoczywanie", "Tehillim/Psalmy", "Śpiewy Eurypidesa"). W 2009 roku zrealizowała (razem z Krzysztofem Trzewiczkiem) czytanie performatywne pt. "Otwarcie teczki Witkacego: fragmenty Szajny" w Teatrze Studio w Warszawie. W roku 2010 zrealizowała w Krakowskim klubie Eszeweria cykl spektakli improwizowanej muzyki i tańca przy współpracy z muzykami z krakowskiego środowiska muzyki improwizowanej. W 2012 rozpoczęła realizację cyklicznego improwizowanego spektaklu "poszlaki, strzępy, wątki" prezentowanego dotychczas w ramach projektu La Mecedora-Dialog oraz w krakowskim Klubie Re. Tłumaczy cykl tekstów związanych z amerykańską awangardą taneczną lat 60. i 70. dla online'owego periodyku "Performer" Instytutu im. Jerzego Grotowskiego. Prywatnie mama dwóch małych dziewczynek.

***

No Women No Art MIEJSCA

W ramach poprzednich edycji Festiwalu No Women No Art, wraz z zapraszanymi przez nas artystkami, wyprowadzałyśmy sztukę na ulice Poznania. Zaskakiwałyśmy nią w dobrze znanych okolicach miasta (Ulice są nasze!/ 2011). Wychodziłyśmy z nią do mieszkańców dzielnic oddalonych od centrum (Kioski Kultury/ 2012). W tym roku, w dniach 12-18 października - przestrzeń Poznania stanie się pretekstem do stawiania pytań o pamięć. Nie będzie marmurowych pomników i portretów znanych postaci w złotych ramach, będą konstruowane ze skrawków pamięci wspomnienia i wyobrażenia. Będzie to pamięć o momentach. Pamięć o spotkaniach. Pamięć o ludziach. Pamięć o miejscach i pamięć miejsc. Miejsc, które na co dzień mijamy, które czasem są dla nas niedostępne, a często nieznane. Podobnie jak herstoria, która ma wpływ na wspomnienie o miejscu, w którym zaistniała. Herstoria, która pojawi się na teatralnej scenie i w tekstach rapowanych piosenek pisanych przez nastoletnie uczestniczki letnich warsztatów.

Wraz z szóstą edycją No Women No Art także Festiwal przejdzie zarówno do herstorii jak i historii: będzie to jego ostatnia edycja. Dlatego też we wspólnym odzyskiwaniu wspomnień o miejscach i tworzeniu nowej pamięci o przestrzeniach, ludziach i wydarzeniach posługiwać się będziemy wszystkimi zmysłami.

Wzrok trzeba będzie wyostrzyć w sali kina Muzam, oraz na Wildzie, gdzie Anka Leśniak poszukiwać będzie przestępczyń z wyobrażeń mieszkańców, a Patrycja Dołowy zakopie wspomnienia na podwórkach i skwerach.

Słuch przyda się nie tylko na rapowych koncertach, ale i w opuszczonym mieszkaniu, w którym wybrzmi teatralna historia.

Smak będzie domeną spotkań literackich, bynajmniej nie z książką kucharską.

Zmysł węchu pomagał nam będzie w opisywaniu wspomnień i aromatów.

Dotyk pozostanie domeną dziecięcego świata, w którym tworzyć będziemy miejsca wspólne wszystkim mieszkańcom miasta.

Spotkajmy się w Poznaniu w dniach 12- 18 października by jak najmocniej utrwalić wspólne festiwalowe wspomnienie w pamięci.

Program: www.nowomen-noart.pl

(-)
Materiał Teatru
11 października 2013

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...