Twórcy spektaklu

Biogramy realizatorów:

Reżyseria

Justyna Sobczyk - reżyserka, pedagożka teatru, twórczyni warszawskiego Teatru 21, w którym aktorami są osoby z zespołem Downa i autyzmem.
Ukończyła pedagogikę specjalną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, wiedzę o teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie oraz podyplomowe studia pedagogiki teatru na Uniwersität der Künste w Berlinie.
Przez 10 lat była odpowiedzialna za rozwój pedagogiki teatru w Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego. Od 13 lat prowadzi zespół Teatru 21. Współkieruje studiami podyplomowymi Pedagogika Teatru na Uniwersytecie Warszawskim, prowadzi zajęcia na Akademii Teatralnej w Warszawie. Współpracuje z wieloma organizacjami, teatrami w obszarze inkluzywnych projektów artystyczno-społecznych. Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Laureatka nagrody Wdechy 2016 w kategorii Człowiek Roku oraz nagrody Kamyk Puzyny za działalność teatralną i pedagogiczną, łączącą sztukę i życie, twórczą oryginalność z zaangażowaniem w sprawy publiczne. Reżyserka spektakli „Teatralny Plac Zabaw Jana Dormana" (Instytut Teatralny, 2012), „Ojczyzna" ( Teatr Polski w Poznaniu, 2016), „Szewcy" (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2017).

Dramaturgia

Justyna Lipko-Konieczna - dramaturżka, pedagożka i badaczka teatru, feministka. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, ukończyła studia doktoranckie w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Współtwórczyni programu studiów Pedagogika Teatru (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, Instytut Kultury Polskiej UW), autorka koncepcji merytorycznej projektu Teatralny Plac Zabaw Jana Dormana oraz dramaturgii spektaklu pod tym samym tytułem w reżyserii Justyny Sobczyk (Instytut Teatralny), przywracającego pamięć o spuściźnie teatralnej wybitnego twórcy teatru dla dzieci Jana Dormana.
Autorka wielu scenariuszy i sztuk teatralnych. W latach 2011-2015 dramaturżka Teatru Studio w Warszawie. Od 2012 r. dramaturżka Teatru 21, w którym aktorami są osoby z zespołem Downa i autyzmem. W teatrze tym wprowadza w obszar teorii teatru polskiego perspektywę studiów nad niepełnosprawnością. Razem z grupą współtworzyła spektakle „... i my wszyscy. Odcinek 0", „Statek miłości. Odcinek 1", „Upadki. Odcinek 2", „Klauni czyli o rodzinie". Współpracowała m. in. z Teatrem Dramatycznym w Warszawie, gdzie współtworzyła spektakle „Per Gynt. Szkice z Dramatu Henryka Ibsena", „Klub Polski", „Córeczki", z Teatrem Polskim w Poznaniu („Ojczyzna", razem z J. Sobczyk), z Nowym Teatrem w Warszawie („Indianie"), z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie („Szewcy"), Teatrem Powszechnym w Warszawie („Superspektakl"). Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru.

Muzyka

Sebastian Świąder - absolwent kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz specjalizacji Animacja Kultury. Był uczestnikiem cyklu TISZ ANEX w Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego - pierwszego w Polsce kompleksowego szkolenia dla pedagogów teatru. Członek Zarządu Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, z którym inicjuje i współtworzy wiele projektów pedagogiczno-teatralnych w instytucjach kultury i teatrach (m. in. we współpracy z TR Warszawa, Teatrem Dramatycznym w Wałbrzychu, Teatrem Pinokio w Łodzi).
Projektuje i prowadzi warsztaty teatralne, muzyczne i performatywne dla dzieci, młodzieży, osób dorosłych i seniorów.
W 2017 r. razem z Jakubem Drzastwą i Agnieszką Szymańską wygrał konkurs na koncepcję i realizację instalacji „Chodzone Haiku" na poznański festiwal dla najmłodszych „Sztuka Szuka Malucha". Realizuje spektakle i działania na styku performansu i teatru: „W Kole" (Teatr Baj w Warszawie, 2016), „Dom" (Teatr Baj w Warszawie, 2017), „Chanuka" (Teatr 21, 2017). Od 2007 r. współtworzy Performerię Warszawy - eksperymentalną grupę performatywną. Realizuje działania etno-animacyjne razem z Kolektywem Terenowym. Współpracuje z Teatrem Węgajty/Projekt Terenowy, Stowarzyszeniem Katedra Kultury, Towarzystwem Inicjatyw Twórczych "ę" (jako członek sieci Latający Animatorzy Kultury).

Scenografia

Wisła Nicieja - scenografka, autorka kostiumów, konserwatorka dzieł sztuki. Ukończyła studia na wydziałach Scenografii oraz Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Od 2014 r. współpracuje z warszawskim Teatrem 21. Jest autorką scenografii i kostiumów do spektakli: „Upadki. Odcinek 2", „Klauni, czyli o rodzinie. Odcinek 3" oraz akcji performatywnej stworzonej dla Muzeum Historii Żydów Polskich Polin „Pesach to święto wolności" - wszystkie w reżyserii Justyny Sobczyk. Stworzyła projekty kostiumów i rekwizytów do spektakli „Indianie" (Teatr 21 i Nowy Teatr w Warszawie, reż. J. Sobczyk) oraz do „Superspektaklu"(Teatr 21 i Teatr Powszechny w Warszawie, reż. J. Sobczyk, J. Skrzywanek). Współpracowała z Operą Narodową w Warszawie, pełniąc rolę asystentki scenografa i kostiumografa przy produkcji opery „Goplana" Władysława Żeleńskiego w reż. Janusza Wiśniewskiego, która zdobyła nagrodę International Opera Award w kategorii „Dzieło odkryte na nowo". Pracowała jako drugi scenograf na planie filmu „Gry" w reżyserii Michała Marczaka.
Poza działalnością scenograficzną, jest aktywna również na polu konserwacji dzieł sztuki. Brała
udział w międzynarodowych misjach konserwatorskich na terenie Afryki Północnej (Sudan oraz
Egipt). Uczestniczyła także w pracach konserwatorsko-restauratorskich w Villi Alexandrine,
mieszczącej Muzeum Witolda Gombrowicza w Vence (południowa Francja).

Choreografia

Filip Szatarski - gdański artysta zajmujący się badaniem obszaru szeroko pojętych sztuk tańca i teatru w ich połączeniu z muzyką i wizualiami. Jako choreograf, tancerz i dramaturg zrealizował 16 własnych spektakli, współpracując z artystami na całym świecie. Zajmuje się również realizacją choreografii i ruchu scenicznego dla teatrów dramatycznych w Polsce i za granicą (ponad 50 realizacji).
Prowadzi warsztaty świadomości ciała dla profesjonalnych aktorów teatralnych.
Jest laureatem stypendium Ministra Kultury, Marszałka Województwa Pomorskiego, wielokrotnym laureatem Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska oraz stypendium rządu japońskiego.
Jako pedagog tańca uczy improwizacji i podstaw contact improvisation. Od 2012 roku wspólnie z Radkiem Heweltem prowadzi w Austrii inicjatywę o nazwie Clever Project mającą na celu wyeliminowanie zjawiska kryzysu ze sztuki współczesnej. Występuje na scenie jako tancerz i performer. Współpracuje z muzykami, nagrywa własne utwory muzyczne.