Wdowy w Klubie Żak

Wdowieństwo to samotność. Jeśli ktoś nigdy nie zaznał prawdziwej samotności, odosobnienia, nie jest w stanie pojąć tego uczucia. Samotność, w której bez przyzwolenia boskiego nikt nam nie potrafi pomóc, ani zaszkodzić.  Wdowieństwo to oczekiwanie na powtórne połączenie.

Trzy kobiety, św. Onafrios, papieżyca Joanna i Heloiza, spotykają się w bliżej niedookreślonej czasoprzestrzeni, by opowiedzieć sobie nawzajem historie swojego życia. Każda z nich powraca do czynności, które składały się na ich codzienność, a jednocześnie opowiada o swoich szczególnych relacjach z Bogiem, o miłości do mężczyzn, a może bardziej o pragnieniu wdarcia się do męskiego świata. Ich opowieści są formą intymnej spowiedzi, pewnego rodzaju samooczyszczenia. Upór w dążeniu do realizacji swych planów, chęć posiadania wiedzy zarezerwowanej tylko dla mężczyzn, determinacja w poszukiwaniu prawdziwej, niczym nieskażonej miłości były impulsami kształtującymi poglądy i decyzje tych trzech postaci. Silny sprzeciw wobec zastanego porządku nie może przejść bez echa. Każda zaznała niewymownej, lecz nieuchwytnej i nierzeczywistej miłości i musi liczyć się z pozostałą głuchą pustką wdowiej samotności.

O Artystach:

Ewelina Damps – teatrolog, germanista, animator kultury, organizator programowy festiwalu FETA w latach 2007 i 2008, kierownik klubu Projektornia GAK, wcześniej aktorka Teatru Snów, z którym występowała na festiwalach teatrów ulicznych w Polsce, m.in. na gdańskiej FECIE a także na scenie Klubu Żak w Gdańsku. Autorka artykułów z zakresu historii teatru i dramaturgii niemieckiej. Stypendystka DAAD-Stiftung (2002), Fundacji Flaszerowej-Muskat (2005) oraz Marszałka Województwa Pomorskiego za rok 2010.

Alicja Mojko – animatorka kultury. Podróżuje po przestrzeniach teatralnych, geograficznych, poetyckich a przede wszystkim - duchowych. Teatralne podróże to: Teatr Snów i Teatr Lustra Strona Druga. Podróże poetyckie: tomik Krzyki, Światy odbite - wystawa obrazów i wieczór autorski podczas FIL-u 2006 r. , Haiku - także te, przywożone z kolejnych wypraw, dużo wierszy rozsianych po przeróżnych kartkach i karteczkach, instalacja tybetańska w wystawie Anioł niemożliwy w Dworku Artura. Podróże geograficzno-duchowe: (2003) Indie - Międzynarodowe Seminarium Krija Jogi w Asramie Balighai Delhi, Kalkuta, Puri, Konarak, Chenai, Mamallapuram, Pondicherry, Auroville; (2006) Chiny, Tybet (wspólnie z Joanną Różycką-Różą), Pekin, Lhasa, baza pod Mount Everest i KORA wokół Mount Kailash, (2008) Wietnam, Kambodża Tajlandia (wspólnie z Joanną Różycką - Różą), pobyt w buddyjskim Klasztorze w Da Lat, Angkor i Bangkoku, (2009) Wyspy Kanaryjskie Seminarium Krija Jogi na Teneryfie, Wietnam - wędrówka po buddyjsko-tybetańskich przestrzeniach Indii Bodhgaya, Klasztor w Dolanji i Daramshala.