W kręgu

Scena jest zaprojektowana jako wnętrze sali gimnastycznej. Leżące na podłodze materace przygotowane są dla gości –będą szukać w nich schronienia w obliczu katastrofalnej w skutkach śnieżycy, która zablokowała przejazd przez wioskę. Uwięzieni w niej ludzie, zmierzający do domów na zbliżające się święta, zdani są na łaskę dyrektora szkoły i jego małżonki, którzy dokładają starań, aby uczynić przymusowy pobyt przejezdnych jak najbardziej komfortowym. Jedenaście osób stłoczonych w małej wiejskiej szkole musi tylko przetrwać tę noc...

W ciągu pierwszej godziny historia wygląda niczym wigilijna opowieść, w której pobrzmiewają rzewne biografie i rodzinne sagi. Sytuacja przypomina trochę fabułę filmu „The Ghost Train" z 1941 roku: podróżujący pociągiem zostali zmuszeni do spędzenia nocy na stacji. Z czasem jednak zmęczenie wywołuje nerwowość, wręcz agresję bohaterów, którzy nie potrafią opanować frustracji i krańcowego zmęczenia. Atmosfera pomiędzy bohaterami staje się coraz bardziej napięta, jednak noc to okazja do odreagowania skumulowanych emocji. Postaci włączają się epizodycznie, raz po raz dorzucając garść informacji i wygaszając swą obecność.

Postaci snują swe historie głównie w duetach, tworząc barwne zestawienia narracyjne. Młodzi aktorzy prowadzą zmienną dynamikę: scena albo osnuta jest w półmroku, przy spokojnych dźwiękach pieśni (często bożonarodzeniowej), albo światła stają się jaskrawe, a bohaterowie gwałtownie przemieszczają się, tworząc spore zamieszanie. Odwołanie w tytule do koła kwintowego, czyli układu pokrewieństwa tonacji w systemie durowo-mollowym, pozwala odebrać spektakl nie jako zbiór opowieści przygodnie spotkanych się osób, całkowicie sobie obcych, ale jako zwartą kompozycję, w której każda historia jest elementem pewnej całości, wiązania atomów dających cząstkę. Jeden z bohaterów, miejscowy ksiądz, wypowiada znamienne słowa, pokazujące sens zdarzenia, które spotkało przejezdnych i gospodarzy: „To Pan Bóg na nas te zimę sprowadził, żebyśmy tak nie gnali przed Bożym Narodzeniem, żebyśmy się zastanowili, spotkali i pogadali!" Jakkolwiek wciąż brzmią śmiesznie, wypowiedziane przez mocno „zakurzonego" plebana, jednak prawdziwie zbliżające się święta nadały ton dużo bardziej refleksyjny.

„Koło Kwintowe – fragmenty", Spektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, na podstawie powieści Szymona Bogacza pt. „Koło kwintowe" w ramach Festiwalu Boska Komedia 2013

Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Aleksandra  Popławska, Scenografia: Paula Grocholska, Kostiumy:  Adam Kasjaniuk, Muzyka: Maria Janicka.