W kolorze blue

Sztuka brytyjskiego dramaturga Davida Hare'a, której tytuł oryginalny brzmi „Blue room" inspirowana jest dramatem Arthura Schnitzlera, zatytułowanym „Korowód", który ukazał się w 1897 roku i wywołał wówczas nie lada skandal ze względu na zawartą w nim erotyczną treść. Z tekstem Hare'a przyszło w mijającym roku akademickim zmierzyć się studentom warszawskiej Akademii Teatralnej, prowadzonym przez Marcina Hycnara, dla którego był to również spektakl dyplomowy, wieńczący studia na wydziale reżyserii.

W niewielkiej, skromnej przestrzeni, na którą składają się stół, krzesło, fotel i najważniejszy w tej opowieści mebel – łóżko, rozegranych zostaje dziesięć dwuosobowych scen, dziesięć przypadkowych spotkań ludzi, których z pozoru dzieli wszystko. Połączyło ich za to jedno – sypialnia, w której zatracają się w ramionach nowo poznanych kochanków, by chociaż na chwilę mieć namiastkę uczucia, by na moment nie być samotnym. Wszyscy bohaterowie „Tonacji blue", bez wyjątku dążą do zaspokojenia swych fizycznych popędów i cielesnych pragnień, ale wydaje się, że w tym wszystkim pragną też odnaleźć prawdziwe szczęście i odrobinę miłości.

Po obejrzeniu spektaklu w reżyserii Marcina Hycnara nie można pozbyć się wrażenia pewnego rodzaju nadmiaru w wykorzystaniu i nagromadzeniu przez młodego reżysera efektownych chwytów i tricków. Jedynym dla nich usprawiedliwieniem jest fakt, iż dają one młodym aktorom, studentom Akademii Teatralnej w Warszawie, możliwość nie tylko do zaprezentowania zdolności aktorskich, ale również wokalnych i tanecznych.

W spektaklu wyreżyserowanym przez Marcina Hycnara, gdzieś między kolejnymi spotkaniami, których finał jest dość przewidywalny i tendencyjny, zdaje się pobrzmiewać pytanie o zdolność dzisiejszego człowieka do miłości, do zbudowania relacji trwalszych, niż przygodny, często nic nieznaczący seks. A może jesteśmy już w fazie takiego kryzysu emocjonalnego, że nie potrafimy zbudować trwałego związku? Oby nie była to gorzka prawda o nas samych...

„Odyseje 2014" w reżyserii Agaty Dudy-Gracz to jeden z dwóch spektakli w ramach tegorocznej edycji łódzkiego festiwalu, przygotowany przez studentów PWST we Wrocławiu. Inspirowane „Odyseją" Homera przedstawienie, to dziewięć opowieści o młodych ludziach, ich problemach, poszukiwaniach i niespełnionych marzeniach. Każdy z nich podróżuje do swojego miejsca na ziemi – Itaki, by odnaleźć siebie.

Trzeci festiwalowy dzień zakończył spektakl zatytułowany „Dyplom z kosmosu", przygotowany przez studentów PWST w Krakowie, pod opieką artystyczną Ewy Kaim, będący opowieścią o zagubieniu jednostki we współczesnym świecie oraz jej samotności i próbami zmierzenia się z nią.