W ciemno do Powszechnego
"Romeo i Julia" - reż. Grażyna Kania - Teatr PowszechnyPierwsze skojarzenie po obejrzeniu inscenizacji szekspirowskiej sztuki, o którą pokusiła się Grażyna Kania, przywołuje na myśl słowa piosenki zespołu Wanda i Banda...
Nie będę Julią
Wierną na balkonie
Nie będę Julią
Nawet w snach
Nie będę Julią
To mi nie pasuje
Nie będę Julią
Nie w ten czas
Słowa te świetnie opisują Julię, którą gra K.M. Zielińska, zbuntowaną nastolatkę sprzeciwiającą się ojcu i walczącą o miłość. Jednocześnie jej postaci nie brakuje delikatności i wrażliwości. Kapitalnie pokazuje siłę miłości, która uderza jej do głowy i wywraca świat do góry nogami. Jej wybrankiem jest oczywiście Romeo (Jacek Beller), tutaj bardzo imprezowy chłopak. Młodzi pokazują klasykę Szekspira w nieco innych okolicznościach – żyją w dzisiejszych czasach i mają nasze problemy. Jedno jest niezmienne - walczą z samotnością i wytrwale szukają szczęścia.
Romeo i Julia potwierdza, że do Powszechnego można chodzić w ciemno. Obsada, która daje poczucie komfortu oglądania i po prostu nie zawodzi. Absolutnie fenomenalnie gra Eliza Borowska, tutaj jako Marta, a raczej psychoterapeutka Julii. Stworzyła zaskakująco wyrazistą postać, która bawi a chwilami szokuje. Równie ciekawie pokazał się Michał Sitarski w roli szalonego kompana Romea. Zaserwował porządną dawkę humoru i dodał spektaklowi niesamowitej energii. Bardzo pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie postać ojca Laurentego z którą zmierzył się Jacek Braciak. Rewelacyjnie podkreślił rolę duchownego w tragedii młodych kochanków z Werony.
Romeo i Julia to wybuchowa mieszanka, która bawi, wzrusza i ciągle zaskakuje. Minimalizm scenografii, efekty świetlne i elementy muzyczne oddają klimat współczesnej, nieco zwariowanej inscenizacji Romea i Julii. Nowocześnie i niestandardowo. Bez dwóch zdań świetna reżyseria.
Po spektaklu zaczytałam się w blogu: http://romeojuliapowszechny.blogspot.com/ który traktuję jako świetne dopełnienie sztuki, bo pozwala lepiej zrozumieć interpretację Powszechnego .
