W czym tkwi metoda?

Rozmowa kwalifikacyjna będącą treścią odgrywanej przez Marię Seweryn, Wojciecha Chorążego, Rafała Mohra i Karola Wróblewskiego opowieści, to skondensowana prawda o tym jak wiele jesteśmy w stanie poświęcić dla pieniędzy i kariery. Czterech kandydatów i jedno stanowisko. Niekonwencjonalne metody prowadzenia rozmowy kwalifikacyjnej to test na człowieczeństwo, a cechą pożądaną u kandydata jest jego brak. W czym tkwi metoda?

Metoda jawi nam się jako szereg testów psychologicznych mających na celu zweryfikowanie reakcji kandydata na wszelkiego rodzaju doświadczenia zewnętrzne. Kandydat poddawany problemom o podłożu moralnym ma tylko jedno zadanie - pozostać obojętnym. Polecenia początkowo proste, z biegiem czasu przeistaczają się w niekończącą się drabinę intryg i kłamstw. Uderzające jest to jak nieczułym może być jeden człowiek wobec cierpienia drugiego (w roli nieczułego cynika doskonały Rafał Mohr). Przerażająca natomiast jest podłość wynikająca z wytwarzania tego rodzaju "człowieka" i okrucieństwo aranżowania gry, w której pionkami do zbicia są ludzkie dramaty. Nie można jednak zapominać o tym, że bohaterowie poddawani próbie w każdej chwili mogą zrezygnować z tej nieludzkiej konkurencji. Mimo otwartych drzwi, myśl o opuszczeniu pokoju nie przychodzi prędko. Skłania to widza do głębokiej refleksji, do zadania sobie pytania o to, ile jest w stanie poświęcić dla kariery, oraz o to jakie płyną z tego konsekwencje.

Obraz przedstawiony w sztuce to zbiór przenikających się światów w którym żaden z nich nie ma większego znaczenia z wyjątkiem jednego - pieniądza. Wycenione zostało wszystko – rodzina, tożsamość, prywatność, uczucia, a ich wartość to stopień przeszkody w dążeniu do materialnego sukcesu. Sztuka Jordiego Galcerana przypomina nam o tym, że gdzieniegdzie jesteśmy przegrani i nie ma w tym nic złego. To fakt zawarty w naszej istocie i nie należy tego zmieniać, ponieważ jeśli to zmienimy przestaniemy być ludźmi. Jest to także przestroga dotycząca tożsamości człowieka, a także apel by pozostać sobą - by podjąć tą decyzję, póki drzwi są otwarte.

Doskonałe kreacje aktorskie w połączeniu z ascetyczną scenografią pozwalającą akcji prześlizgiwać się swobodnie w granicach zamkniętego pokoju, to coś więcej niż udany spektakl. "Metoda" to skutecznie wyreżyserowana gra której koniec, po przekroczeniu drzwi teatru, zależy już od nas.